Thursday, June 30, 2011
Is there a crisis in higher education?
The Island, 30/06/2011, Danesh Karunanayake
I like to believe that I am an academic of some worth and not one that makes a kalakanni out of the crème de la crème of Sri Lanka. Yet, I am not a product of the Sri Lankan tertiary education system although I was briefly a student of the Faculty of Dental Sciences at Peradeniya. I was fortunate to be able to complete my bachelor’s degree in Canada with the support of a brother who was an engineer from the University of Moratuwa. So, I am also where I am thanks completely to the Sri Lankan free education system. I believe that the present amendments to the University Act and the ‘tuition kada’ like private universities that they would help to proliferate in the near future will throttle and kill free education in the country. It is a travesty of justice? because not only will the poor and the rural middle class lose out on ‘climbing the ladder’ but also as Nirmal Dewasiri the FUTA president pointed out recently in a public seminar , our Universities will be producing semi-skilled cheap labour for the consumption of the ‘developed’ world.
I have been a senior lecturer at Peradeniya for six years at the much maligned Faculty of Arts. Each year I am pleasantly surprised by the ‘gems’ that we get from the ‘muck’ that passes for primary and secondary education in Sri Lanka. Arguably they are the best that our education system produces and miraculously, to a large extent, they retain their creativity and critical thinking. This is not because, but in spite of the schooling and private ‘tutory’ education that is a part and parcel of almost every student of Sri Lanka today. Admittedly we have problems both at the level of students and also at the level of academics that need to be addressed. We are, after all, a segment of the larger society of Sri Lanka and surely have been affected by the affliction of law breaking and unethical practices that are part of it. But, we are definitely not MORE afflicted and rightly so. We still are the ‘very select’ academic community of Sri Lanka!
So, to me, the trade union action of FUTA is not only about increasing my salary, although I won’t deny that it would be nice to be paid a little more. As a lowly graduate student I used to receive almost three times my present salary and came back NOT because I could not find employment or because of any noble intentions, but because I believed that what would feel right to me was to be in Sri Lanka. Although I am still convinced that my decision was the correct one for me, I am not so sure for my son or my partner. I am Sri Lankan and felt, and still feel, that this is my country. But the on-going national discourse is such that as to be Sri Lankan, you almost have to be Sinhala Buddhist. Is this is the Sri Lanka for me? Yet, my family and I are still trudging along- but for how long?
In this milieu, it is easy for us to leave for greener pastures. Belongingness is a feeling, not a logical argument and I still ‘feel’ Sri Lankan. I tell myself I will not allow anyone to dictate to me that I am not Sri Lankan. But, maybe one day I will wake up and realise that hey! I don’t ‘feel’ Sri Lankan anymore. I hope that day will never arise but if it does, then I will leave because being told you are not ‘American, Canadian, English’ or being called ‘Paki’ is immeasurably better than being told you are not really ‘Sri Lankan’ by the fellow citizens of the country of my birth, the country that made me who I am and the country that I love.
But, I am an academic from the Faculty of Arts, the cradle of critical thinking and creativity. I have been blessed with students who, if shown the way, are ready to challenge, criticise, admire, reflect and finally change for the good. I don’t want to teach them a bit of ‘English’ or ‘IT skills’ so that these great minds, the future of Sri Lanka, the last hope in the path to reverse the course of destruction that Sri Lanka has embarked on, can be exploited by a private sector which ridicules them either for their lack of English and IT skills.
So, no, I am not leaving this country, at least not yet, and that is because I feel that as academics, especially academics from the Faculty of Arts which at Peradeniya comprises Humanities, Social Sciences, Management, Law, Fine Arts, and Education, we can make a difference in moulding Sri Lanka into a society of inclusiveness, acceptance and human kindness. We do and will continue to produce thinkers and creative minds that will heal the wounds, chase away corrupt despots, get rid of the military culture, and make this country a true ‘miracle’ of Asia and not a ‘hub’ without the ‘knowledge.’ That is why I am completely in support of the trade union action of FUTA. Not just to make a ‘few bucks.’
Danesh Karunanayake, PhD
Department of Philosophy and Psychology
University of Peradeniya
I like to believe that I am an academic of some worth and not one that makes a kalakanni out of the crème de la crème of Sri Lanka. Yet, I am not a product of the Sri Lankan tertiary education system although I was briefly a student of the Faculty of Dental Sciences at Peradeniya. I was fortunate to be able to complete my bachelor’s degree in Canada with the support of a brother who was an engineer from the University of Moratuwa. So, I am also where I am thanks completely to the Sri Lankan free education system. I believe that the present amendments to the University Act and the ‘tuition kada’ like private universities that they would help to proliferate in the near future will throttle and kill free education in the country. It is a travesty of justice? because not only will the poor and the rural middle class lose out on ‘climbing the ladder’ but also as Nirmal Dewasiri the FUTA president pointed out recently in a public seminar , our Universities will be producing semi-skilled cheap labour for the consumption of the ‘developed’ world.
I have been a senior lecturer at Peradeniya for six years at the much maligned Faculty of Arts. Each year I am pleasantly surprised by the ‘gems’ that we get from the ‘muck’ that passes for primary and secondary education in Sri Lanka. Arguably they are the best that our education system produces and miraculously, to a large extent, they retain their creativity and critical thinking. This is not because, but in spite of the schooling and private ‘tutory’ education that is a part and parcel of almost every student of Sri Lanka today. Admittedly we have problems both at the level of students and also at the level of academics that need to be addressed. We are, after all, a segment of the larger society of Sri Lanka and surely have been affected by the affliction of law breaking and unethical practices that are part of it. But, we are definitely not MORE afflicted and rightly so. We still are the ‘very select’ academic community of Sri Lanka!
So, to me, the trade union action of FUTA is not only about increasing my salary, although I won’t deny that it would be nice to be paid a little more. As a lowly graduate student I used to receive almost three times my present salary and came back NOT because I could not find employment or because of any noble intentions, but because I believed that what would feel right to me was to be in Sri Lanka. Although I am still convinced that my decision was the correct one for me, I am not so sure for my son or my partner. I am Sri Lankan and felt, and still feel, that this is my country. But the on-going national discourse is such that as to be Sri Lankan, you almost have to be Sinhala Buddhist. Is this is the Sri Lanka for me? Yet, my family and I are still trudging along- but for how long?
In this milieu, it is easy for us to leave for greener pastures. Belongingness is a feeling, not a logical argument and I still ‘feel’ Sri Lankan. I tell myself I will not allow anyone to dictate to me that I am not Sri Lankan. But, maybe one day I will wake up and realise that hey! I don’t ‘feel’ Sri Lankan anymore. I hope that day will never arise but if it does, then I will leave because being told you are not ‘American, Canadian, English’ or being called ‘Paki’ is immeasurably better than being told you are not really ‘Sri Lankan’ by the fellow citizens of the country of my birth, the country that made me who I am and the country that I love.
But, I am an academic from the Faculty of Arts, the cradle of critical thinking and creativity. I have been blessed with students who, if shown the way, are ready to challenge, criticise, admire, reflect and finally change for the good. I don’t want to teach them a bit of ‘English’ or ‘IT skills’ so that these great minds, the future of Sri Lanka, the last hope in the path to reverse the course of destruction that Sri Lanka has embarked on, can be exploited by a private sector which ridicules them either for their lack of English and IT skills.
So, no, I am not leaving this country, at least not yet, and that is because I feel that as academics, especially academics from the Faculty of Arts which at Peradeniya comprises Humanities, Social Sciences, Management, Law, Fine Arts, and Education, we can make a difference in moulding Sri Lanka into a society of inclusiveness, acceptance and human kindness. We do and will continue to produce thinkers and creative minds that will heal the wounds, chase away corrupt despots, get rid of the military culture, and make this country a true ‘miracle’ of Asia and not a ‘hub’ without the ‘knowledge.’ That is why I am completely in support of the trade union action of FUTA. Not just to make a ‘few bucks.’
Danesh Karunanayake, PhD
Department of Philosophy and Psychology
University of Peradeniya
Wednesday, June 29, 2011
FMTA calls on govt. to redress FUTA issues
The Daily Mirror, 29/06/2011,
The Faculty of Medicine Teachers Association (FMTA) of Colombo yesterday urged authorities to redress immediately issues faced by university lecturers and particular the wider issues voiced by the Federation of University Teachers Associations (FUTA) in general.
“We pledge or whole hearted support to the demands placed by FUTA,” the FMTA said in a statement.
FMTA is the trade union representing the academic staff of Faculty of Medicine, University of Colombo.
The statement further said: ‘In the past, there was no financial discrepancy between the university medical teachers and our colleagues in the Ministry of Health. However, the academic allowance that we are paid has fallen short over the years to bridge the discrepancy between university medical teachers and Health Ministry doctors.’
‘In addition, there have been various other perks that our members are deprived of, when compared with our Ministry of Health colleagues, such as the communication bill payment, language allowance, and extra duty payment. Our non-medical members have to stay for 12 years to obtain a car permit whereas health ministry doctors could obtain a permit after 6 years of service’.
‘The recent changes to the administration of the consolidated fund related to our EPF and ETF has made us undergo further sacrifices amounting to considerable financial loss. Due to the above disparities we are certain that the universities will not only be unable to attract suitable academics, but will not even be able to retain the existing staff. As experts, and sometimes the only expert in the country in their respective fields, our members can easily find employment both in the private sector within the country or overseas for much lucrative remuneration’.
‘We fear that if the above disparities are not addressed urgently the country’s higher education system will fall apart in the face of the growing competition from the private sector. This, in turn, will deal a heavy blow to the government’s plan to move towards a knowledge economy, towards which the contribution of the country’s higher education system is undisputed’.
The Faculty of Medicine Teachers Association (FMTA) of Colombo yesterday urged authorities to redress immediately issues faced by university lecturers and particular the wider issues voiced by the Federation of University Teachers Associations (FUTA) in general.
“We pledge or whole hearted support to the demands placed by FUTA,” the FMTA said in a statement.
FMTA is the trade union representing the academic staff of Faculty of Medicine, University of Colombo.
The statement further said: ‘In the past, there was no financial discrepancy between the university medical teachers and our colleagues in the Ministry of Health. However, the academic allowance that we are paid has fallen short over the years to bridge the discrepancy between university medical teachers and Health Ministry doctors.’
‘In addition, there have been various other perks that our members are deprived of, when compared with our Ministry of Health colleagues, such as the communication bill payment, language allowance, and extra duty payment. Our non-medical members have to stay for 12 years to obtain a car permit whereas health ministry doctors could obtain a permit after 6 years of service’.
‘The recent changes to the administration of the consolidated fund related to our EPF and ETF has made us undergo further sacrifices amounting to considerable financial loss. Due to the above disparities we are certain that the universities will not only be unable to attract suitable academics, but will not even be able to retain the existing staff. As experts, and sometimes the only expert in the country in their respective fields, our members can easily find employment both in the private sector within the country or overseas for much lucrative remuneration’.
‘We fear that if the above disparities are not addressed urgently the country’s higher education system will fall apart in the face of the growing competition from the private sector. This, in turn, will deal a heavy blow to the government’s plan to move towards a knowledge economy, towards which the contribution of the country’s higher education system is undisputed’.
සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලය කොළඹින් ඉවත්කිරීමට එරෙහිව සිසුන් වීදි බසී
Lankatruth.com, 29/06/2011උසස් අධ්යාපන ඇමතිවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුව විසින් සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලය කොළඹින් ඉවත්කර එම ස්ථානයේ පෞද්ගලික විශ්වවිද්යාලයක් ආරම්භ කිරීමට ගෙන ඇති තීරණයට විරෝධය දැක්වීමට හා
විශ්වවිද්යාලය තුළ උග්රවෙමින් පවතින සුභසාධන ගැටළු වහා විසඳන ලෙස උසස් අධ්යාපන ඇමතිවරයාට හා ආණ්ඩුවට බලකරමින් සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයේ සිසුන් විසින් අද දහවල් සෞන්ධර්ය විශ්වවිද්යාලයේ නර්ථන පීඨය ඉදිරිපිටදී උද්ඝෝෂණයක් පවත්වනු ලැබීය.
Report on the ill- conceived Private Medical College at Malabe (South Asian Institute of Technology and Management – SAITM)
GMOA Sri Lanka,
Report On The - ill Concieved Private Medical College - GMOA
| Report on the ill- conceived Private Medical College at Malabe (South Asian Institute of Technology and Management – SAITM) |
Report On The - ill Concieved Private Medical College - GMOA
‘I can’t print money to pay dons’
The Island, 28/06/2011,
It was not possible for the government to grant the salary increases demanded by university teachers, President Mahinda Rajapaksa said yesterday. There was a salary structure and the government had to stick to it and paying a salary of Rs. 200,000 to a university professor was impossible, he said.
When several editors pointed out that university dons deserved better pay, the President asked whether they wanted him to print money for that purpose. "Do you want me to print money to pay their increased salaries?" he asked. "If I do so, you will blame me for the adverse consequences subsequently," he said.
The President claimed that even university demonstrators’ salary increments were equal to that of his Secretary.He refused to reveal how much the Secretary to the President drew. "It is up to you to do some investigation and find it out," he said laughingly.
Asked how he proposed to tackle a possible crisis in the event of university teachers boycotting GCE (A/L) examination duties, the President said Minister of Education Bandula Gunawardena had assured him that the situation was under control.
The President said he was confident that the dispute in question would be over by the time the examination was held. Asked why he did not intervene to sort it out urgently, he said it was a matter for Minister of Higher Education S. B. Dissanayake. "I had a discussion with them and now they can talk to Minister Dissanayake," he said adding that after a recent street demonstration, some protesting dons had met the minister at his residence. He said it was good to open channels of communication between the minister and the protesters.
It was not possible for the government to grant the salary increases demanded by university teachers, President Mahinda Rajapaksa said yesterday. There was a salary structure and the government had to stick to it and paying a salary of Rs. 200,000 to a university professor was impossible, he said.
When several editors pointed out that university dons deserved better pay, the President asked whether they wanted him to print money for that purpose. "Do you want me to print money to pay their increased salaries?" he asked. "If I do so, you will blame me for the adverse consequences subsequently," he said.
The President claimed that even university demonstrators’ salary increments were equal to that of his Secretary.He refused to reveal how much the Secretary to the President drew. "It is up to you to do some investigation and find it out," he said laughingly.
Asked how he proposed to tackle a possible crisis in the event of university teachers boycotting GCE (A/L) examination duties, the President said Minister of Education Bandula Gunawardena had assured him that the situation was under control.
The President said he was confident that the dispute in question would be over by the time the examination was held. Asked why he did not intervene to sort it out urgently, he said it was a matter for Minister of Higher Education S. B. Dissanayake. "I had a discussion with them and now they can talk to Minister Dissanayake," he said adding that after a recent street demonstration, some protesting dons had met the minister at his residence. He said it was good to open channels of communication between the minister and the protesters.
ලූලා නැති වලේ තිත්තයෝ නොහොත් ඩිල්කාගේ ඔලමොට්ටල කථා
ජූනි 29, 2011
මීට ටික කාලෙකට කලින් දෙරණ නාලිකාවේ 360 වැඩ සටහනට , දේශපාලනය ගැන මෙලෝ දෙයක් නොදන්න අහිංසක පබා නොහොත් උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලී ව ගෙන්නගෙන බයිට් කරලා තමන් මහා දැනුමති, විදග්ධ , බුද්ධිමත් මාධ්යවේදිනියක් බව ලෝකෙට පෙන්නන්න හදපුරන ඩිල්කා සමන් මලී තම්න් මහා මෝඩ කන්දක් බව ආයෙත් සැරයක් පහුගිය 27 දා පෙන්නුවා.
මීට ටික කාලෙකට කලින් දෙරණ නාලිකාවේ 360 වැඩ සටහනට , දේශපාලනය ගැන මෙලෝ දෙයක් නොදන්න අහිංසක පබා නොහොත් උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලී ව ගෙන්නගෙන බයිට් කරලා තමන් මහා දැනුමති, විදග්ධ , බුද්ධිමත් මාධ්යවේදිනියක් බව ලෝකෙට පෙන්නන්න හදපුරන ඩිල්කා සමන් මලී තම්න් මහා මෝඩ කන්දක් බව ආයෙත් සැරයක් පහුගිය 27 දා පෙන්නුවා.
ඒ විශ්වවිද්යාල ආචාර්ය සංගමයේ මාධ්ය ප්රකාශක මහිම් මෙන්ඩිස් එක්ක කොරපු සාකච්ඡාවෙදී .
මේ රටේපාලකයින් කොපමණ අඥාණයින් දැයි කිවහොත් පසු ගිය කාලයේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ටත් උදේ හවස ලකුණු කිරීම සඳහා ඇඟිලි සළකුණු යන්ත්ර සවි කිරීමට උත්සහ කල බව ආචාර්ය මෙන්ඩිස් මහත්තයා මේ සාකච්ඡාවෙදි කිව්වා.
මේක ඇහුනා විතරයි අපේ මහා ප්රඥාසම්පන්න මාධ්යවේදි තුමිය පරල වුනා වගේ අහන්න තිබා ගත්තා.
” ඇයිඇයි,ආචාර්ය තුමා ඒ ඒ ඒඒ ඒකේ ඇති වැරැද්ද මොකක්ද ? ඇයි ඇයි ඇයි ඔබලා ඔබලා ඒකට කැමති නැත්තේ ඇයි ඇයි ඇයි ” කියලා
ඒ වෙලාවෙ ආචාර්ය මෙන්ඩිස් බොහොම නිස්කලන්කව පැහැදිලි කරලා දුන්නා විශ්වවිද්යාල ආචාර්ය කමක් කියන්නේ පැය අටේ සේවයක් නොවෙයි. මේක පැය 12, 16 18 සමහර වෙලාවට පැය 24 වුනත් සේවය කරන්න වෙනවා කියලා.
හැබැයි වැස්සකටවත් කැම්පස් එකකට ගොඩ වෙලා නැති මේ ඔල මොට්ට්ල ස්ත්රියට ඒක තේරුනේ නැහැ. ඈට මුලු සාකච්ඡාව පුරාම තිබුනේ එක සිහියයි.
ඒ තමා සරසවි ආචාර්යවරුන්ගේ සටනට මඩ ගහලා තමන්ගේ හාම්පුතුන්ගේ හිත පිනවන්න. මුලු සාකච්ඡාව පුරාම ප්රශ්න අහන්න ඉඩ දුන්නේ මේ සරසවි සටනට අකුල් හෙලන ආණ්ඩුවේ ඒජන්තයින්ට විතරයි. මේ සටනට පක්ෂව එක ප්රශ්නයක් අහන්න දුන්නේ නැහැ.
ඉතින් ඈ ආපහු මෙහෙම කියනවා
” ඉතින් ඉතින් ඉතින් ආචාර්ය තුමා, ආචාර්ය තුමා, ඔබලාට පුලුවන්නෙ පැය අටෙන් යනකොට ,හරි පැය දහසයෙන් යනකොට හහරි ඒ යන යන වෙලාව දාල ඇඟිලි සළකුණු තියලා යන්න. පැය විසිහතරම ම වැඩ කලොත් පහුවෙනිදා උදේ යනකොට සලකුනු තියලා යන්න ප්ප්ප්පුපුපුලුවන්නේ.”
ඔන්න ඔය වෙලාවේ තමා මට හිතුනේ මේ ස්ත්රියාව නම් විශ්වවිද්යාලෙකට තියා ඉස්කෝලේ දෙකේ පංතියටවත් ගොහින් නැතිව ඇති කියලා.
ඇයි යකඩෝ ගොන් බඳින කණුවකට වුනත් තේරෙන්න එපයි උගන්වන්වා කියන්නේ , විශේෂයෙන්ම විස්ස විද්දියාලෙක උගන්වනවා කියන්නේ පැය අටක් හරි දහසයක් හරි ඔෆිස් එකක ඉඳගෙන ඉඳලා අත්සන් කරලා ගෙදර යන්න පුලුවන් රස්සාවක් නෙවෙයි කියන එක. පුස්තකාලෙට යන්න, පොතපත කියවන්න, සම්මන්ත්රණ,සාකච්ඡා, දේශන වලට යන්න. පර්යේෂණ කරන්න යන්න. ඊලඟට විශ්වවිද්යාල ලමයින්ගේ සුබසාධක කටයුතු , විශ්වවිද්යාලයේ කලා කටයුතු ,විනය කටයුතු, මේ හැම දෙයක්ම කරන්න ඕනෑ .
මේ වාගේ දෙයක්වත් නොතේරෙන ඩිල්කා වගේ තොත්ත බබලා තමා අද මාධ්ය ඔස්තාර් ලා වගේ පිනුම් ගහන්නේ .
ලූලා නැති වලේ කණයා නොවේ තිත්තයොත් පණ්ඩිතයො වෙලා.
සරසවි ඇදුරන්ගෙන් තොර උ. පෙළ ඇගයීමකට අපි සූදානම් නෑ - ලංකා ගුරු සංගමය
Divaina, 29/06/2011, සිරිමන්ත රත්නසේකර
විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් තොරව උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීමකට තමන් කිසි ලෙසකින් සූදානම් නැතැයි ලංකා ගුරු සංගමය ඊයේ (28 වැනිදා) කොළඹදී පැවැති ප්රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී අවධාරණයෙන් කියා සිටියේය.
උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීම යනු ඉතාමත් සංකීර්ණ ක්රියාවලියක් බවත් එය විශ්වවිද්යාල මහාචාර්යවරු ආචාර්යවරු හා ප්රවීණ ගුරුවරුන් නොමැතිව සිදු කළ හැකි ක්රියාවලියක් නොවන බවත් ලංකා ගුරු සංගමයේ සභාපති මහින්ද ජයසිංහ මහතා සඳහන් කළේය.
උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගයීම කිසිදු අත්දැකීමක් නොමැති අය ලවා සිදු කිරීමට ගොස් උගසට තබන්නේ උසස් පෙළ විභාගයේ ගුණාත්මක, ප්රමිතිය හා දරුවන්ගේ අනාගතය බවත් මහින්ද ජයසිංහ මහතා සඳහන් කළේය.
විශ්වවිද්යාල මහාචාර්යවරුන්, ආචාර්යවරුන් හා ප්රවීණ ගුරුවරුන් නොමැතිව උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීම සඳහා සුදුසු උගතුන් ප්රමාණයක් සිටිනවාදැයි ප්රශ්න කළ ජයසිංහ මහතා එසේ සිටීනම් ඔවුන් පිළිබඳ වහා රටට හෙළිකරන්නැයිද අධ්යාපන ඇමැතිවරයාට හා විභාග කොමසාරිස්වරයාට අභියෝග කළේය.
මහින්ද ජයසිංහ මහතා එම අදහස් පළ කළේ ඊයේ (28 වැනිදා) කොළඹ කොම්පCඳ්Cඳ වීදියේ පිහිටි නිපෝන් හෝටලයේ පැවැති ප්රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදීය.
විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් තොරව උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීමකට තමන් කිසි ලෙසකින් සූදානම් නැතැයි ලංකා ගුරු සංගමය ඊයේ (28 වැනිදා) කොළඹදී පැවැති ප්රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී අවධාරණයෙන් කියා සිටියේය.
උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීම යනු ඉතාමත් සංකීර්ණ ක්රියාවලියක් බවත් එය විශ්වවිද්යාල මහාචාර්යවරු ආචාර්යවරු හා ප්රවීණ ගුරුවරුන් නොමැතිව සිදු කළ හැකි ක්රියාවලියක් නොවන බවත් ලංකා ගුරු සංගමයේ සභාපති මහින්ද ජයසිංහ මහතා සඳහන් කළේය.
උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගයීම කිසිදු අත්දැකීමක් නොමැති අය ලවා සිදු කිරීමට ගොස් උගසට තබන්නේ උසස් පෙළ විභාගයේ ගුණාත්මක, ප්රමිතිය හා දරුවන්ගේ අනාගතය බවත් මහින්ද ජයසිංහ මහතා සඳහන් කළේය.
විශ්වවිද්යාල මහාචාර්යවරුන්, ආචාර්යවරුන් හා ප්රවීණ ගුරුවරුන් නොමැතිව උසස් පෙළ උත්තරපත්ර ඇගැයීම සඳහා සුදුසු උගතුන් ප්රමාණයක් සිටිනවාදැයි ප්රශ්න කළ ජයසිංහ මහතා එසේ සිටීනම් ඔවුන් පිළිබඳ වහා රටට හෙළිකරන්නැයිද අධ්යාපන ඇමැතිවරයාට හා විභාග කොමසාරිස්වරයාට අභියෝග කළේය.
මහින්ද ජයසිංහ මහතා එම අදහස් පළ කළේ ඊයේ (28 වැනිදා) කොළඹ කොම්පCඳ්Cඳ වීදියේ පිහිටි නිපෝන් හෝටලයේ පැවැති ප්රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදීය.
Tuesday, June 28, 2011
FUTA Members PLEASE exercise caution and restraint
Dear FUTA members, let us be more careful when we make public statements. The members of the FUTA ex-co should take special precautions to ensure that their actions do not help associate their own personal views and opinions with the current trade union action of the FUTA. It is their responsibility to do so. Interested parties are looking for ways and means of justifying the false claim that the FUTA struggle is politically motivated. We should not help such efforts willingly or unwillingly.
විශ්ව විද්යාල ගැටලුව ශිෂ්යයෙකුගේ ඇසින්
www.gossip9.com, 25/06/2011
විශ්ව විද්යාල ආචාර්ය වරුන්ගේ පඩි වැඩි කිරීම සම්බන්ද ගැටලුවට තවමත් පැහැදිලි පිළිතුරක් රජයෙන් ලැබී නොමැත. දැන් විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය අකර්මන්ය වී මාස එකහමාරකටත් වැඩි කල් ගොසිනි.
ශිෂ්යයෝ ද සිය නිවෙස් වලට වී විවේක සුවයෙන් කල් ගෙවති. ආචාර්ය වරු ද වැඩේ අත්හරින පාටක් නැත. රජයටත් දහසකුත් එකක් වැඩ අතරේ මෙම ප්රශ්නය රටට අදාල ප්රශ්නයක් යයි නොහැඟෙන නිසා දෝ පිළිතුරක් දීමට උත්සුක නොවෙති.
නිදි මරා වෙහෙස මහන්සි වී පාඩම් කර උසස් පෙළ නමැති පුනීලයෙන් පෙරී වෙන් වූ විශ්ව විද්යාල ශිෂ්යයෝද අරමුණක් නොමැතිව අනන්තය දෙස බලමින් කල්පනා කරති. අවුරුදු කීපයක් විශ්ව විද්යාල තුලට වී තැම්බෙන ඔවුහු රැකියා සිහිනය දකින අතරේ විශ්ව විද්යාල වරම් අහිමි වූ සිය සගයෝ ඒ අවුරුදු කීපය ඇතුලත රැකියාවක ස්ථිර භාවයකට පැමිණෙති.
විශ්ව විද්යාලයෙන් පිට වූවද හරි හමන් රැකියාවක් ලැබේ යයි ස්ථිර භාවයක් නොමැත. උදහරණයක් ලෙස, ඕනෑම අයෙකුට උසස්පෙළ සමත් නම් බැංකුවක Management trainee කෙනෙකු ලෙස බැඳීමට අවස්ථාව ඇත.
අවුරුදු 2 ක පුහුණු කාලයකින් පසුව ස්ථිර කෙරෙති. අවුරුදු 4 ක් විශ්ව විද්යාලයක තැම්බි තැම්බි ඉන්නා විශ්ව විද්යාල සිසුවා ද කල මෝඩ කම් මෙනෙහි කරමින් බැංකුවකම Management trainee කෙනෙකු ලෙස බැඳෙයි. විශ්ව විද්යාලයට නොගියා නම් ඔහු එම රැකියාවේ ඉස්තිර වී අවුරුදු 2 කටත් ආසන්න වෙයි.
මේ සංසාරය තුල කිසිම දෙයක් ස්ථිර නොවන්නා සේම අස්ථිර බව විශ්ව විද්යාල පද්ධතියටත් මෙය පොදු කාරණයකි.
මේ ගැටලුව සමගම විශ්ව විද්යාල පෞද්ගලීකරණය ගැනද කතා වෙයි. මීට ටික කාලයකට පෙර පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල පටන් ගන්න ලදී. ඒත් ඒවා මුහුණ පාන ලද ගැටලුව වුයේ සුදුසුකම් ලත් ආචාර්ය වරුන් නොමැති කමයි.
පිටරටින් ගෙන්වීම වියදම් අධික බැවින් ලංකාවේ අයම බඳවා ගැනීමට උවමනා උනා විය හැක. දැන් ඔවුන්ගේ එම ප්රශ්නය විසදී ඇත. මන්ද විශ්ව විද්යාල ආචාර්ය වරු අස් වෙන්නට ආරම්භ කර ඇති හෙයිනි. විශ්ව විද්යාලවලින් අස් වී පිට රට යාම හෝ පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල වලට සේවය කිරීම ඔවුන්ගේ අභිලාශය විය හැක. කෙසේ හෝ අතරමන් වන්නේ විශ්ව විද්යාල ශිෂ්යයෝම ය.
මීට කලකට ඉහතදී ජාත්යන්තර පාසල් කරලියට ආවේය. එහෙත් රජයේ ජනප්රිය පාසල් සමග ඔවුන්ට අඩුම ගණනේ තරගයක් වත් දිය නොහැකි විය.(ඇත්ත වශයෙන්ම ජාත්යන්තර පාසල් වලට ජනප්රිය පාසල් සමග තරඟ වැදීම අවශ්ය නැත, ඒ මුහුදේ මාළු ඕන තරම් ඉන්නා බැවිනි) එයට හේතුව වුයේ ඒවා හොඳින් පරිනත වී පහසුකම් අතින් හොඳ මට්ටමක තිබීම හා ප්රතිපල අතින් ඉහල මට්ටමක තිබීමයි.
ජනප්රිය පාසලකට සිය දරුවා දා ගත නොහැකි වූ දෙමවුපියෝ පමණක් වෙනත් පහසුකම් අඩු රජයේ පාසලක පිහිට නොපතා අමාරුවෙන් හෝ ජාත්යන්තර පාසලකට සිය දරුවා ඇතුලත් කරති. මෙහි දී රජයේ පාසල් ප්රතික්ෂේප වීමට හේතුව වුයේ ඒවායේ පහසුකම් මද බව, ප්රතිපල මද බව හා ගුරුවරුන්ගේ විචලනයයි.
විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය සලකා බලන කල, හැම පීඨයකම පාහේ ආචාර්ය වරුන් හිඟ ය. පහසු කම් අඩු ය. කොළඹින් පිට විශ්ව විද්යාල වලට ආචාර්ය හිඟය දරුණු ය. එයට හේතුවක් වන්නේ ඔවුන්ට අමතර රැකියාවක් කර ගැනීමට කොළඹින් පිට විසීම බාධාවක් වන බැවිනි. කෙසේ වුවත් එම කොළඹින් බැහැර වූ පීඨ වල ඉතා කැපවීමෙන් වැඩ කරන ආචාර්ය වරු වැඩි වශයෙන් දැකිය හැක.
කෙසේ වුවත් විශ්ව විද්යාල තුල පවතින මෙම ගැටළු වලට විසදුම් නොදී පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල ඇති කිරීමෙන් වන්නේ රාජ්ය විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය බිඳ වැටීමයි. ඉන්පසු කිසිම අයෙකුට නිදහස් අධ්යාපනයේ නියම ප්රතිලාබ විඳීමට නොහැකි වනු ඇත. ඉහල මධ්යම පන්තියට මෙය බල නොපාන කරුණක් වුවත් අනිත් පන්ති වල අයට නම් මෙය සෘජුවම බල පානු ඇත. දැන් අශ්වයා ගොස් ඇත. ඉස්තාලය වැසීමට මහන්සි වනවාට වඩා පැන ගිය අශ්වයා සොයා ගැනීම වටිනේ ය.
රාජ්ය විශ්ව විද්යාල පද්ධති යේ පහසු කම් වැඩි කර ආචාර්යවරුන්ගේ ගැටළු වලට විසදුම් දී, සුදුසු කම් මද වශයෙන් අඩු වී විශ්ව විද්යාලයට තේරීමට නොහැකි වූ එහෙත් මුදල් ගෙවා ඉගෙන ගැනීමට කැමති පිරිසක් ද උසස් පෙළ ප්රතිපල අනුව සුදුසුකම් ලත් පිරිස සමග එක්කර රාජ්ය විශ්ව විද්යාල වලට බඳවා ගැනීම වඩා සුදුසු වනු ඇති බවයි මගේ හැගීම. තරහ නොගන්න, මෙය පුද්ගලික හැගීමක් පමණි.
කෙසේ හෝ දැන් සියලු දෙනාගේ ඇඟිලි දික් වී ඇත්තේ S .B ඇමති තුමා වෙතටයි. ආචාර්ය වරුන්ගේ පඩි වැඩි නොකරන්නේ ඔවුන් රාජ්ය විශ්ව විද්යාල වලින් එළවීමට බව සම(හරක්) කියති.
එතුමා පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල සමග ඇතිකර ගත් රහස් ගිවිසුමක් අනුව රජයේ විශ්ව විද්යාල වලින් ආචාර්ය වරු එලවා ඔවුන් පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල වල සේවයට යැවීමේ කුමන්ත්රණයක් කරගෙන යන බව තතු (නො)දත්තෝ කියති. ඇමති තුමා එසේ නොවන බව අපි දනිමු. ඒ, එතුමා ද රාජ්ය විශ්ව විද්යාලයක ඉගෙන ගෙන එහි වටිනා කම හඳුනා ගත්තෙක් බැවිනි. මේ විශ්ව විද්යාල සිසුන් නිතරම ඇමති තුමා සමග රණ්ඩුවට ගොස් එතුමාගේ ඔලුව අවුල් කර ඇත. එසේ හෙයින් මේ ගැටලුවට වග කිව යුත්තේ ආණ්ඩුවවත් ඇමති තුමාවත් නොව ශිෂ්යයන්ම ය. එම නිසා ඇමති තුමනි, ගැත්තාට අනුකම්පා කර මෙම ප්රශ්නය වහ වහා විසඳා දෙන සේක්වා...!
මීට යටහත් පහත් විශ්ව විද්යාල සිසුවෙක්.
සටහන
අප වෙත යොමුකළ ලිපියක් ඇසුරින් පල කෙරිණි.
ඔබ සතුවත් මෙවන් නිර්මාණ ඇත්නම් admin@gossip9.com වෙත යොමු කරන්න
Read the comments at www.gossip9.com
විශ්ව විද්යාල ආචාර්ය වරුන්ගේ පඩි වැඩි කිරීම සම්බන්ද ගැටලුවට තවමත් පැහැදිලි පිළිතුරක් රජයෙන් ලැබී නොමැත. දැන් විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය අකර්මන්ය වී මාස එකහමාරකටත් වැඩි කල් ගොසිනි.
ශිෂ්යයෝ ද සිය නිවෙස් වලට වී විවේක සුවයෙන් කල් ගෙවති. ආචාර්ය වරු ද වැඩේ අත්හරින පාටක් නැත. රජයටත් දහසකුත් එකක් වැඩ අතරේ මෙම ප්රශ්නය රටට අදාල ප්රශ්නයක් යයි නොහැඟෙන නිසා දෝ පිළිතුරක් දීමට උත්සුක නොවෙති.
නිදි මරා වෙහෙස මහන්සි වී පාඩම් කර උසස් පෙළ නමැති පුනීලයෙන් පෙරී වෙන් වූ විශ්ව විද්යාල ශිෂ්යයෝද අරමුණක් නොමැතිව අනන්තය දෙස බලමින් කල්පනා කරති. අවුරුදු කීපයක් විශ්ව විද්යාල තුලට වී තැම්බෙන ඔවුහු රැකියා සිහිනය දකින අතරේ විශ්ව විද්යාල වරම් අහිමි වූ සිය සගයෝ ඒ අවුරුදු කීපය ඇතුලත රැකියාවක ස්ථිර භාවයකට පැමිණෙති.
විශ්ව විද්යාලයෙන් පිට වූවද හරි හමන් රැකියාවක් ලැබේ යයි ස්ථිර භාවයක් නොමැත. උදහරණයක් ලෙස, ඕනෑම අයෙකුට උසස්පෙළ සමත් නම් බැංකුවක Management trainee කෙනෙකු ලෙස බැඳීමට අවස්ථාව ඇත.
අවුරුදු 2 ක පුහුණු කාලයකින් පසුව ස්ථිර කෙරෙති. අවුරුදු 4 ක් විශ්ව විද්යාලයක තැම්බි තැම්බි ඉන්නා විශ්ව විද්යාල සිසුවා ද කල මෝඩ කම් මෙනෙහි කරමින් බැංකුවකම Management trainee කෙනෙකු ලෙස බැඳෙයි. විශ්ව විද්යාලයට නොගියා නම් ඔහු එම රැකියාවේ ඉස්තිර වී අවුරුදු 2 කටත් ආසන්න වෙයි.
මේ සංසාරය තුල කිසිම දෙයක් ස්ථිර නොවන්නා සේම අස්ථිර බව විශ්ව විද්යාල පද්ධතියටත් මෙය පොදු කාරණයකි.
මේ ගැටලුව සමගම විශ්ව විද්යාල පෞද්ගලීකරණය ගැනද කතා වෙයි. මීට ටික කාලයකට පෙර පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල පටන් ගන්න ලදී. ඒත් ඒවා මුහුණ පාන ලද ගැටලුව වුයේ සුදුසුකම් ලත් ආචාර්ය වරුන් නොමැති කමයි.
පිටරටින් ගෙන්වීම වියදම් අධික බැවින් ලංකාවේ අයම බඳවා ගැනීමට උවමනා උනා විය හැක. දැන් ඔවුන්ගේ එම ප්රශ්නය විසදී ඇත. මන්ද විශ්ව විද්යාල ආචාර්ය වරු අස් වෙන්නට ආරම්භ කර ඇති හෙයිනි. විශ්ව විද්යාලවලින් අස් වී පිට රට යාම හෝ පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල වලට සේවය කිරීම ඔවුන්ගේ අභිලාශය විය හැක. කෙසේ හෝ අතරමන් වන්නේ විශ්ව විද්යාල ශිෂ්යයෝම ය.
මීට කලකට ඉහතදී ජාත්යන්තර පාසල් කරලියට ආවේය. එහෙත් රජයේ ජනප්රිය පාසල් සමග ඔවුන්ට අඩුම ගණනේ තරගයක් වත් දිය නොහැකි විය.(ඇත්ත වශයෙන්ම ජාත්යන්තර පාසල් වලට ජනප්රිය පාසල් සමග තරඟ වැදීම අවශ්ය නැත, ඒ මුහුදේ මාළු ඕන තරම් ඉන්නා බැවිනි) එයට හේතුව වුයේ ඒවා හොඳින් පරිනත වී පහසුකම් අතින් හොඳ මට්ටමක තිබීම හා ප්රතිපල අතින් ඉහල මට්ටමක තිබීමයි.
ජනප්රිය පාසලකට සිය දරුවා දා ගත නොහැකි වූ දෙමවුපියෝ පමණක් වෙනත් පහසුකම් අඩු රජයේ පාසලක පිහිට නොපතා අමාරුවෙන් හෝ ජාත්යන්තර පාසලකට සිය දරුවා ඇතුලත් කරති. මෙහි දී රජයේ පාසල් ප්රතික්ෂේප වීමට හේතුව වුයේ ඒවායේ පහසුකම් මද බව, ප්රතිපල මද බව හා ගුරුවරුන්ගේ විචලනයයි.
විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය සලකා බලන කල, හැම පීඨයකම පාහේ ආචාර්ය වරුන් හිඟ ය. පහසු කම් අඩු ය. කොළඹින් පිට විශ්ව විද්යාල වලට ආචාර්ය හිඟය දරුණු ය. එයට හේතුවක් වන්නේ ඔවුන්ට අමතර රැකියාවක් කර ගැනීමට කොළඹින් පිට විසීම බාධාවක් වන බැවිනි. කෙසේ වුවත් එම කොළඹින් බැහැර වූ පීඨ වල ඉතා කැපවීමෙන් වැඩ කරන ආචාර්ය වරු වැඩි වශයෙන් දැකිය හැක.
කෙසේ වුවත් විශ්ව විද්යාල තුල පවතින මෙම ගැටළු වලට විසදුම් නොදී පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල ඇති කිරීමෙන් වන්නේ රාජ්ය විශ්ව විද්යාල පද්ධතිය බිඳ වැටීමයි. ඉන්පසු කිසිම අයෙකුට නිදහස් අධ්යාපනයේ නියම ප්රතිලාබ විඳීමට නොහැකි වනු ඇත. ඉහල මධ්යම පන්තියට මෙය බල නොපාන කරුණක් වුවත් අනිත් පන්ති වල අයට නම් මෙය සෘජුවම බල පානු ඇත. දැන් අශ්වයා ගොස් ඇත. ඉස්තාලය වැසීමට මහන්සි වනවාට වඩා පැන ගිය අශ්වයා සොයා ගැනීම වටිනේ ය.
රාජ්ය විශ්ව විද්යාල පද්ධති යේ පහසු කම් වැඩි කර ආචාර්යවරුන්ගේ ගැටළු වලට විසදුම් දී, සුදුසු කම් මද වශයෙන් අඩු වී විශ්ව විද්යාලයට තේරීමට නොහැකි වූ එහෙත් මුදල් ගෙවා ඉගෙන ගැනීමට කැමති පිරිසක් ද උසස් පෙළ ප්රතිපල අනුව සුදුසුකම් ලත් පිරිස සමග එක්කර රාජ්ය විශ්ව විද්යාල වලට බඳවා ගැනීම වඩා සුදුසු වනු ඇති බවයි මගේ හැගීම. තරහ නොගන්න, මෙය පුද්ගලික හැගීමක් පමණි.
කෙසේ හෝ දැන් සියලු දෙනාගේ ඇඟිලි දික් වී ඇත්තේ S .B ඇමති තුමා වෙතටයි. ආචාර්ය වරුන්ගේ පඩි වැඩි නොකරන්නේ ඔවුන් රාජ්ය විශ්ව විද්යාල වලින් එළවීමට බව සම(හරක්) කියති.
එතුමා පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල සමග ඇතිකර ගත් රහස් ගිවිසුමක් අනුව රජයේ විශ්ව විද්යාල වලින් ආචාර්ය වරු එලවා ඔවුන් පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාල වල සේවයට යැවීමේ කුමන්ත්රණයක් කරගෙන යන බව තතු (නො)දත්තෝ කියති. ඇමති තුමා එසේ නොවන බව අපි දනිමු. ඒ, එතුමා ද රාජ්ය විශ්ව විද්යාලයක ඉගෙන ගෙන එහි වටිනා කම හඳුනා ගත්තෙක් බැවිනි. මේ විශ්ව විද්යාල සිසුන් නිතරම ඇමති තුමා සමග රණ්ඩුවට ගොස් එතුමාගේ ඔලුව අවුල් කර ඇත. එසේ හෙයින් මේ ගැටලුවට වග කිව යුත්තේ ආණ්ඩුවවත් ඇමති තුමාවත් නොව ශිෂ්යයන්ම ය. එම නිසා ඇමති තුමනි, ගැත්තාට අනුකම්පා කර මෙම ප්රශ්නය වහ වහා විසඳා දෙන සේක්වා...!
මීට යටහත් පහත් විශ්ව විද්යාල සිසුවෙක්.
සටහන
අප වෙත යොමුකළ ලිපියක් ඇසුරින් පල කෙරිණි.
ඔබ සතුවත් මෙවන් නිර්මාණ ඇත්නම් admin@gossip9.com වෙත යොමු කරන්න
Read the comments at www.gossip9.com
එස්.බී. තියරියේ හිලක්..!
(ලංකා ඊ නිව්ස් -2011.ජුනි.28, පෙ.ව.9.00) සියළුම විශ්ව විද්යාල වල උගැන්වීමේ භාෂාව ඉංග්රීසි බවට පත් කරන්නට යන් බවත් මේ අවුරුද්දේ සිට පුළුවන් සෑම පාඨමාලාවකම භාෂා මාධ්ය ඉංග්රීසි බවට පත් කරන බවත් උසස් අධ්යාපන ඇමැති එස්.බී දිසානායක මහතා පවසයි. ඇමැතිවරයා මෙසේ කියා ඇත්තේ මින්නේරියේ දීය.
මෙවැනි තීරණයක් ගැනීමට හේතුව ලෙස අධ්යාපන ඇමැතිවරයා සඳහන් කරන්නේ මෙවැනි කතාවකි. zඅද විශ්ව විද්යාල වලින් එළියට එන රස්සා නැති දරුවන් දිහා බලාපුවාහම එA අය සිංහලෙන් නැතිනම් දෙමළෙන් ඉගෙන ගත්තු අයයි. ඉංග්රීසි හරියට අධ්යාපනයක් ලබාපු නැති දරුවන්ට තමයි රස්සා හොයාගන්න බැරි... .....එළියට එනකොට ඉංග්රීසියෙන් වැඩකරන්න පුළුවන් පරිගනක තාකෂණ දැනුම තමන්ගේ ජීවිතේ කොටසක් බවට පත්කර ගත් අය එළියට දාන්න ඕනෙ. එAකම ඇති දැනට තියෙන රැකියා ප්රශ්නය විසඳන්නZ එස්.බී. ඇමැතිවරයා පවසා තිබේ.
ශ්රී ලංකාවේ උසස් අධ්යාපන ඇමැතිවරයා උපාධිධාරීන්ගේ රැකියා විරහිත භාවය ගැන තම විසඳුම එසේ පවසද්දී ඉංග්රීසි භාෂාව මව් භාෂාව කරගත් පරිගණක දැනුම ජීවිතේ කොටසක් කරගෙන සිටින එංගලන්තයේ උපාධිධාරීන් විසි එක් දහස් විස්සක් පසුගිය වසරේ රැකියා නොමැතිව ලතවෙති. 2009 වසරේ එංගලන්තයේ රැකියා විරහිත උපාධි ධාරීන්ගේ ප්රතිශතය 13.7% ක් වු අතර 2010 වන විට එය 16.3% දක්වා ඉහල ගොස් තිබේ.
මෙවැනි තීරණයක් ගැනීමට හේතුව ලෙස අධ්යාපන ඇමැතිවරයා සඳහන් කරන්නේ මෙවැනි කතාවකි. zඅද විශ්ව විද්යාල වලින් එළියට එන රස්සා නැති දරුවන් දිහා බලාපුවාහම එA අය සිංහලෙන් නැතිනම් දෙමළෙන් ඉගෙන ගත්තු අයයි. ඉංග්රීසි හරියට අධ්යාපනයක් ලබාපු නැති දරුවන්ට තමයි රස්සා හොයාගන්න බැරි... .....එළියට එනකොට ඉංග්රීසියෙන් වැඩකරන්න පුළුවන් පරිගනක තාකෂණ දැනුම තමන්ගේ ජීවිතේ කොටසක් බවට පත්කර ගත් අය එළියට දාන්න ඕනෙ. එAකම ඇති දැනට තියෙන රැකියා ප්රශ්නය විසඳන්නZ එස්.බී. ඇමැතිවරයා පවසා තිබේ.
ශ්රී ලංකාවේ උසස් අධ්යාපන ඇමැතිවරයා උපාධිධාරීන්ගේ රැකියා විරහිත භාවය ගැන තම විසඳුම එසේ පවසද්දී ඉංග්රීසි භාෂාව මව් භාෂාව කරගත් පරිගණක දැනුම ජීවිතේ කොටසක් කරගෙන සිටින එංගලන්තයේ උපාධිධාරීන් විසි එක් දහස් විස්සක් පසුගිය වසරේ රැකියා නොමැතිව ලතවෙති. 2009 වසරේ එංගලන්තයේ රැකියා විරහිත උපාධි ධාරීන්ගේ ප්රතිශතය 13.7% ක් වු අතර 2010 වන විට එය 16.3% දක්වා ඉහල ගොස් තිබේ.
කලාව, සෞන්දර්යය හා සංස්කෘතිය අසුරනවල බහා විකිණීම
Kathika, 25/06/2011,
ආචාර්ය සාලිය කුලරත්න
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාලය
“කලාව මෙන්ම ශාස්ත්රඥානයද වෙළෙඳපොළට දමා ඉල්ලීම හා සැපයීම යන න්යායෙන් තක්සේරු කිරීම, ඒ දෙකම බාල්දුවන කාර්යයකි.”
වර්තමානයේදී විශ්වවිද්යාලවල වෙළෙඳපොළ වටිනාකම් සහිත විෂයයන් ඉගැන්වීම හෝ පවත්නා විෂයයන්ගේ ස්වභාවික අඬු දඬු කප්පාදු කර ඊනියා වාණිජ ඉලක්ක සඳහා කෘත්රිමව සකස් කිරීමකට කැස කැවීමක් සිදුවන බව පෙනේ.
නූතන සිංහල විෂයේ නොයෙක් අංශ ගැන සරච්චන්ද්ර මහතා ඉගැන්වූයේ හා ලිවූයේ සෞන්දර්ය පදනමක් තුළ බව ඉන් කියවේ. සරච්චන්ද්ර ගැනම අවධාරණය කරමින්, නූතන සරසවි ඇදුරන්ට හා ඔවුන් ලියන කියන විෂයයන්ට වාණිජ මුහුණුවරවල් යෝජනා කරන ඇතමුන් පිළිබඳ මම මෙසේ අනුමාන කරමි. යම් හෙයකින් සරච්චන්ද්ර මහතා අද සිටියේ නම්, මේ වාණිජ තැරැව්කරුවන් විසින් මුලින්ම වාණිජ කරණය වනු ඇත්තේ සරච්චන්ද්රයන්ය.
මට කීමට අවශ්යවන්නේ වර්තමාන වෙළඳපළේ කලාව, සෞන්දර්යය හා සංස්කෘතිය අසුරනවල බහා විකිණිය හැකි බවය. සරසවි අධ්යාපනයත්, එහි කේන්ද්ර වූ ශාස්ත්රීය සංස්කෘතියත් මනමේ හෝ සිංහබාහු මිල කළ හැකි තක්සේරුවට වඩා ඉහළ ලංසුවකට මිල කළ හැකි බව මේ මුදලාලිවරු වටහාගෙන සිටිති. ඔවුන් මේ වලිකන්නේ ඒ කාරියටය.
මේ යුගය, ඉන්දියානු ඉපැරණි ලෝක කැලැන්ඩරය අනුව කෘත, ත්රේතා, ද්වාපර යන යුග ඔස්සේ පැමිණ මේ ඇරඹී ඇත්තේ කලියුගයේ 5011 වන වර්ෂයයි. කලි යුගය පිළිබඳ ලාක්ෂණික විභාගයක් කරන ඉන්දීය දාර්ශනිකයෝ එය ඉන් පෙර යුගවල පරිහරණය වූ ඇතැම් වටිනාකම්, න්යායයන් හා ක්රියාත්මක හර පද්ධතීන් කලියුගය තුළ ජඩ අරමුණු වෙනුවෙන් වේශ්යා වෘත්තියෙහි යෙදවෙන බව කියති.
ඉතිහාසයේ තැන් තැන්වල, ධම්ම සොණ්ඩක සමාජ හා දහම්සොඬ මිනිසුන්ද රජවරුන්ද ජීවත් වී ඇත. එබඳු තත්ත්ව සංස්කෘතික ආකෘතීන් හෝ පිළිගැනීම් (an authoritative standard) බවට පරිණාමය වී තිබේ. කලි යුගයේදී කෙරෙන්නේ, අතීතයේ පැවැතියා යෑයි ප්රවාදගත වූ ඒ සත්ගුණවත් ආකෘතිය ආයුධයක් ලෙස පරිහරණය කිරීමය.
අප උත්සුක විය යුත්තේ, දැන් දැන් සරසවිය යන ආයතනය, විද්යුත් මාධ්ය සඳහා පිටපත් ලියන්නවුන් පුහුණු කිරීම, රූපලාවන්ය ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම, රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ ශරීරාරක්ෂකයන් පුහුණු කර ඩිප්ලෝමා දීම වැනි ශාස්ත්රය වේශ්යා වෘත්තියෙහි නොයොදවන ගරු කටයුතු බුද්ධි කෝෂ්ඨාගාරයක් ලෙස ආරක්ෂා කරගැනීම කෙරෙහිය.
උපුටා ගැනීම
“අත්තනෝමතික ප්රවාද වෙළඳපළෙහි
කලාව හා සෞන්දර්යය පැකට් කිරීම“ ලිපියෙනි:
ඉරිදා දිවයින සංග්රහය
http://uteachers.blogspot.com/2011/06/blog-post_336.html
ආචාර්ය සාලිය කුලරත්න
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාලය
අප උත්සුක විය යුත්තේ, දැන් දැන් සරසවිය යන ආයතනය, විද්යුත් මාධ්ය සඳහා පිටපත් ලියන්නවුන් පුහුණු කිරීම, රූපලාවන්ය ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම, රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ ශරීරාරක්ෂකයන් පුහුණු කර ඩිප්ලෝමා දීම වැනි ශාස්ත්රය වේශ්යා වෘත්තියෙහි නොයොදවන ගරු කටයුතු බුද්ධි කෝෂ්ඨාගාරයක් ලෙස ආරක්ෂා කරගැනීම කෙරෙහිය.මහැදුරු ආර්. ඩී. ගුණරත්නගේ “සරච්චන්ද්ර දාර්ශනිකයා හා කලාකරුවා” කෘතියෙහි එක් තැනක මහාචාර්ය සරච්චන්ද්ර ලියා ඇති එදාටත් වඩා වත්මනට උචිත ප්රකාශයක් උපුටා දක්වා ඇත”.
“කලාව මෙන්ම ශාස්ත්රඥානයද වෙළෙඳපොළට දමා ඉල්ලීම හා සැපයීම යන න්යායෙන් තක්සේරු කිරීම, ඒ දෙකම බාල්දුවන කාර්යයකි.”
වර්තමානයේදී විශ්වවිද්යාලවල වෙළෙඳපොළ වටිනාකම් සහිත විෂයයන් ඉගැන්වීම හෝ පවත්නා විෂයයන්ගේ ස්වභාවික අඬු දඬු කප්පාදු කර ඊනියා වාණිජ ඉලක්ක සඳහා කෘත්රිමව සකස් කිරීමකට කැස කැවීමක් සිදුවන බව පෙනේ.
නූතන සිංහල විෂයේ නොයෙක් අංශ ගැන සරච්චන්ද්ර මහතා ඉගැන්වූයේ හා ලිවූයේ සෞන්දර්ය පදනමක් තුළ බව ඉන් කියවේ. සරච්චන්ද්ර ගැනම අවධාරණය කරමින්, නූතන සරසවි ඇදුරන්ට හා ඔවුන් ලියන කියන විෂයයන්ට වාණිජ මුහුණුවරවල් යෝජනා කරන ඇතමුන් පිළිබඳ මම මෙසේ අනුමාන කරමි. යම් හෙයකින් සරච්චන්ද්ර මහතා අද සිටියේ නම්, මේ වාණිජ තැරැව්කරුවන් විසින් මුලින්ම වාණිජ කරණය වනු ඇත්තේ සරච්චන්ද්රයන්ය.
මට කීමට අවශ්යවන්නේ වර්තමාන වෙළඳපළේ කලාව, සෞන්දර්යය හා සංස්කෘතිය අසුරනවල බහා විකිණිය හැකි බවය. සරසවි අධ්යාපනයත්, එහි කේන්ද්ර වූ ශාස්ත්රීය සංස්කෘතියත් මනමේ හෝ සිංහබාහු මිල කළ හැකි තක්සේරුවට වඩා ඉහළ ලංසුවකට මිල කළ හැකි බව මේ මුදලාලිවරු වටහාගෙන සිටිති. ඔවුන් මේ වලිකන්නේ ඒ කාරියටය.
මේ යුගය, ඉන්දියානු ඉපැරණි ලෝක කැලැන්ඩරය අනුව කෘත, ත්රේතා, ද්වාපර යන යුග ඔස්සේ පැමිණ මේ ඇරඹී ඇත්තේ කලියුගයේ 5011 වන වර්ෂයයි. කලි යුගය පිළිබඳ ලාක්ෂණික විභාගයක් කරන ඉන්දීය දාර්ශනිකයෝ එය ඉන් පෙර යුගවල පරිහරණය වූ ඇතැම් වටිනාකම්, න්යායයන් හා ක්රියාත්මක හර පද්ධතීන් කලියුගය තුළ ජඩ අරමුණු වෙනුවෙන් වේශ්යා වෘත්තියෙහි යෙදවෙන බව කියති.
ඉතිහාසයේ තැන් තැන්වල, ධම්ම සොණ්ඩක සමාජ හා දහම්සොඬ මිනිසුන්ද රජවරුන්ද ජීවත් වී ඇත. එබඳු තත්ත්ව සංස්කෘතික ආකෘතීන් හෝ පිළිගැනීම් (an authoritative standard) බවට පරිණාමය වී තිබේ. කලි යුගයේදී කෙරෙන්නේ, අතීතයේ පැවැතියා යෑයි ප්රවාදගත වූ ඒ සත්ගුණවත් ආකෘතිය ආයුධයක් ලෙස පරිහරණය කිරීමය.
අප උත්සුක විය යුත්තේ, දැන් දැන් සරසවිය යන ආයතනය, විද්යුත් මාධ්ය සඳහා පිටපත් ලියන්නවුන් පුහුණු කිරීම, රූපලාවන්ය ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම, රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ ශරීරාරක්ෂකයන් පුහුණු කර ඩිප්ලෝමා දීම වැනි ශාස්ත්රය වේශ්යා වෘත්තියෙහි නොයොදවන ගරු කටයුතු බුද්ධි කෝෂ්ඨාගාරයක් ලෙස ආරක්ෂා කරගැනීම කෙරෙහිය.
උපුටා ගැනීම
“අත්තනෝමතික ප්රවාද වෙළඳපළෙහි
කලාව හා සෞන්දර්යය පැකට් කිරීම“ ලිපියෙනි:
ඉරිදා දිවයින සංග්රහය
http://uteachers.blogspot.com/2011/06/blog-post_336.html
අත්තනෝමතික ප්රවාද වෙළඳපළෙහි කලාව හා සෞන්දර්යය පැකට් කිරීම
Divaina, 26/06/2011, ආචාර්ය සාලිය කුලරත්න, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාල
මේ මෑතක එක්තරා ලේඛකයෙක් පුවත්පතකට ලිපියක් සපයමින් මතු සාරාංශ කර ඇති ප්රවාදය අවධාරණය කළේය. "ශ්රී ලාංකේය මානව ශාස්ත්ර සඳහා, මහැදුරු සරච්චන්ද්ර හැර දැනට කිසිවෙක් දායක වී නැත. වර්තමානයේ ශාස්ත්ර වන්තයෝ නැත්තාහ. වත්මනෙහි මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්න ඇරුණු කොට විවිධ වපසරිවල ගැවසුණු අන් ශාස්ත්රවන්තයෙක් නැත. මේ ලේඛකයා මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ සිංහබාහු, මනමේ වැනි නාට්ය නරඹා ඇති බව ඔහු දිගින් දිගට කියන විස්තර අනුව හැඟේ. ඒ හැර මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ වෙනත් ශාස්ත්රීය කෘති ගැන ඔහුට දැනුමක් ඇති නැති බවක් නොහැඟේ. එසේම මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න ගීත රචකයකු ලෙස ඔහුගේ අගැයීමට ලක්වනු විනා එතුමාගේ වෙනත් ශාස්ත්රීය කාර්ය ගැනද ඒසා ඔහු දැන සිටින බව ඔහු පවසන විස්තර අනුව සිතාගත නොහැකිය. ඔහු නඟන ප්රවාදය විස්තාරණය වන්නේ මතු දැක්වෙන කරුණුද ඈ¹ ගනිමිනි. ඔහුට අනුව ශාස්ත්ර වන්තයකු නම් ඔහු නාට්ය කළ යුතුය. ගී ලිවිය යුතුය. සරච්චන්ද්රත්, සුනිල් ආරියරත්නත් හැර ඒ ලේඛකයා මානව ශාස්ත්ර ක්ෂේත්රයේ නොයෙක් ඉසව් නියෝජනය කරන අනෙක් කිසි වෘද්ධකර හෝ තරුණ. නොහොත් මැදිවියේ සිටින විද්වතුන්, ලේඛකයන්, නිර්මාණකරුවන් ගැන නොදැන සිටී.
මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්නයන්, වත්මනෙහි ශාස්ත්රීය හා නිර්මාණාත්මක ඉසව් රැසක් නියෝජනය කිරීම ගැන කිසිදු වාදයක් නැත. විහිළුවට කරුණ වන්නේ මේ ලේඛකයා දන්නා සීමිත පරාසය උපයෝගී කරගෙන ඔහු බසින පටු අධානග්රාහී නිගමනයයි. සරච්චන්ද්රලා වත්මනෙහි නොමැති නිසා විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් ගෙනයන වෘත්තීය අරගලයට සමාජය සංවේදී නැතැයි ඔහු දකියි. මේ ලිපිය, එකී වෘත්තීය අරගලය පිළිබඳ ලියවෙන්නක් නොව ඇතැම් පටු මතධාරීන් නොදන්නා කිසියම් සංකීර්ණ අංශයක් වඩා සුපැහැදිලි කිරීම් වස් ලියෑවෙන්නකි. එංගල්ස්ගේ "Dialectic of the Nature" කෘතියෙහි හේගල්ගේ අදහසක් උපුටා දක්වා ඇත. එනම් "හරය ගැන සෙවීමේදී සෑම දෙයක්ම සාපේක්ෂය" යන්නයි. මානව ශාස්ත්ර, කලාව, සෞන්දර්යය හෝ විචාරය පිළිබඳ සරසවි ආශ්රයෙහි සිදුවන පරිණාමික සංසිද්ධිදාමයේදී මහැදුරු සරච්චන්ද්ර යනු එක් යුගයක හමු වූ මඟ සලකුණකි. ඔහුද සාපේක්ෂ තත්වයෙහි විනා නිරපේක්ෂ (නොවෙනස් ස්ථාවර) තත්ත්වයෙහි ලා කථා කිරීම විද්වතෙකුට තරම් නොවේ. මහැදුරු ආර්. ඩී. ගුණරත්නගේ "සරච්චන්ද්ර දාර්ශනිකයා හා කලාකරුවා" කෘතියෙහි එක් තැනක මහාචාර්ය සරච්චන්ද්ර ලියා ඇති එදාටත් වඩා වත්මනට උචිත ප්රකාශයක් උපුටා දක්වා ඇත".
"කලාව මෙන්ම ශාස්ත්රඥානයද වෙළෙඳපොළට දමා ඉල්ලීම හා සැපයීම යන න්යායෙන් තක්සේරු කිරීම, ඒ දෙකම බාල්දුවන කාර්යයකි."
වර්තමානයේදී විශ්වවිද්යාලවල වෙළෙඳපොළ වටිනාකම් සහිත විෂයයන් ඉගැන්වීම හෝ පවත්නා විෂයයන්ගේ ස්වභාවික අඬු දඬු කප්පාදු කර ඊනියා වාණිජ ඉලක්ක සඳහා කෘත්රිමව සකස් කිරීමකට කැස කැවීමක් සිදුවන බව පෙනේ. එවන් අධ්යාපන මුදලාලිවරුන්ද චුයිම්ගම් සපන්නා සේ විශ්වවිද්යාල ගැන මුව විවර කරන්නේ "සරච්චන්ද්රලා වගේ අය අද නෑ" යන මුග්ධ ගිරා භාෂණය තෙපළීමෙනි. මහාචාර්ය ආර්. ඩී. ගුණරත්නගේ පෙර සඳහන් කෘතියේ තැනක ඔහු ඉංග්රීසි බසින් මෙසේ දක්වයි.
"As a lecturer in Modern Sinhala,
Sarachchandra taught and wrote on
elements of aesthetics".
නූතන සිංහල විෂයේ නොයෙක් අංශ ගැන සරච්චන්ද්ර මහතා ඉගැන්වූයේ හා ලිවූයේ සෞන්දර්ය පදනමක් තුළ බව ඉන් කියවේ. සරච්චන්ද්ර ගැනම අවධාරණය කරමින්, නූතන සරසවි ඇදුරන්ට හා ඔවුන් ලියන කියන විෂයයන්ට වාණිජ මුහුණුවරවල් යෝජනා කරන ඇතමුන් පිළිබඳ මම මෙසේ අනුමාන කරමි. යම් හෙයකින් සරච්චන්ද්ර මහතා අද සිටියේ නම්, මේ වාණිජ තැරැව්කරුවන් විසින් මුලින්ම වාණිජ කරණය වනු ඇත්තේ සරච්චන්ද්රයන්ය. ඔහුගේ මනමේ හෝ සිංහබාහු කිසිදු වාණිජ ඉංගික නැති කලාත්මක නිර්මාණ වේ. එහෙත් මනමේ හා සිංහබාහු සඳහා නිතිපතා විශාල ප්රේක්ෂක පිරිස් රැස්වෙති. ඉන් ලද හැකි ආදායම ව්යංගයෙන් එහි කියෑවේ. මෙහිදී මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ නිර්මාණ හා එහි ලාභ පාඩු ගැන මගේ වාදයක් නැත. මට කීමට අවශ්යවන්නේ වර්තමාන වෙළඳපළේ කලාව, සෞන්දර්යය හා සංස්කෘතිය අසුරනවල බහා විකිණිය හැකි බවය. සරසවි අධ්යාපනයත්, එහි කේන්ද්ර වූ ශාස්ත්රීය සංස්කෘතියත් මනමේ හෝ සිංහබාහු මිල කළ හැකි තක්සේරුවට වඩා ඉහළ ලංසුවකට මිල කළ හැකි බව මේ මුදලාලිවරු වටහාගෙන සිටිති. ඔවුන් මේ වලිකන්නේ ඒ කාරියටය.
මේ යුගය, ඉන්දියානු ඉපැරණි ලෝක කැලැන්ඩරය අනුව කෘත, ත්රේතා, ද්වාපර යන යුග ඔස්සේ පැමිණ මේ ඇරඹී ඇත්තේ කලියුගයේ 5011 වන වර්ෂයයි. කලි යුගය පිළිබඳ ලාක්ෂණික විභාගයක් කරන ඉන්දීය දාර්ශනිකයෝ එය ඉන් පෙර යුගවල පරිහරණය වූ ඇතැම් වටිනාකම්, න්යායයන් හා ක්රියාත්මක හර පද්ධතීන් කලියුගය තුළ ජඩ අරමුණු වෙනුවෙන් වේශ්යා වෘත්තියෙහි යෙදවෙන බව කියති. ප්රවාද 2001 අප්රේල්-ජුනි කලාපයක ඉතිහාසය නැවත කියවීම නමින් පළවූ ප්රවේශයේ තැනක, ඉතිහාසය යනු දැනුම් සම්භාරයක් සේම බල සම්බන්ධතා ජාලයකැයි අවධාරණය කර ඇත.
ඉතිහාසයේ තැන් තැන්වල, ධම්ම සොණ්ඩක සමාජ හා දහම්සොඬ මිනිසුන්ද රජවරුන්ද ජීවත් වී ඇත. එබඳු තත්ත්ව සංස්කෘතික ආකෘතීන් හෝ පිළිගැනීම් (an
authoritative standard) බවට පරිණාමය වී තිබේ. කලි යුගයේදී කෙරෙන්නේ, අතීතයේ පැවැතියා යෑයි ප්රවාදගත වූ ඒ සත්ගුණවත් ආකෘතිය ආයුධයක් ලෙස පරිහරණය කිරීමය. නවගුණ වැල, අනිත්ය, දුක්ඛ, අනාත්ම ලකුණු සිහිකරමින් භාවනාව සඳහා යොදාගන්නා ආදර්ශයකි. එයම නයිලෝන් නූලකින් සකසා යමෙකුගේ ගෙල සිරකිරීමටද භාවිත කිරීමේ ඉඩ හසර පවතී. ජෝන්ක්ලිµර්ඩ් හෝල්ට් (Johnclifford Holt) මහතා විසින් Sri
Lankan Journal of Humanities 1991/92 කලාපයට "To word a theory of Ritual and
Violence" නමින් ලිපියක් ලියනු ලැබිණි. ඔහු එක් තැනක මෙසේ කියයි.
"Relationship between religious
expression and political behaviour in Sri
Lanka belie two different Philosophical
orientations".
"ශ්රී ලංකාවේ ආගමික ප්රකාශන විලාසය හා දේශපාලන චර්යා අතරැති අන්තර් සබඳතාව එකිනෙකට වෙනස් (වැරදි අර්ථ මතුවන) දාර්ශනික මූලයන් දෙකකි".
අප රටේ දේශපාලනඥයන්ගෙන් බහුතරය ප්රසිද්ධ කථාවලදී ඉතා ලාභදායක ලෙස උපයෝගී කරගන්නා සංකල්ප නම් ආගමික සංකල්පය. ඔවුහු කරුණව, දයාව, මුදිතාව, පරාර්ථ චර්යාව ගැන දෙසති. එසේ දෙසා, වේදිකාවෙන් බැසීමට පවා පෙර, අදාළ දේශපාලනඥයා සිය අමාත්යාංශයේ සම්මත කළ, බොහෝදෙනකු ව්යසනයට පත්කරන පනතක් ගැන ආරංචි වීමට පුළුවන. එසේත් නැතිනම්, යම් දේශපාලනඥයෙකු යම් ප්රතිඥවක් දැනටම ඉටුකර ඇත්තේ, පන්සිය පනස් ජාතකයේ අහවල් බෝසතා මෙන් යෑයි, තමාවම උපමා කරගනිමින් කථාවක් පවත්වා වේදිකාවෙන් බැස යත්ම, එකී පුද්ගලයා දැනටම අදාළ අංශය කාබාසිනියා කර ඇතැයි යන්න එහි සැබෑ තත්ත්වය වීමට බැරි නැත. "Ritual violence" හෙවත් අභිචාරාත්මක හිංසනය යනු එයයි. හිපලයිට් තයින් (hippolite tain) කී පරිදි යම් කලා කෘතියක් පහළ වන්නේ අදාළ යුගයේ වෙසෙන මිනිස් වර්ගයා කාල අවධිය හා තත්පරිසරය යන සාධක මතය. එය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් තුඩ තුඩ ප්රවාදයක් වන අනුක්රමය එරික් ඉලයප්පාරච්චි දකිනුයේ මෙසේය.
(1) මූලික යථාර්ථය පිළිබඳ ප්රතිබිම්භය.
(2) මූලික යථාර්ථය සැඟවීම හා විපර්යාස කිරීම.
(3) මූලික යථාර්ථය නැතිවීම.
(4) කවර යථාර්ථයක් සමඟ වුව සැබෑ නොවූ පාරිශුද්ධ ආභාසන රූපයක් ඇතිවීම.
මනමේ හා සිංහබාහු හරියට විශ්ලේෂණය කළ හොත් ඒවා දැනට ඉහත කී (4) වන අවධියේ පසුවන බව වැටහේ. උඩින් මත්තෙන් බලන්නෙකුට පේරාදෙණි සරසවිය යෑයි කී පමණින් සිහිවන්නේ සරච්චන්ද්රය. ඒත් මේ වනවිට සරච්චන්ද්ර මහතා ග්රහණය කළ ලෝකයේ හැඩතල වෙනස් වී ඇත. මනමේ හෝ සිංහබාහු නැරඹීම යනු සූවිසිවිවරණය හෝ අරියවංශ දේශනාව ඇසීමට එදා සමාජය ගිය ගමනට සමානය. ශාස්ත්ර පීඨවල විවිධ ආචාර්යවරුන් තම ආචාර්ය උපාධි පර්යේෂණ ඇතුළු නොයෙක් පර්යේෂණ ඉසව් අළලා පොත්පත් රැසක් ලියා තිබේ. ඒවා මේ සමාජයේ සෑම දෙනකුටම, සිංහභාහු හෝ මනමේ මෙන් ග්රහණය නොවේ. ඒවා ඒ සියල්ලන් විසින් කියවිය යුතු යෑයි ප්රඥප්තියක් පැනවීමද නිරර්ථකය. වැදගත්ම දෙය නම් කිසිවක් නොසොයා, නොදැන ප්රකටව දන්නා දෙයක් හෝ කීපයක් පමණක් අල්වාගෙන අධිකාරී භාෂණ නොපැවැත්වීමට තරම් විනීත වීම අප කාටත් යහපත එළවන චර්යාවක් වනු ඇත. අප උත්සුක විය යුත්තේ, දැන් දැන් සරසවිය යන ආයතනය, විද්යුත් මාධ්ය සඳහා පිටපත් ලියන්නවුන් පුහුණු කිරීම, රූපලාවන්ය ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම, රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ ශරීරාරක්ෂකයන් පුහුණු කර ඩිප්ලෝමා දීම වැනි ශාස්ත්රය වේශ්යා වෘත්තියෙහි නොයොදවන ගරු කටයුතු බුද්ධි කෝෂ්ඨාගාරයක් ලෙස ආරක්ෂා කරගැනීම කෙරෙහිය.
ආචාර්ය සාලිය කුලරත්න
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාල
මේ මෑතක එක්තරා ලේඛකයෙක් පුවත්පතකට ලිපියක් සපයමින් මතු සාරාංශ කර ඇති ප්රවාදය අවධාරණය කළේය. "ශ්රී ලාංකේය මානව ශාස්ත්ර සඳහා, මහැදුරු සරච්චන්ද්ර හැර දැනට කිසිවෙක් දායක වී නැත. වර්තමානයේ ශාස්ත්ර වන්තයෝ නැත්තාහ. වත්මනෙහි මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්න ඇරුණු කොට විවිධ වපසරිවල ගැවසුණු අන් ශාස්ත්රවන්තයෙක් නැත. මේ ලේඛකයා මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ සිංහබාහු, මනමේ වැනි නාට්ය නරඹා ඇති බව ඔහු දිගින් දිගට කියන විස්තර අනුව හැඟේ. ඒ හැර මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ වෙනත් ශාස්ත්රීය කෘති ගැන ඔහුට දැනුමක් ඇති නැති බවක් නොහැඟේ. එසේම මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න ගීත රචකයකු ලෙස ඔහුගේ අගැයීමට ලක්වනු විනා එතුමාගේ වෙනත් ශාස්ත්රීය කාර්ය ගැනද ඒසා ඔහු දැන සිටින බව ඔහු පවසන විස්තර අනුව සිතාගත නොහැකිය. ඔහු නඟන ප්රවාදය විස්තාරණය වන්නේ මතු දැක්වෙන කරුණුද ඈ¹ ගනිමිනි. ඔහුට අනුව ශාස්ත්ර වන්තයකු නම් ඔහු නාට්ය කළ යුතුය. ගී ලිවිය යුතුය. සරච්චන්ද්රත්, සුනිල් ආරියරත්නත් හැර ඒ ලේඛකයා මානව ශාස්ත්ර ක්ෂේත්රයේ නොයෙක් ඉසව් නියෝජනය කරන අනෙක් කිසි වෘද්ධකර හෝ තරුණ. නොහොත් මැදිවියේ සිටින විද්වතුන්, ලේඛකයන්, නිර්මාණකරුවන් ගැන නොදැන සිටී.
මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්නයන්, වත්මනෙහි ශාස්ත්රීය හා නිර්මාණාත්මක ඉසව් රැසක් නියෝජනය කිරීම ගැන කිසිදු වාදයක් නැත. විහිළුවට කරුණ වන්නේ මේ ලේඛකයා දන්නා සීමිත පරාසය උපයෝගී කරගෙන ඔහු බසින පටු අධානග්රාහී නිගමනයයි. සරච්චන්ද්රලා වත්මනෙහි නොමැති නිසා විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් ගෙනයන වෘත්තීය අරගලයට සමාජය සංවේදී නැතැයි ඔහු දකියි. මේ ලිපිය, එකී වෘත්තීය අරගලය පිළිබඳ ලියවෙන්නක් නොව ඇතැම් පටු මතධාරීන් නොදන්නා කිසියම් සංකීර්ණ අංශයක් වඩා සුපැහැදිලි කිරීම් වස් ලියෑවෙන්නකි. එංගල්ස්ගේ "Dialectic of the Nature" කෘතියෙහි හේගල්ගේ අදහසක් උපුටා දක්වා ඇත. එනම් "හරය ගැන සෙවීමේදී සෑම දෙයක්ම සාපේක්ෂය" යන්නයි. මානව ශාස්ත්ර, කලාව, සෞන්දර්යය හෝ විචාරය පිළිබඳ සරසවි ආශ්රයෙහි සිදුවන පරිණාමික සංසිද්ධිදාමයේදී මහැදුරු සරච්චන්ද්ර යනු එක් යුගයක හමු වූ මඟ සලකුණකි. ඔහුද සාපේක්ෂ තත්වයෙහි විනා නිරපේක්ෂ (නොවෙනස් ස්ථාවර) තත්ත්වයෙහි ලා කථා කිරීම විද්වතෙකුට තරම් නොවේ. මහැදුරු ආර්. ඩී. ගුණරත්නගේ "සරච්චන්ද්ර දාර්ශනිකයා හා කලාකරුවා" කෘතියෙහි එක් තැනක මහාචාර්ය සරච්චන්ද්ර ලියා ඇති එදාටත් වඩා වත්මනට උචිත ප්රකාශයක් උපුටා දක්වා ඇත".
"කලාව මෙන්ම ශාස්ත්රඥානයද වෙළෙඳපොළට දමා ඉල්ලීම හා සැපයීම යන න්යායෙන් තක්සේරු කිරීම, ඒ දෙකම බාල්දුවන කාර්යයකි."
වර්තමානයේදී විශ්වවිද්යාලවල වෙළෙඳපොළ වටිනාකම් සහිත විෂයයන් ඉගැන්වීම හෝ පවත්නා විෂයයන්ගේ ස්වභාවික අඬු දඬු කප්පාදු කර ඊනියා වාණිජ ඉලක්ක සඳහා කෘත්රිමව සකස් කිරීමකට කැස කැවීමක් සිදුවන බව පෙනේ. එවන් අධ්යාපන මුදලාලිවරුන්ද චුයිම්ගම් සපන්නා සේ විශ්වවිද්යාල ගැන මුව විවර කරන්නේ "සරච්චන්ද්රලා වගේ අය අද නෑ" යන මුග්ධ ගිරා භාෂණය තෙපළීමෙනි. මහාචාර්ය ආර්. ඩී. ගුණරත්නගේ පෙර සඳහන් කෘතියේ තැනක ඔහු ඉංග්රීසි බසින් මෙසේ දක්වයි.
"As a lecturer in Modern Sinhala,
Sarachchandra taught and wrote on
elements of aesthetics".
නූතන සිංහල විෂයේ නොයෙක් අංශ ගැන සරච්චන්ද්ර මහතා ඉගැන්වූයේ හා ලිවූයේ සෞන්දර්ය පදනමක් තුළ බව ඉන් කියවේ. සරච්චන්ද්ර ගැනම අවධාරණය කරමින්, නූතන සරසවි ඇදුරන්ට හා ඔවුන් ලියන කියන විෂයයන්ට වාණිජ මුහුණුවරවල් යෝජනා කරන ඇතමුන් පිළිබඳ මම මෙසේ අනුමාන කරමි. යම් හෙයකින් සරච්චන්ද්ර මහතා අද සිටියේ නම්, මේ වාණිජ තැරැව්කරුවන් විසින් මුලින්ම වාණිජ කරණය වනු ඇත්තේ සරච්චන්ද්රයන්ය. ඔහුගේ මනමේ හෝ සිංහබාහු කිසිදු වාණිජ ඉංගික නැති කලාත්මක නිර්මාණ වේ. එහෙත් මනමේ හා සිංහබාහු සඳහා නිතිපතා විශාල ප්රේක්ෂක පිරිස් රැස්වෙති. ඉන් ලද හැකි ආදායම ව්යංගයෙන් එහි කියෑවේ. මෙහිදී මහැදුරු සරච්චන්ද්රගේ නිර්මාණ හා එහි ලාභ පාඩු ගැන මගේ වාදයක් නැත. මට කීමට අවශ්යවන්නේ වර්තමාන වෙළඳපළේ කලාව, සෞන්දර්යය හා සංස්කෘතිය අසුරනවල බහා විකිණිය හැකි බවය. සරසවි අධ්යාපනයත්, එහි කේන්ද්ර වූ ශාස්ත්රීය සංස්කෘතියත් මනමේ හෝ සිංහබාහු මිල කළ හැකි තක්සේරුවට වඩා ඉහළ ලංසුවකට මිල කළ හැකි බව මේ මුදලාලිවරු වටහාගෙන සිටිති. ඔවුන් මේ වලිකන්නේ ඒ කාරියටය.
මේ යුගය, ඉන්දියානු ඉපැරණි ලෝක කැලැන්ඩරය අනුව කෘත, ත්රේතා, ද්වාපර යන යුග ඔස්සේ පැමිණ මේ ඇරඹී ඇත්තේ කලියුගයේ 5011 වන වර්ෂයයි. කලි යුගය පිළිබඳ ලාක්ෂණික විභාගයක් කරන ඉන්දීය දාර්ශනිකයෝ එය ඉන් පෙර යුගවල පරිහරණය වූ ඇතැම් වටිනාකම්, න්යායයන් හා ක්රියාත්මක හර පද්ධතීන් කලියුගය තුළ ජඩ අරමුණු වෙනුවෙන් වේශ්යා වෘත්තියෙහි යෙදවෙන බව කියති. ප්රවාද 2001 අප්රේල්-ජුනි කලාපයක ඉතිහාසය නැවත කියවීම නමින් පළවූ ප්රවේශයේ තැනක, ඉතිහාසය යනු දැනුම් සම්භාරයක් සේම බල සම්බන්ධතා ජාලයකැයි අවධාරණය කර ඇත.
ඉතිහාසයේ තැන් තැන්වල, ධම්ම සොණ්ඩක සමාජ හා දහම්සොඬ මිනිසුන්ද රජවරුන්ද ජීවත් වී ඇත. එබඳු තත්ත්ව සංස්කෘතික ආකෘතීන් හෝ පිළිගැනීම් (an
authoritative standard) බවට පරිණාමය වී තිබේ. කලි යුගයේදී කෙරෙන්නේ, අතීතයේ පැවැතියා යෑයි ප්රවාදගත වූ ඒ සත්ගුණවත් ආකෘතිය ආයුධයක් ලෙස පරිහරණය කිරීමය. නවගුණ වැල, අනිත්ය, දුක්ඛ, අනාත්ම ලකුණු සිහිකරමින් භාවනාව සඳහා යොදාගන්නා ආදර්ශයකි. එයම නයිලෝන් නූලකින් සකසා යමෙකුගේ ගෙල සිරකිරීමටද භාවිත කිරීමේ ඉඩ හසර පවතී. ජෝන්ක්ලිµර්ඩ් හෝල්ට් (Johnclifford Holt) මහතා විසින් Sri
Lankan Journal of Humanities 1991/92 කලාපයට "To word a theory of Ritual and
Violence" නමින් ලිපියක් ලියනු ලැබිණි. ඔහු එක් තැනක මෙසේ කියයි.
"Relationship between religious
expression and political behaviour in Sri
Lanka belie two different Philosophical
orientations".
"ශ්රී ලංකාවේ ආගමික ප්රකාශන විලාසය හා දේශපාලන චර්යා අතරැති අන්තර් සබඳතාව එකිනෙකට වෙනස් (වැරදි අර්ථ මතුවන) දාර්ශනික මූලයන් දෙකකි".
අප රටේ දේශපාලනඥයන්ගෙන් බහුතරය ප්රසිද්ධ කථාවලදී ඉතා ලාභදායක ලෙස උපයෝගී කරගන්නා සංකල්ප නම් ආගමික සංකල්පය. ඔවුහු කරුණව, දයාව, මුදිතාව, පරාර්ථ චර්යාව ගැන දෙසති. එසේ දෙසා, වේදිකාවෙන් බැසීමට පවා පෙර, අදාළ දේශපාලනඥයා සිය අමාත්යාංශයේ සම්මත කළ, බොහෝදෙනකු ව්යසනයට පත්කරන පනතක් ගැන ආරංචි වීමට පුළුවන. එසේත් නැතිනම්, යම් දේශපාලනඥයෙකු යම් ප්රතිඥවක් දැනටම ඉටුකර ඇත්තේ, පන්සිය පනස් ජාතකයේ අහවල් බෝසතා මෙන් යෑයි, තමාවම උපමා කරගනිමින් කථාවක් පවත්වා වේදිකාවෙන් බැස යත්ම, එකී පුද්ගලයා දැනටම අදාළ අංශය කාබාසිනියා කර ඇතැයි යන්න එහි සැබෑ තත්ත්වය වීමට බැරි නැත. "Ritual violence" හෙවත් අභිචාරාත්මක හිංසනය යනු එයයි. හිපලයිට් තයින් (hippolite tain) කී පරිදි යම් කලා කෘතියක් පහළ වන්නේ අදාළ යුගයේ වෙසෙන මිනිස් වර්ගයා කාල අවධිය හා තත්පරිසරය යන සාධක මතය. එය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් තුඩ තුඩ ප්රවාදයක් වන අනුක්රමය එරික් ඉලයප්පාරච්චි දකිනුයේ මෙසේය.
(1) මූලික යථාර්ථය පිළිබඳ ප්රතිබිම්භය.
(2) මූලික යථාර්ථය සැඟවීම හා විපර්යාස කිරීම.
(3) මූලික යථාර්ථය නැතිවීම.
(4) කවර යථාර්ථයක් සමඟ වුව සැබෑ නොවූ පාරිශුද්ධ ආභාසන රූපයක් ඇතිවීම.
මනමේ හා සිංහබාහු හරියට විශ්ලේෂණය කළ හොත් ඒවා දැනට ඉහත කී (4) වන අවධියේ පසුවන බව වැටහේ. උඩින් මත්තෙන් බලන්නෙකුට පේරාදෙණි සරසවිය යෑයි කී පමණින් සිහිවන්නේ සරච්චන්ද්රය. ඒත් මේ වනවිට සරච්චන්ද්ර මහතා ග්රහණය කළ ලෝකයේ හැඩතල වෙනස් වී ඇත. මනමේ හෝ සිංහබාහු නැරඹීම යනු සූවිසිවිවරණය හෝ අරියවංශ දේශනාව ඇසීමට එදා සමාජය ගිය ගමනට සමානය. ශාස්ත්ර පීඨවල විවිධ ආචාර්යවරුන් තම ආචාර්ය උපාධි පර්යේෂණ ඇතුළු නොයෙක් පර්යේෂණ ඉසව් අළලා පොත්පත් රැසක් ලියා තිබේ. ඒවා මේ සමාජයේ සෑම දෙනකුටම, සිංහභාහු හෝ මනමේ මෙන් ග්රහණය නොවේ. ඒවා ඒ සියල්ලන් විසින් කියවිය යුතු යෑයි ප්රඥප්තියක් පැනවීමද නිරර්ථකය. වැදගත්ම දෙය නම් කිසිවක් නොසොයා, නොදැන ප්රකටව දන්නා දෙයක් හෝ කීපයක් පමණක් අල්වාගෙන අධිකාරී භාෂණ නොපැවැත්වීමට තරම් විනීත වීම අප කාටත් යහපත එළවන චර්යාවක් වනු ඇත. අප උත්සුක විය යුත්තේ, දැන් දැන් සරසවිය යන ආයතනය, විද්යුත් මාධ්ය සඳහා පිටපත් ලියන්නවුන් පුහුණු කිරීම, රූපලාවන්ය ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම, රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ ශරීරාරක්ෂකයන් පුහුණු කර ඩිප්ලෝමා දීම වැනි ශාස්ත්රය වේශ්යා වෘත්තියෙහි නොයොදවන ගරු කටයුතු බුද්ධි කෝෂ්ඨාගාරයක් ලෙස ආරක්ෂා කරගැනීම කෙරෙහිය.
ආචාර්ය සාලිය කුලරත්න
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්යාල
No hope for Sri Lanka?
Recent happenings have given this distinct feeling to even those who saw the glass half full. The perception of hopelessness is spreading to the rural areas, usually blue and ‘patriotic’. They too get news, even whispers of government secrets.
Sycophancy is more contagious than dengue. The ward with the largest percent of those with this disease – bootlicking and yes sirring – is the house by the Diyawanna. If a vote is taken within its august precincts to decimate Lankans by half to save money spent on free education and free hospital treatment, it will be passed with a majority, as long as those voting and their very extended families and help karayas are spared. This voting pattern was apparent in the defeat of the Freedom of Information Bill. MPs should have voted for it since transparency, especially about what government does with public money, is essential. Of course the majority have secrets to hide or are fearful of loosing their perks.
The Prez goes to Russia with a battalion - 44 in the newspapers, but believed to be almost double that number with a plane chartered for that pleasure trip. We surmise just ten at the most would have done – his closest and other Cab Mins who were needed for negotiation We are a struggling poor country. But hold it, perhaps HE who believes we are fast tracking on being the marvel of Asia, surmises one way of showing we are prosperous is to party away, here, in the air and in foreign countries. I hasten to add not in the West though! As was said about a former Prez - does the hair dyer, laundry man, Madam’s hair dresser and all go along with those who need a holiday after the strenuous stints of kowtowing and slipper licking. Incidentally, looks as if one Silva replaces another as the standard bearer, meaning wielder of sticks and stones and leader of rampaging thugs. When will this Dummy get his doctorate and for what? Maybe being nice to old women and hugging them for the press picture!
The SL Government has to pay Rs11.1 billion as interest for the loan taken from China for the Hambantota Ports Development project. Is this, one asks, inclusive or exclusive of the huge expense of blasting the rock that protruded after the Mahinda Rajapaksa Port was constructed, preventing ships from entering the said harbour?
Serious, serious, harima serious – the bid for Commonwealth Games in 2018. Can’t the VVIPs with hubris of elephantine proportions and greed for commissions indebting our country further, see what a massive mega project hosting the C Games will be. For what, for heaven’s sake what? Does poor ole S Lanka benefit from the Games? Never learn, never curb lavish spending even after the fiasco of the Indian Film Festival in Colombo. India got into dire trouble after they won the bid for hosting the Games. Secret idea over here must be: "those b….got caught taking commissions and bribes. We are cleverer." India has strong vigilante groups that exposed the frauds of the bigwigs of the Games Committee. Not probable in sleepy S Lanka.
Government poked its fingers via appointments, selection of teams, demoralising the honest players in the team and so we lost the World Cup. SLC is neck deep in debt after building a not needed stadium in Rajapaksa Pura and continuing to employ the corrupt, high paid interim committee. And now for destruction of the country in a bigger manner – C Games in Ham Ban Tot. Added to this, an Indian shaman who is in attendance at Temple Trees (or so we hear) ruined the futures of one cricketer and two athletes with his medicine. How about a real serious enquiry into this matter? Reminds one of the last stages of the Premadasa presidency when he involved himself with astrologers and was said to carry his mathuraapu chair with him. Nestling spin doctors to the breast is akin to Cleopatra and the asp in the basket of fruit.
The ether is full of spicy emails whizzing hither and thither about gold sales and huge commissions made, and a diamond studded Ferrari book bought by a Sri Lankan. Some of our people are stinking rich, no two words about that. The palaces coming up!
The latest is that a new precept has been added to the Buddhist five, namely: Guti beta veramani sikkha padam samaadiyami. A daily newspaper’s website announced: "In appreciation of the services rendered by Rev. Opalle Gnanasiri Thera; the Dean of the Faculty of Vishva Vidya of the Horana Vidyaratna Pirivena towards promoting the sport of boxing all-island, he was appointed President of the Sri Lanka Schools Amateur Boxing Association for the Year 2011". In civilized countries boxing is deemed a blood sport and as such banned by many. Is there no territory saved from our intruding Buddhist monks – the nurses’ association, Parliament, shouting protests and of course sycophancy, down from the highest.
Well, there is a glimmer of hope, a faint tint which was first irradiated by the hapless FTZ workers at Katunayake. Police high ups who were not promoted DIGs recently will appeal to the Supreme Court. Maybe, as is now the case, merit was not considered, only ‘patriotism’. Hope they get fair treatment by the SC – you know why I say this!
Disgusted woman
Monday, June 27, 2011
සරසවි ප්රශ්නය දුර ගියා ඇති!
Divaina, 27/06/2011, Editorial
මහජන එක්සත් පෙරමුණ, ජාතික හෙළ උරුමය ඇතුළු රජයට සම්බන්ධ වාමාංශික පක්ෂ ද, තවමත් විසඳුමක් නොමැතිව දිග්ගැස්සෙමින් තිබෙන විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වෘත්තීය සමිති ක්රියාමාර්ගය විස¹ ගැනීමට සහාය දැක්වීමට සූදානමින් සිටින බව සඳහන් පුවතක් "දිවයින ඉරිදා සංග්රහය" ඊයේ (26 දා) සිය මුල් පුවත සේ පළකර තිබිණි. මෙය අගය කළ යුතු බුද්ධිමත් ප්රතිචාරයක් බව අපගේ ද අදහසයි.
විශ්වවිද්යාලය යනු තවමත් අපගේ බුද්ධිමය කේන්ද්රස්ථානය බව සාමාන්යයෙන් පිළිගනු ලැබේ. අප සමඟ එකඟ නොවන කෙනෙක් අද විශ්වවිද්යාල එබඳු දැනුම් කේන්ද්ර සේ හැඳින්විය හැකිදැයි විමසීමට බැරි නැත. එසේම විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් පිළිබඳව වුවද විවේචන තිබිය හැකිය. එහෙත් තවමත් යම් පමණකින් හෝ ශාස්ත්රීය මෙහෙවරක් ඒවායින් සිදුවන බව අප පිළිගත යුතුය. එසේම ඒ ඒ ක්ෂේත්රයන්හි ප්රාමාණික විද්වතුන් මිස දේශපාලන රෙකමදාරුව අනුවම විශ්වවිද්යාල සඳහා තෝරා නොගැනෙන බව ද අපගේ විශ්වාසයයි. එනිසා අප ඒ විවාදාත්මක කරුණු පසුවට තබා මෙම අර්බුදය ගැනම කතා කරමු.
අපගේ අවබෝධය අනුව නම් මෙම අර්බුදය නිසා විශ්වවිද්යාල පද්ධතියම අක්රිය වී තිබේ. ඇතැම් විශ්වවිද්යාලවල දේශන පවා සම්පූර්ණයෙන්ම නතර වී තිබේ. යාපනය හා පේරාදෙණිය වැනි විශ්වවිද්යාලවල පීඨ ගණනාවක්ම වසා දමා ඇතැයි ද කියති. මේ තත්ත්වය උග්ර වනු මිස යහපත් වන ලකුණක් නම් අපට නොපෙනේ.
ඇතැම් කවරාකාර ඇමැතිවරයෙක් තම නැණ පමණින් මේ ප්රශ්නයට විරෝධය දක්වා ජනාධිපතිවරයාගෙන් ලකුණු දමා ගැනීම අපට තේරුම් ගත හැකිය. එය මේ රටේ සිදුවන ඕනෑම වෘත්තීය ක්රියා මාර්ගයකදී පෙනෙන්නට තිබෙන සාමාන්ය තත්ත්වයකි. එහෙත් විශ්වවිද්යාල ප්රශ්නය මේ තරම් දුරට යා නොදී විස¹ ගැනීමට නම් ආණ්ඩුවට ඉඩ තිබුණු බව අපගේ අදහසයි.
දැන් විශ්වවිද්යාල ප්රශ්නය තිබෙන්නේ එය ආරම්භයේ තිබුණු තැන නොවන බව ආණ්ඩුව නොදැන සිටීමට හේතුවක් නැත. එසේම විවිධ දේශපාලන මතවාද සහිත විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් සියලු දෙනාම ආණ්ඩු විරෝධී කුමන්ත්රණ කිරීමට හෝ රට අස්ථාවර කිරීමට සැරසෙන බව කීම ද විහිළුවකි. මෙය ඔවුන්ගේ පොදු අරගලයක් බව අපට නම් පැහැදිලිය.
ඇතැම් විටෙක ආණ්ඩුවට උපදෙස් දෙන අය මේ ප්රශ්නය වැරැදි කොණින් අල්ලාගෙන සිටිනු විය හැකිය. පෞද්ගලික විශ්රාම වැටුප් යෝජනාව සම්බන්ධයෙන් වුවද ආණ්ඩුව ක්රියා කළේ දැඩි අනම්ය ස්වරූපයකිනි. එබඳු මෝඩකම් යළි කළ යුතු නැත.
කෙසේ හෝ අද මේ රටේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා සරණාගතයකුගේ තත්ත්වයට පත්ව සිටින්නේ නම් එය කනගාටුදායකය. ඔවුන්ගේ වේතන සම්බන්ධයෙන් කරන ලද සැසඳීම් අනුව ද පෙනී යන්නේ එය බුද්ධිමතුන්ට නිගරුවක් බවය. මේ ප්රශ්නය සෘජුවම අපගේ අධ්යාපන හා උසස් අධ්යාපන ක්ෂේත්රයෙහි වූ අවිධිමත් බව නිසා වර්ධනය වූවකි.
ලෝකයේ රටවල් අධ්යාපනය වෙනුවෙන් කරනු ලබන ආයෝජනය සැලකිල්ලට ගත් කල අප සිටින්නේ ඉතා පසුගාමී තැනක බව බොහෝ දෙනකුගේ විවේචනයයි. එයට බරපතල බාධාවක් වූයේ එල්. ටී. ටී. ඊ. ය සමඟ තිබුණු ත්රස්තවාදය බව ඉතා පැහැදිලිය. එහෙත් ත්රස්තවාදය නිමවීමෙන් පසුව වුවද අධ්යාපනය පිළිබඳ අලුත් ප්රබෝධයක් වර්ධනය වී ඇත. මානව සම්පත් සංවර්ධනය යනු රටක ප්රමුඛ අවශ්යතාවක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඒ සඳහා දිරිදීම් රජයක් විසින් අනිවාර්යයෙන්ම කළ යුතුය.
ආණ්ඩුව යුද්ධයක් නොමැතිව ආරක්ෂාව සඳහා විශාල මුදලක් වෙන්කරන බව විපක්ෂයේ චෝදනාවකි. එය අධ්යාපනය සඳහා වෙන්කරන මුදලට වඩා ඉතා අඩු බව ද කියති. වෙනත් රටවල් සමඟ ශ්රී ලංකාව අධ්යාපනයට කරන ආයෝජනය මෙහි සඳහන් කිරීමට අපි උනන්දු නොවෙමු. ඒ පිළිබඳව නිවැරැදි අවබෝධයක් ලබාගැනීමට ආණ්ඩුවට බැරි නැත.
කෙසේ හෝ අපට වාර්තා වන අන්දමට පසුගිය සතියේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්ය සංගමයේ මූලිකයන් ඇතුළු කීපදෙනෙක්ම උසස් අධ්යාපන ඇමැති එස්. බී. දිසානායක මහතාගේ නිවසේදී ඔහු හමුවී මේ ප්රශ්නය සාකච්ඡා කර තිබේ. ඉතා සුහදව අවසන් වූ එම සාකච්ඡාවේදී ඇමැතිවරයා භෝජන සංග්රහයක් ද කර තිබිණි. එහෙත් දැන් එම සාකච්ඡාවට ගිය අයට ද විවේචන එල්ල වෙමින් තිබේ. ඔවුහු සටන පාවාදුන්නැයි ද පිරිසක් කියති.
මෙයින් පෙනී යන්නේ මේ ප්රශ්නයට ඉක්මන් විසඳුමක් නොලැබීමෙන් එබඳු විවේචකයන් ප්රබල වන බව නොවේද? ඕනෑම ප්රශ්නයකදී ඒ පිළිබඳව විවිධ දෘෂ්ටි කෝණවලින් බැලීම ද අලුත් දෙයක් නොවේ. එහෙත් මෙබඳු ප්රශ්නයක් දැඩි මතවාදී කණ්ඩායම්වලට අවුල් කර දැමීමට ඉඩ දිය යුතුද නැත.
උසස් අධ්යාපන ඇමැතිවරයාගේ අදහසක් අනුව ලබාදෙන නවක සිසු පුහුණුව සඳහා රුපියල් මිලියන 900 ක් වැයවන බව ද කියති. එසේම රජයේ වෙනත් ව්යාපෘති සඳහා විශාල ධනස්කන්දක් වැය කිරීමට යන බව ද කියති. ඒවා එසේ කරමින් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වැටුප් ප්රශ්නය නොතකා සිටීම ආණ්ඩුවේ පිළිවෙත වී තිබෙන බව ද ඒ විවේචකයෝම දක්වති.
ඕනෑම වෘත්තීය ක්රියාදාමයකදී සියලු ඉල්ලීම් ලබාදීමට නොහැකි බව ද ඇත්තය. එසේම ඒවායේදී පසුබැසීම්, ආපසු හැරීම් සිදුවන බව ද ඇත්තය. මේ රටේ තිබෙන දේශපාලනය අනුව ඕනෑම සටනකදී විපක්ෂය ද එහි කෙළවරකට හේත්තු වී ක්රමයෙන් ඒ ප්රශ්නය අතටම ගන්නා බව ද ඇත්තය. එහෙත් ඒ නිසාම ප්රශ්නය වැඩෙන්නට ඉඩ දීම මෝඩකමකි.
ඉදිරි දිනවල මේ ප්රශ්නය තවදුරටත් ව්යාප්ත වී යැම ද නොවැලැක්විය හැකිය. එවිට ප්රශ්නය තවත් උග්ර වේද? සරසවි පවත්වාගෙන යා හැකිද? යනාදිය පිළිබඳව අපි නොදනිමු. අධ්යාපන ඇමැති බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා නම් කියා තිබුණේ මොන ප්රශ්න තිබුණත් තමන් උසස් පෙළ ප්රතිඵල නියමිත දිනට දවසකට කලින් හෝ නිකුත් කරන බවකි.
මේ අනුව උසස් අධ්යාපන ඇමැති ඇස්. බී. දිසානායක මහතාටත් මොන ප්රශ්න තිබුණත් මේ රටේ සියලුම විශ්වවිද්යාල නිසි ලෙස පවත්වාගෙන යන බව කිව හැකි නම් අපට ද ප්රශ්නයක් නැත. එහෙත් අඬහැරේ තරමට හීය තිබේදැයි අපි බලා සිටිමු.
මහජන එක්සත් පෙරමුණ, ජාතික හෙළ උරුමය ඇතුළු රජයට සම්බන්ධ වාමාංශික පක්ෂ ද, තවමත් විසඳුමක් නොමැතිව දිග්ගැස්සෙමින් තිබෙන විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වෘත්තීය සමිති ක්රියාමාර්ගය විස¹ ගැනීමට සහාය දැක්වීමට සූදානමින් සිටින බව සඳහන් පුවතක් "දිවයින ඉරිදා සංග්රහය" ඊයේ (26 දා) සිය මුල් පුවත සේ පළකර තිබිණි. මෙය අගය කළ යුතු බුද්ධිමත් ප්රතිචාරයක් බව අපගේ ද අදහසයි.
විශ්වවිද්යාලය යනු තවමත් අපගේ බුද්ධිමය කේන්ද්රස්ථානය බව සාමාන්යයෙන් පිළිගනු ලැබේ. අප සමඟ එකඟ නොවන කෙනෙක් අද විශ්වවිද්යාල එබඳු දැනුම් කේන්ද්ර සේ හැඳින්විය හැකිදැයි විමසීමට බැරි නැත. එසේම විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් පිළිබඳව වුවද විවේචන තිබිය හැකිය. එහෙත් තවමත් යම් පමණකින් හෝ ශාස්ත්රීය මෙහෙවරක් ඒවායින් සිදුවන බව අප පිළිගත යුතුය. එසේම ඒ ඒ ක්ෂේත්රයන්හි ප්රාමාණික විද්වතුන් මිස දේශපාලන රෙකමදාරුව අනුවම විශ්වවිද්යාල සඳහා තෝරා නොගැනෙන බව ද අපගේ විශ්වාසයයි. එනිසා අප ඒ විවාදාත්මක කරුණු පසුවට තබා මෙම අර්බුදය ගැනම කතා කරමු.
අපගේ අවබෝධය අනුව නම් මෙම අර්බුදය නිසා විශ්වවිද්යාල පද්ධතියම අක්රිය වී තිබේ. ඇතැම් විශ්වවිද්යාලවල දේශන පවා සම්පූර්ණයෙන්ම නතර වී තිබේ. යාපනය හා පේරාදෙණිය වැනි විශ්වවිද්යාලවල පීඨ ගණනාවක්ම වසා දමා ඇතැයි ද කියති. මේ තත්ත්වය උග්ර වනු මිස යහපත් වන ලකුණක් නම් අපට නොපෙනේ.
ඇතැම් කවරාකාර ඇමැතිවරයෙක් තම නැණ පමණින් මේ ප්රශ්නයට විරෝධය දක්වා ජනාධිපතිවරයාගෙන් ලකුණු දමා ගැනීම අපට තේරුම් ගත හැකිය. එය මේ රටේ සිදුවන ඕනෑම වෘත්තීය ක්රියා මාර්ගයකදී පෙනෙන්නට තිබෙන සාමාන්ය තත්ත්වයකි. එහෙත් විශ්වවිද්යාල ප්රශ්නය මේ තරම් දුරට යා නොදී විස¹ ගැනීමට නම් ආණ්ඩුවට ඉඩ තිබුණු බව අපගේ අදහසයි.
දැන් විශ්වවිද්යාල ප්රශ්නය තිබෙන්නේ එය ආරම්භයේ තිබුණු තැන නොවන බව ආණ්ඩුව නොදැන සිටීමට හේතුවක් නැත. එසේම විවිධ දේශපාලන මතවාද සහිත විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් සියලු දෙනාම ආණ්ඩු විරෝධී කුමන්ත්රණ කිරීමට හෝ රට අස්ථාවර කිරීමට සැරසෙන බව කීම ද විහිළුවකි. මෙය ඔවුන්ගේ පොදු අරගලයක් බව අපට නම් පැහැදිලිය.
ඇතැම් විටෙක ආණ්ඩුවට උපදෙස් දෙන අය මේ ප්රශ්නය වැරැදි කොණින් අල්ලාගෙන සිටිනු විය හැකිය. පෞද්ගලික විශ්රාම වැටුප් යෝජනාව සම්බන්ධයෙන් වුවද ආණ්ඩුව ක්රියා කළේ දැඩි අනම්ය ස්වරූපයකිනි. එබඳු මෝඩකම් යළි කළ යුතු නැත.
කෙසේ හෝ අද මේ රටේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා සරණාගතයකුගේ තත්ත්වයට පත්ව සිටින්නේ නම් එය කනගාටුදායකය. ඔවුන්ගේ වේතන සම්බන්ධයෙන් කරන ලද සැසඳීම් අනුව ද පෙනී යන්නේ එය බුද්ධිමතුන්ට නිගරුවක් බවය. මේ ප්රශ්නය සෘජුවම අපගේ අධ්යාපන හා උසස් අධ්යාපන ක්ෂේත්රයෙහි වූ අවිධිමත් බව නිසා වර්ධනය වූවකි.
ලෝකයේ රටවල් අධ්යාපනය වෙනුවෙන් කරනු ලබන ආයෝජනය සැලකිල්ලට ගත් කල අප සිටින්නේ ඉතා පසුගාමී තැනක බව බොහෝ දෙනකුගේ විවේචනයයි. එයට බරපතල බාධාවක් වූයේ එල්. ටී. ටී. ඊ. ය සමඟ තිබුණු ත්රස්තවාදය බව ඉතා පැහැදිලිය. එහෙත් ත්රස්තවාදය නිමවීමෙන් පසුව වුවද අධ්යාපනය පිළිබඳ අලුත් ප්රබෝධයක් වර්ධනය වී ඇත. මානව සම්පත් සංවර්ධනය යනු රටක ප්රමුඛ අවශ්යතාවක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඒ සඳහා දිරිදීම් රජයක් විසින් අනිවාර්යයෙන්ම කළ යුතුය.
ආණ්ඩුව යුද්ධයක් නොමැතිව ආරක්ෂාව සඳහා විශාල මුදලක් වෙන්කරන බව විපක්ෂයේ චෝදනාවකි. එය අධ්යාපනය සඳහා වෙන්කරන මුදලට වඩා ඉතා අඩු බව ද කියති. වෙනත් රටවල් සමඟ ශ්රී ලංකාව අධ්යාපනයට කරන ආයෝජනය මෙහි සඳහන් කිරීමට අපි උනන්දු නොවෙමු. ඒ පිළිබඳව නිවැරැදි අවබෝධයක් ලබාගැනීමට ආණ්ඩුවට බැරි නැත.
කෙසේ හෝ අපට වාර්තා වන අන්දමට පසුගිය සතියේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්ය සංගමයේ මූලිකයන් ඇතුළු කීපදෙනෙක්ම උසස් අධ්යාපන ඇමැති එස්. බී. දිසානායක මහතාගේ නිවසේදී ඔහු හමුවී මේ ප්රශ්නය සාකච්ඡා කර තිබේ. ඉතා සුහදව අවසන් වූ එම සාකච්ඡාවේදී ඇමැතිවරයා භෝජන සංග්රහයක් ද කර තිබිණි. එහෙත් දැන් එම සාකච්ඡාවට ගිය අයට ද විවේචන එල්ල වෙමින් තිබේ. ඔවුහු සටන පාවාදුන්නැයි ද පිරිසක් කියති.
මෙයින් පෙනී යන්නේ මේ ප්රශ්නයට ඉක්මන් විසඳුමක් නොලැබීමෙන් එබඳු විවේචකයන් ප්රබල වන බව නොවේද? ඕනෑම ප්රශ්නයකදී ඒ පිළිබඳව විවිධ දෘෂ්ටි කෝණවලින් බැලීම ද අලුත් දෙයක් නොවේ. එහෙත් මෙබඳු ප්රශ්නයක් දැඩි මතවාදී කණ්ඩායම්වලට අවුල් කර දැමීමට ඉඩ දිය යුතුද නැත.
උසස් අධ්යාපන ඇමැතිවරයාගේ අදහසක් අනුව ලබාදෙන නවක සිසු පුහුණුව සඳහා රුපියල් මිලියන 900 ක් වැයවන බව ද කියති. එසේම රජයේ වෙනත් ව්යාපෘති සඳහා විශාල ධනස්කන්දක් වැය කිරීමට යන බව ද කියති. ඒවා එසේ කරමින් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වැටුප් ප්රශ්නය නොතකා සිටීම ආණ්ඩුවේ පිළිවෙත වී තිබෙන බව ද ඒ විවේචකයෝම දක්වති.
ඕනෑම වෘත්තීය ක්රියාදාමයකදී සියලු ඉල්ලීම් ලබාදීමට නොහැකි බව ද ඇත්තය. එසේම ඒවායේදී පසුබැසීම්, ආපසු හැරීම් සිදුවන බව ද ඇත්තය. මේ රටේ තිබෙන දේශපාලනය අනුව ඕනෑම සටනකදී විපක්ෂය ද එහි කෙළවරකට හේත්තු වී ක්රමයෙන් ඒ ප්රශ්නය අතටම ගන්නා බව ද ඇත්තය. එහෙත් ඒ නිසාම ප්රශ්නය වැඩෙන්නට ඉඩ දීම මෝඩකමකි.
ඉදිරි දිනවල මේ ප්රශ්නය තවදුරටත් ව්යාප්ත වී යැම ද නොවැලැක්විය හැකිය. එවිට ප්රශ්නය තවත් උග්ර වේද? සරසවි පවත්වාගෙන යා හැකිද? යනාදිය පිළිබඳව අපි නොදනිමු. අධ්යාපන ඇමැති බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා නම් කියා තිබුණේ මොන ප්රශ්න තිබුණත් තමන් උසස් පෙළ ප්රතිඵල නියමිත දිනට දවසකට කලින් හෝ නිකුත් කරන බවකි.
මේ අනුව උසස් අධ්යාපන ඇමැති ඇස්. බී. දිසානායක මහතාටත් මොන ප්රශ්න තිබුණත් මේ රටේ සියලුම විශ්වවිද්යාල නිසි ලෙස පවත්වාගෙන යන බව කිව හැකි නම් අපට ද ප්රශ්නයක් නැත. එහෙත් අඬහැරේ තරමට හීය තිබේදැයි අපි බලා සිටිමු.
Faculty and students speak out against compulsory leadership training in universities
Lanka Independent,
By Nirmala Kannangara | Published on June 25, 2011 at 5:45 am
The compulsory leadership training introduced by the Higher Education Ministry for university students has come under severe criticism by University Academics. Many insist the ongoing leadership training program violates the University Act and allege it is an insidious method to provide military training to students.
The compulsory “leadership and positive attitude development” program for university entrants may have been suddenly sprung on unsuspecting students by the ministry of higher education but it is conducted by the military and overseen by the ministry of defense and is a three week program undertaken at some 30 military camps around the country. Each prospective student, male or female, will be schooled in disciplines including physical drill, conflict management, history, Sri Lanka’s future and global changes.
Political mileage
“It is disheartening to note the way these programs were introduced. Neither the Ministry nor any government official has any legal power to create and implement such programs for university students. It is the university academic staff that has the power to implement any extra programs for the students. Since this has been introduced and implemented to gain ‘political mileage’ for certain groups in the government but not by the university academics it violates the university act completely,” a member of the University Grants Commission(UGC) told the Lanka Independent on conditions of anonymity.
He further raised concerns as to the way the Supreme Court dismissed the five petitions filed by three individual students, a group of student activists and by the Ceylon Teachers Union. The Petitioners pleaded that the rights of students would be infringed if they were forced to undergo a residential training program in army camps without regard to their beliefs and cultural sensitivities. But the petitions were dismissed, and the first batch of students commenced their training this May.
“This should be debated in public. The Supreme Court would have cited the reason for the dismissal of the five petitions. If the judiciary acts in such a dubious manner, it is then clear that government pressure is behind such decisions” he alleged.
According to this source although the UGC has the authority to overlook university functions and admissions, it is up to the university academics to decide on the students’ university education.
“This decision was solely taken for political gain. The Minister I suppose wants the attention of his superior. In this country
politicians want to do something that could boost their image. This is one good example. The Higher Education Minister S.B.Dissanayake was once humiliated by the university students and in order to get revenge he wanted to suppress them. As a result of such suppression one university student from the Ruhuna University was killed due to alleged police brutality. Minister Dissanayake became unpopular as the general public criticized him openly. He then remained silent for some time and has now taken centre stage by introducing leadership programs for university newcomers in a military environment,” he added.
Academic sources who only spoke on conditions of anonymity further queried as to why the leadership program’s study guidelines carries a photograph of the Defense Secretary Mr. Gotabaya Rajapakse.
The very fact that hardly anyone was willing to speak on the record for fear of terrible reprisals is a sad reflection of the state of the country and the culture of impunity that now prevails.
Moreover this training of students under the auspices of the Ministry of Defence and Presidential sibling and Defense Secretary Gotabaya Rajapakse comes at a time there is unprecedented scrutiny of the activities of the armed forces, its top brass and particularly the commander in chief President Mahinda Rajapakse and his brother during the last months of Sri Lanka’s civil war. The Defense Secretary has made no secret of his mindset in these matters such as the fact that hospitals outside no fire zones are legitimate targets in times of war. And it is in the backdrop of allegations of war crimes and crimes against humanity leveled against the armed forces that this program was launched. The Training also started just one month after a UN report by a panel of experts commissioned by the UN Secretary General released in April, found credible evidence of serious violations of Human Rights laws by both the armed forces and the LTTE.
That said some experts have also pointed out that compulsory military training is contrary to the values of freedom of opinion and expression, robust discussion, respect for opposing views that is at the core of university education. They opine that the curriculum and study guidelines also tends to discourage tolerance and focuses only on reinforcing a mono ethnic viewpoint.
Speaking to the Lanka Independent also on the basis of anonymity a student who underwent the leadership program in Maduru Oya military camp described as to how a fellow female student broke her left ankle at a Physical Training (PT) programme.
“It was surprising for us to note as to how these female students were asked to follow rigorous PT programmes. I studied in a mixed school and I have seen how our teachers did not allow the girls to do painstaking exercises. Even I have seen as to how my mother advised her two daughters to avoid many exercises for their betterment. But however the way these young girls were asked to follow rigorous exercises I was surprised. In this instance this girl had to jump over a parapet wall. When she broke her ankle she was rushed to the hospital but they did not even have the courtesy to inform the parents, it was the hospital that had informed the parents,” he claimed. “According to the orthopedic doctors, she has to be in bed for at least three months,” sources also said.
These reactions by students many hailing from villages and traditional backgrounds must be taken in the context of Sri Lanka’s culture and beliefs and traditions and its propensity to shield and shelter young girls before marriage. Making this kind of training compulsory has already been likened to military conscription and unlike youth programs like the cadet corp this is not voluntary.
Many have accused the Rajapakse government of using this program to identify troublesome elements in universities who may
potentially lead a formidable rebellion against its repressive family run empire while a few have felt the program will actually help students.
Yet another student who underwent the leadership programme in the Boosa army camp said that they were severely admonished by the military officers who told them not to dirty the camp premises.
“True the students should not dirty the camp premises which were kept meticulously clean. But there is a way that we should be told. We were told that if we were found strewing garbage all over we would be severely punished. All of us had to undergo the three week course in abject fear,” she said.
Another student who underwent the programme at the Diyatalawa camp told Lanka Independent how a fellow male student fractured his leg after jumping over a high wall.
“He underwent an emergency surgery and was brought back to the camp without sending him home. In addition we were given many lectures on table etiquette. Ironically however even the military officers who conducted these program did not know proper etiquette,” he said.
Meanwhile Prof. Arjuna Aluwihare Emeritus Professor of Surgery, University of Peradeniya and a highly respected past chairman of the University Grants Commission (UGC) told the Lanka Independent that the concept of giving leadership training to university students was not new.
“When I was the Chairman UGC (1989 to 1993) programmes were conducted on English and IT training, Sri Lanka history and environmental studies. If the UGC was planning the same programs it would be very useful but these programs should be held within universities,” said Prof. Aluwihare.
According to Prof Aluwihare it was unfortunate that the UGC too has either been sidelined or has failed to fulfill its responsibilities to consult with universities before this was implemented. We certainly do not object to leadership training for new entrant students in the national university system. They need to be exposed for personality development opportunities. But however, such programs have to be implemented by the universities in order to maintain their standard of teaching. That was how I introduced orientation programs. The Ministry should be able to resource further in upgrading programs,” said Prof. Aluwihare.
When asked whether the leadership program was meant to decrease ragging in universities, Prof Aluvihare noted that all the public statements that have been made in this regard cannot be understood.
“Unless the UGC or Higher Education Ministry speaks about this we cannot make any comment,” he said.
But however he said that it was unfortunate that the Inter University Student’s Federation (IUSF) that speaks and work towards the betterment of university students was silent on ragging issues.
The IUSF is yet to come out with a statement on ragging. It would have been interesting to see if they could put a complete stop on ragging. When I was the Director of Student’s Welfare in the Peradeniya University during 1975- 1976 I could stop ragging there,” Aluvihare said.
All attempts to contact Higher Education Minister S.B. Dissanayke and Higher Education Ministry Secretary Sunil Jayantha Nawaratne for their comments on this extremely important issue failed as they were apparently too busy to speak to the media.
By Nirmala Kannangara | Published on June 25, 2011 at 5:45 am
The compulsory leadership training introduced by the Higher Education Ministry for university students has come under severe criticism by University Academics. Many insist the ongoing leadership training program violates the University Act and allege it is an insidious method to provide military training to students.
The compulsory “leadership and positive attitude development” program for university entrants may have been suddenly sprung on unsuspecting students by the ministry of higher education but it is conducted by the military and overseen by the ministry of defense and is a three week program undertaken at some 30 military camps around the country. Each prospective student, male or female, will be schooled in disciplines including physical drill, conflict management, history, Sri Lanka’s future and global changes.
Political mileage
Minister of Higher Education, SB Dissanayake, is accused of introducing the compulsory training program for personal political gain
He further raised concerns as to the way the Supreme Court dismissed the five petitions filed by three individual students, a group of student activists and by the Ceylon Teachers Union. The Petitioners pleaded that the rights of students would be infringed if they were forced to undergo a residential training program in army camps without regard to their beliefs and cultural sensitivities. But the petitions were dismissed, and the first batch of students commenced their training this May.
“This should be debated in public. The Supreme Court would have cited the reason for the dismissal of the five petitions. If the judiciary acts in such a dubious manner, it is then clear that government pressure is behind such decisions” he alleged.
According to this source although the UGC has the authority to overlook university functions and admissions, it is up to the university academics to decide on the students’ university education.
“This decision was solely taken for political gain. The Minister I suppose wants the attention of his superior. In this country
Prof. Arjuna Aluwihare
Academic sources who only spoke on conditions of anonymity further queried as to why the leadership program’s study guidelines carries a photograph of the Defense Secretary Mr. Gotabaya Rajapakse.
The very fact that hardly anyone was willing to speak on the record for fear of terrible reprisals is a sad reflection of the state of the country and the culture of impunity that now prevails.
The training program will include military drills and fitness training. Photo courtesy www.bbc.uk
That said some experts have also pointed out that compulsory military training is contrary to the values of freedom of opinion and expression, robust discussion, respect for opposing views that is at the core of university education. They opine that the curriculum and study guidelines also tends to discourage tolerance and focuses only on reinforcing a mono ethnic viewpoint.
Speaking to the Lanka Independent also on the basis of anonymity a student who underwent the leadership program in Maduru Oya military camp described as to how a fellow female student broke her left ankle at a Physical Training (PT) programme.
“It was surprising for us to note as to how these female students were asked to follow rigorous PT programmes. I studied in a mixed school and I have seen how our teachers did not allow the girls to do painstaking exercises. Even I have seen as to how my mother advised her two daughters to avoid many exercises for their betterment. But however the way these young girls were asked to follow rigorous exercises I was surprised. In this instance this girl had to jump over a parapet wall. When she broke her ankle she was rushed to the hospital but they did not even have the courtesy to inform the parents, it was the hospital that had informed the parents,” he claimed. “According to the orthopedic doctors, she has to be in bed for at least three months,” sources also said.
These reactions by students many hailing from villages and traditional backgrounds must be taken in the context of Sri Lanka’s culture and beliefs and traditions and its propensity to shield and shelter young girls before marriage. Making this kind of training compulsory has already been likened to military conscription and unlike youth programs like the cadet corp this is not voluntary.
Many have accused the Rajapakse government of using this program to identify troublesome elements in universities who may
Students protesting against the program
Yet another student who underwent the leadership programme in the Boosa army camp said that they were severely admonished by the military officers who told them not to dirty the camp premises.
“True the students should not dirty the camp premises which were kept meticulously clean. But there is a way that we should be told. We were told that if we were found strewing garbage all over we would be severely punished. All of us had to undergo the three week course in abject fear,” she said.
Another student who underwent the programme at the Diyatalawa camp told Lanka Independent how a fellow male student fractured his leg after jumping over a high wall.
“He underwent an emergency surgery and was brought back to the camp without sending him home. In addition we were given many lectures on table etiquette. Ironically however even the military officers who conducted these program did not know proper etiquette,” he said.
Meanwhile Prof. Arjuna Aluwihare Emeritus Professor of Surgery, University of Peradeniya and a highly respected past chairman of the University Grants Commission (UGC) told the Lanka Independent that the concept of giving leadership training to university students was not new.
“When I was the Chairman UGC (1989 to 1993) programmes were conducted on English and IT training, Sri Lanka history and environmental studies. If the UGC was planning the same programs it would be very useful but these programs should be held within universities,” said Prof. Aluwihare.
According to Prof Aluwihare it was unfortunate that the UGC too has either been sidelined or has failed to fulfill its responsibilities to consult with universities before this was implemented. We certainly do not object to leadership training for new entrant students in the national university system. They need to be exposed for personality development opportunities. But however, such programs have to be implemented by the universities in order to maintain their standard of teaching. That was how I introduced orientation programs. The Ministry should be able to resource further in upgrading programs,” said Prof. Aluwihare.
When asked whether the leadership program was meant to decrease ragging in universities, Prof Aluvihare noted that all the public statements that have been made in this regard cannot be understood.
“Unless the UGC or Higher Education Ministry speaks about this we cannot make any comment,” he said.
But however he said that it was unfortunate that the Inter University Student’s Federation (IUSF) that speaks and work towards the betterment of university students was silent on ragging issues.
The IUSF is yet to come out with a statement on ragging. It would have been interesting to see if they could put a complete stop on ragging. When I was the Director of Student’s Welfare in the Peradeniya University during 1975- 1976 I could stop ragging there,” Aluvihare said.
All attempts to contact Higher Education Minister S.B. Dissanayke and Higher Education Ministry Secretary Sunil Jayantha Nawaratne for their comments on this extremely important issue failed as they were apparently too busy to speak to the media.
The longer we wait the stronger we get
FUTA, we are getting stronger by the day. The time is on our side, as our demands are just. Let us not act in haste. Let us fight for our ideals so that the higher education system in Sri Lanka prospers. After all the salary demand is a means to an end.
Education: Attitudes are changing, slowly but surely
The Sunday Island, 26/06/2011,
The New Development Era of Sri Lanka
Welcome to the forty fifth edition of this regular column.
Here in this column, we discuss a wide range of topics around Information and Communications Technology (ICT) and Business Process Outsourcing (BPO) as well as about Business in general, Education, Entrepreneurship and Society at large.
Careers Awareness
Last week I attended the Future Minds Careers Exhibition organised by the Nalanda College Old Boys Association in Colombo. It was pleasing to see many career options available for young people being explained there by many educational providers. Diplomas, higher diplomas, certifications, degrees and masters degrees are now available by foreign and private sector institutes. In terms of subject fields they encompass a wide variety such as business, IT, BPO, languages, engineering, physical sciences, designing, aeronautics etc.
One thing that got me thinking was how liberalised our education system has become over time. Just a decade ago, opportunities for school leavers were very limited. There were only a handful of government universities and a few vocational training institutes, and the vast majority were owned by the government. That system restricted many talented people from obtaining further education and doing what they really enjoyed doing. Especially with government universities offering a limited choice (even to date) with A/L marks determining what the student would end up doing, it wasn’t a fair system and it wasn’t getting the best out of people either. Usually people perform better at what they like doing.
In that sense the current development in the education market is really great. Those who do not wish to attend government universities, and even those who want to do additional studies while attending a government university, now have a wide choice with private providers.
This relates to the private university discussion that we were hearing in the last year or so. There was a move to encourage more foreign universities to setup here in Sri Lanka. I personally believe it is a good thing, because in developed countries, the education system is broad and liberal, and that helps with producing what the country wants as it’s governed by market realities. In contrast the old government university system was hardly governed by any external factor, rather the universities kept doing what they had been doing for decades.
However, one thing to note is that private education comes at a cost and not everyone can afford it. How can we make the system fair? At least if and when the larger foreign private universities setup here, a certain allocation from students with good AL results should be allowed in so that the economically weaker are looked after. Even with the current private providers such mechanisms can be promoted.
Slowly but surely a mindset change is in the occurring. Sri Lankans weren’t that receptive to private education two decades back. But today, parents as well as students willingly go for such institutes and there is even a huge growth in the international schools market. One thing the government universities and institutions need to realise is that unless they also become more market oriented and start producing what the economy and country wants, soon there will be a time that their existence will be challenged by the far liberal private education system.
Future Minds exhibition moves to Kandy this weekend. Additionally Edex and Adyapana education exhibitions are held in cities such as Colombo, Kandy and Jaffna every year. This is a good trend. However, I would like to make the point that career awareness should be more wide-spread. The reality is that the confinement of these events to the main cities doesn’t cover the majority of Sri Lankan youth. I believe the schools network can be better utilised to take such messages to the school students. The average school leaver still isn’t that aware of the huge number of opportunities available for them. They or their parents do not know what can be done at what cost and what is good and what is not so good. Also, the traditional mindsets about certain career paths may still be shielding them from the present day realities. When I was in Australia, and held the position of Director Young ICT for Australian Computer Society, we used to pay regular visits to schools to educate them about career options, and career fairs at school premises was a normal thing.
There was a time where being a doctor or engineer were the socially acceptable jobs. Those were during the days of low medical facilities where doctors were considered saviours and the times of the industrial revolution where much engineering work had to be carried out. However the world has moved on, yet the attitudes towards these professions still lingers on our minds. In fact, it shouldn’t be what the society likes, but what the individual wants, prefers, capable of and most importantly what the country wants. Luckily, such narrow minded perceptions are changing now but the message should be reemphasised at each level. Especially when it comes to vocational education, our society still seems to be regarding them as inferior. But, can a society exist without important vocations such as bakers, masons, printers, machine operators etc? Of course it cannot. So, why don’t we give due respect to such careers and encourage young generation to take such courses? I noticed in Australia, their vocational training system known as TAFE (technical and further education) is equally popular as higher education (academic education). The society treats every profession equally, so there is no pressure to be picking certain paths and each path supports them fairly in financial terms. In developed countries, the fund distribution among citizens is much fairer so everyone enjoys similar benefits and that’s where we need to get to. That is not to judge people by their job but rather by the value addition they do and for who they are personally.
Teacher education is also extremely important for this. A lot of school children look up to their teachers at school and tuition classes for guidance to pick their further study streams or careers. If we have kept them updated, it would be a fairly practical system of trickling down knowledge about careers, further education and vocational training.
Also public media can be used for such awareness programs. Guiding our youth to their future path is an important activity and I believe spending some air time on it is highly justifiable. It has an impact on the future of our country for sure.
Other News
The Court of Appeal is getting ready to go online and introduce many technological advancements including electronic case filing and management system for the first time in Sri Lanka. The website with judgements and other information will be accessible through http://www.courtofappeal.lk. The website will contain the daily court list with information about the cases to be taken up in all benches of the Court of Appeal. Initially the judgements of the Court of Appeal delivered during 2011 as well as 2010 will be posted on the website. The site will also contain the Court of Appeal rules.
The International Project Management training body StarPMP is offering Project Management Professional (PMP) training in Sri Lanka. StarPMP is reputed all around the world for project management training. All their consulting trainers are from Financial Times-Top 20 Business schools. To access further information log on to http://starpmp.com/pmp-in-srilanka.php
R. R. Donnelley (NASDAQ:RRD) announced the opening of its newest Global Outsourcing facility (BPO) at the World Trade Centre in Colombo. This will be the company’s second facility housed in the World Trade Centre. RR Donnelly provides transaction processing and financial services to clients in Europe and the US and is the largest third party BPO services provider in Sri Lanka. RR Donnelley has around 58,000 employees worldwide. RR Donnelley’s BPO business in Asia provides judgment-based professional support and industry-focused solutions, including legal support, financial management, transaction processing, and real estate services. Clients include Fortune 1000 companies, professional service organizations and financial services firms across Europe and the United States.
Career Advice
I have been a mentor to many young people while serving as the Director for Young IT at the Australian Computer Society and also am an online mentor at http://www.itpro.lk/mentors. I am happy to extend that to the readers of The Island column as well. So, please feel free to drop an email to yva@lankabpoacademy.lk with your career related queries.
Events
If you have an event or a group that you would like me to talk to, I can see if I can make some time for such activities. I am happy to speak to groups about the ICT/BPO sector, its benefits, youth leadership, careers, communication skills and entrepreneurship. I always take pleasure from such social services.
Feedback
We are nearing fifty columns in this series. I get feedback from our readers but I would love to hear more. Suggestions, opinions and criticisms are all welcome. That will help us to improve the column and take it forward strongly.
Please drop a note if you have any feedback to yva@lankabpoacademy.lk
See you next week!
The Columnist
Yasas Vishuddhi Abeywickrama is a professional with significant experiences. He was recognised in 2003 by CIMA (UK) as an up and coming business leader for the future. In 2009 he was named the Young Professional of the Year by Professions Australia. Yasas has a bachelor’s degree in Computer Science from University of Colombo and a Masters degree in Entrepreneurship & Innovation from Swinburne University in Australia. He has worked in the USA, UK, Sri Lanka & Australia and being trained in the USA & Malaysia. He has worked for global companies such as Accenture and Virtusa. He leads the training organisation, Lanka BPO Academy (www.lankabpoacademy.lk). Yasas is happy to answer your relevant questions – email him at yva@lankabpoacademy.lk
Welcome to the forty fifth edition of this regular column.
Here in this column, we discuss a wide range of topics around Information and Communications Technology (ICT) and Business Process Outsourcing (BPO) as well as about Business in general, Education, Entrepreneurship and Society at large.
Careers Awareness
Last week I attended the Future Minds Careers Exhibition organised by the Nalanda College Old Boys Association in Colombo. It was pleasing to see many career options available for young people being explained there by many educational providers. Diplomas, higher diplomas, certifications, degrees and masters degrees are now available by foreign and private sector institutes. In terms of subject fields they encompass a wide variety such as business, IT, BPO, languages, engineering, physical sciences, designing, aeronautics etc.
One thing that got me thinking was how liberalised our education system has become over time. Just a decade ago, opportunities for school leavers were very limited. There were only a handful of government universities and a few vocational training institutes, and the vast majority were owned by the government. That system restricted many talented people from obtaining further education and doing what they really enjoyed doing. Especially with government universities offering a limited choice (even to date) with A/L marks determining what the student would end up doing, it wasn’t a fair system and it wasn’t getting the best out of people either. Usually people perform better at what they like doing.
In that sense the current development in the education market is really great. Those who do not wish to attend government universities, and even those who want to do additional studies while attending a government university, now have a wide choice with private providers.
This relates to the private university discussion that we were hearing in the last year or so. There was a move to encourage more foreign universities to setup here in Sri Lanka. I personally believe it is a good thing, because in developed countries, the education system is broad and liberal, and that helps with producing what the country wants as it’s governed by market realities. In contrast the old government university system was hardly governed by any external factor, rather the universities kept doing what they had been doing for decades.
However, one thing to note is that private education comes at a cost and not everyone can afford it. How can we make the system fair? At least if and when the larger foreign private universities setup here, a certain allocation from students with good AL results should be allowed in so that the economically weaker are looked after. Even with the current private providers such mechanisms can be promoted.
Slowly but surely a mindset change is in the occurring. Sri Lankans weren’t that receptive to private education two decades back. But today, parents as well as students willingly go for such institutes and there is even a huge growth in the international schools market. One thing the government universities and institutions need to realise is that unless they also become more market oriented and start producing what the economy and country wants, soon there will be a time that their existence will be challenged by the far liberal private education system.
Future Minds exhibition moves to Kandy this weekend. Additionally Edex and Adyapana education exhibitions are held in cities such as Colombo, Kandy and Jaffna every year. This is a good trend. However, I would like to make the point that career awareness should be more wide-spread. The reality is that the confinement of these events to the main cities doesn’t cover the majority of Sri Lankan youth. I believe the schools network can be better utilised to take such messages to the school students. The average school leaver still isn’t that aware of the huge number of opportunities available for them. They or their parents do not know what can be done at what cost and what is good and what is not so good. Also, the traditional mindsets about certain career paths may still be shielding them from the present day realities. When I was in Australia, and held the position of Director Young ICT for Australian Computer Society, we used to pay regular visits to schools to educate them about career options, and career fairs at school premises was a normal thing.
There was a time where being a doctor or engineer were the socially acceptable jobs. Those were during the days of low medical facilities where doctors were considered saviours and the times of the industrial revolution where much engineering work had to be carried out. However the world has moved on, yet the attitudes towards these professions still lingers on our minds. In fact, it shouldn’t be what the society likes, but what the individual wants, prefers, capable of and most importantly what the country wants. Luckily, such narrow minded perceptions are changing now but the message should be reemphasised at each level. Especially when it comes to vocational education, our society still seems to be regarding them as inferior. But, can a society exist without important vocations such as bakers, masons, printers, machine operators etc? Of course it cannot. So, why don’t we give due respect to such careers and encourage young generation to take such courses? I noticed in Australia, their vocational training system known as TAFE (technical and further education) is equally popular as higher education (academic education). The society treats every profession equally, so there is no pressure to be picking certain paths and each path supports them fairly in financial terms. In developed countries, the fund distribution among citizens is much fairer so everyone enjoys similar benefits and that’s where we need to get to. That is not to judge people by their job but rather by the value addition they do and for who they are personally.
Teacher education is also extremely important for this. A lot of school children look up to their teachers at school and tuition classes for guidance to pick their further study streams or careers. If we have kept them updated, it would be a fairly practical system of trickling down knowledge about careers, further education and vocational training.
Also public media can be used for such awareness programs. Guiding our youth to their future path is an important activity and I believe spending some air time on it is highly justifiable. It has an impact on the future of our country for sure.
Other News
The Court of Appeal is getting ready to go online and introduce many technological advancements including electronic case filing and management system for the first time in Sri Lanka. The website with judgements and other information will be accessible through http://www.courtofappeal.lk. The website will contain the daily court list with information about the cases to be taken up in all benches of the Court of Appeal. Initially the judgements of the Court of Appeal delivered during 2011 as well as 2010 will be posted on the website. The site will also contain the Court of Appeal rules.
The International Project Management training body StarPMP is offering Project Management Professional (PMP) training in Sri Lanka. StarPMP is reputed all around the world for project management training. All their consulting trainers are from Financial Times-Top 20 Business schools. To access further information log on to http://starpmp.com/pmp-in-srilanka.php
R. R. Donnelley (NASDAQ:RRD) announced the opening of its newest Global Outsourcing facility (BPO) at the World Trade Centre in Colombo. This will be the company’s second facility housed in the World Trade Centre. RR Donnelly provides transaction processing and financial services to clients in Europe and the US and is the largest third party BPO services provider in Sri Lanka. RR Donnelley has around 58,000 employees worldwide. RR Donnelley’s BPO business in Asia provides judgment-based professional support and industry-focused solutions, including legal support, financial management, transaction processing, and real estate services. Clients include Fortune 1000 companies, professional service organizations and financial services firms across Europe and the United States.
Career Advice
I have been a mentor to many young people while serving as the Director for Young IT at the Australian Computer Society and also am an online mentor at http://www.itpro.lk/mentors. I am happy to extend that to the readers of The Island column as well. So, please feel free to drop an email to yva@lankabpoacademy.lk with your career related queries.
Events
If you have an event or a group that you would like me to talk to, I can see if I can make some time for such activities. I am happy to speak to groups about the ICT/BPO sector, its benefits, youth leadership, careers, communication skills and entrepreneurship. I always take pleasure from such social services.
Feedback
We are nearing fifty columns in this series. I get feedback from our readers but I would love to hear more. Suggestions, opinions and criticisms are all welcome. That will help us to improve the column and take it forward strongly.
Please drop a note if you have any feedback to yva@lankabpoacademy.lk
See you next week!
The Columnist
Yasas Vishuddhi Abeywickrama is a professional with significant experiences. He was recognised in 2003 by CIMA (UK) as an up and coming business leader for the future. In 2009 he was named the Young Professional of the Year by Professions Australia. Yasas has a bachelor’s degree in Computer Science from University of Colombo and a Masters degree in Entrepreneurship & Innovation from Swinburne University in Australia. He has worked in the USA, UK, Sri Lanka & Australia and being trained in the USA & Malaysia. He has worked for global companies such as Accenture and Virtusa. He leads the training organisation, Lanka BPO Academy (www.lankabpoacademy.lk). Yasas is happy to answer your relevant questions – email him at yva@lankabpoacademy.lk
Govt. scowls at FUTA demonstration
The Nation, 26/06/2011, By Arthur Wamanan
State officials scowled upon last week’s demonstration by the university academics, saying “we are both trying to come to an agreeable solution, and these kinds of demonstrations are not helping.”
The Federation of University Teachers Associations (FUTA) meanwhile are preparing for a second march next month.
Secretary to the Ministry of Higher Education, Dr. Sunil Jayantha Nawaratne told The Nation that the government was committed to resolve the salary issue of the university teachers through negotiations. “It will be better if they could refrain from organising such things at this time,” Nawaratne said.
The FUTA had handed a set of proposals to the government on June 17. The teachers had demanded that their salaries be increased according to the UGC Act of 2008 at the next budget reading
“This increase has to be done in three stages. We have mentioned them clearly in our proposals to the government. The fourth step is to equate our salaries to that of the Central Bank. We have not given a time frame for that,” said FUTA spokesperson, Dr. Mahim Mendis.
Nawaratne said that the proposals had been handed over to the Salaries and Cadre Commission and the Treasury Department for their approval.
“We went through the proposals submitted them to the relevant authorities. We are awaiting their approval,” he said.
Mendis however said they were not yet informed of the progress except for the verbal assurance by Higher Education Minister, S.B. Dissanayake, that the matter would be solved soon.
The next march will be held in Anuradhapura and organised by the Rajarata University teachers.
State officials scowled upon last week’s demonstration by the university academics, saying “we are both trying to come to an agreeable solution, and these kinds of demonstrations are not helping.”
The Federation of University Teachers Associations (FUTA) meanwhile are preparing for a second march next month.
Secretary to the Ministry of Higher Education, Dr. Sunil Jayantha Nawaratne told The Nation that the government was committed to resolve the salary issue of the university teachers through negotiations. “It will be better if they could refrain from organising such things at this time,” Nawaratne said.
The FUTA had handed a set of proposals to the government on June 17. The teachers had demanded that their salaries be increased according to the UGC Act of 2008 at the next budget reading
“This increase has to be done in three stages. We have mentioned them clearly in our proposals to the government. The fourth step is to equate our salaries to that of the Central Bank. We have not given a time frame for that,” said FUTA spokesperson, Dr. Mahim Mendis.
Nawaratne said that the proposals had been handed over to the Salaries and Cadre Commission and the Treasury Department for their approval.
“We went through the proposals submitted them to the relevant authorities. We are awaiting their approval,” he said.
Mendis however said they were not yet informed of the progress except for the verbal assurance by Higher Education Minister, S.B. Dissanayake, that the matter would be solved soon.
The next march will be held in Anuradhapura and organised by the Rajarata University teachers.
No training, no laptop
The Nation, 26/06/20111, By Dinidu de Alwis
The government would not be selling computers to university entrants who do not take part in the “leadership training” programme, Secretary to the Ministry of Higher Education Dr. Sunil Jayantha Nawaratne said.
Speaking to The Nation, Nawaratne said that the computers are not to be given free, as told before, but would be given on “either cash basis, or six or twelve-month easy payment schemes,” and added that those who cannot afford to pay for it can complete the payment upon graduation.
Nawaratne added that the computers are to be subsidised by the government. “We are selling a computer which is worth around Rs.100,000 in the market, at around Rs.71,000,” Nawaratne said.
However he had earlier said that the training was not compulsory and students would still be given university entrance, but students who have not completed the training will not be given complementary laptops and a dongles.
A letter sent under the signature of Nawaratne to students who underwent training in the first batch stated that it was mandatory that the students report to their respective training centres. It also stated that every student would be awarded a certificate at the completion of the training programme, and the certificate is a document which confirms that the student has completed the training required to enter the university.
The government later remained non-committal on students who do not participate in the training programme, but said a “special” programme will be arranged to ensure maximum participation.
The government would not be selling computers to university entrants who do not take part in the “leadership training” programme, Secretary to the Ministry of Higher Education Dr. Sunil Jayantha Nawaratne said.
Speaking to The Nation, Nawaratne said that the computers are not to be given free, as told before, but would be given on “either cash basis, or six or twelve-month easy payment schemes,” and added that those who cannot afford to pay for it can complete the payment upon graduation.
Nawaratne added that the computers are to be subsidised by the government. “We are selling a computer which is worth around Rs.100,000 in the market, at around Rs.71,000,” Nawaratne said.
However he had earlier said that the training was not compulsory and students would still be given university entrance, but students who have not completed the training will not be given complementary laptops and a dongles.
A letter sent under the signature of Nawaratne to students who underwent training in the first batch stated that it was mandatory that the students report to their respective training centres. It also stated that every student would be awarded a certificate at the completion of the training programme, and the certificate is a document which confirms that the student has completed the training required to enter the university.
The government later remained non-committal on students who do not participate in the training programme, but said a “special” programme will be arranged to ensure maximum participation.
Sunday, June 26, 2011
Defend Sri Lankan university teachers
World Socialist Website, 16/06/2011, By the International Students for Social Equality (Sri Lanka)
International Students for Social Equality (ISSE) in Sri Lanka calls on students to defend the right of university teachers to fight for a decent wage rise and improved conditions.
University academics quit their administrative posts as heads of department, faculty coordinators, hostel wardens and student counsellors on May 9 as part of their protest campaign for higher wages.
The Appeal Courts issued an interim order on May 30 blocking the resignations after three pro-government students from the Ruhunu, Sri Jayewardenepura, and Wayamba universities filed legal petitions. There are moves to file similar cases against teachers at other universities.
On June 9, the Appeals Court rejected a plea by the Federation of University Teachers Associations (FUTA) to withdraw its interim order. Instead, the court extended it until June 30. If teachers do not heed the order, and refuse to carry out administration duties, they could face serious contempt of court charges.
The government of President Mahinda Rajapakse is notorious for using court orders against workers taking industrial action. In 2007, school teachers boycotted the marking of GCE -Advanced Level exam papers as part of a pay dispute. The government obtained a Supreme Court order that exam marking should not be interrupted. On that basis, police arrested a number of teachers who refused to take part in the marking. When the trade unions refused to defend the victimised teachers, the entire campaign fizzled out.
The government is now determined to suppress the university teachers’ protest, fearing it has the potential to encourage other sections of workers to demand pay rises to compensate for high inflation.
Sri Lankan academics are among the poorest paid in Asia, with monthly salaries as low as 20,750 rupees ($US190) for a junior lecturer and 57,500 rupees for a professor. They have not received a pay rise since 1996. The FUTA has called for a “dignified salary increment” in monthly salaries of up to 200 percent and increased education spending.
Over the past three weeks, union leaders, including FUTA president Ranjith Dewasiri, have met with President Rajapakse and senior education officials in the vain hope that they can be pressured into granting a pay rise. The government, however, has rejected the wage demand outright, saying it was unaffordable.
Last July, amid student protests, the government sang a different tune. Higher Education Minister S.B. Dissanayake told parliament that the monthly salary for senior lecturers would be increased from 57,755 to 200,000 rupees, and for junior lecturers from 20,750 to 72,000 rupees.
The government had no intention of keeping its promise. Rather its purpose was to divide university teachers from students, who were demonstrating against the privatisation of higher education and deteriorating conditions in public universities.
Using anti-democratic legislation, university authorities—backed by the government--suspended classes and arrested dozens of students involved in the protests. The Rajapakse regime has since imposed compulsory military “leadership training” on new university entrants in a bid to stifle further political opposition.
Having suppressed the student protests, the government has turned on university teachers, reneging on its promised salary increase. Students must oppose the legal assault on university lecturers and demand decent pay and conditions as part of a broader campaign to defend public education.
The low salary of university teachers is a symptom of the crisis of the entire education system in Sri Lanka. Students, teachers and non-academic employees all face poor conditions in the universities—crowded classrooms, inadequate facilities and a lack of staff.
Moreover, the deterioration of universities and schools is part of a broader offensive against the living standards of working people across the board. The Rajapakse government is carrying out the dictates of the International Monetary Fund to slash public services and implement pro-market restructuring.
Other sections of the working class are under attack. Late last month, the government deployed thousands of police and soldiers to suppress protests by workers in the Katunayake Free Trade Zone against its new pension scheme, which is designed to help investors and speculators.
Governments around the world are carrying out the demands of finance capital in heaping the burden of the world capitalist crisis on the working class. Struggles have erupted in Europe, US and the Middle East against these attacks.
Public education and healthcare have been placed on the chopping block to turn them into profit making industries for investors. The Sri Lankan government has already discussed giving the green light for foreign private universities. By defeating the teachers’ campaign and suppressing students, the government is seeking to proceed rapidly. This must be defeated.
That is why, while supporting the wage struggle, the ISSE emphasises that teachers and students need a political program to fight the government’s attacks on public education and democratic rights.
Last Sunday, FUTA president Dewasiri admitted that discussions with government officials had ended without a “satisfying solution”. His response, however, was to propose another protest—a boycott of advanced level exam evaluations—to try to put more pressure on the government for a compromise.
The Inter University Student Federation (IUSF)—affiliated with the opposition Janatha Vimukthi Peramuna (JVP)—has issued a statement supporting the FUTA campaign. Like FUTA, the IUSF has no perspective for politically challenging the government. Instead, it supports the union’s protest tactics.
All those insisting on attempting to pressure the government are fostering dangerous illusions. To satisfy the global financial markets, Rajapakse has no choice but to implement the demands of the IMF and will not hesitate to use police-state measures against workers and youth. His government relies on the unions and opposition parties to block any broad political struggle for a socialist alternative.
What is needed is a turn by students and teachers to sections of the working class to build an independent political movement to fight for a workers’ and peasants’ government to implement a socialist program. Billions of rupees are needed to provide free, high quality education for all and proper wages and conditions for teachers.
This is the perspective for which the ISSE fights, alongside the Socialist Equality Party. We call on students to study our program and build ISSE branches in every university.
International Students for Social Equality (ISSE) in Sri Lanka calls on students to defend the right of university teachers to fight for a decent wage rise and improved conditions.
University academics quit their administrative posts as heads of department, faculty coordinators, hostel wardens and student counsellors on May 9 as part of their protest campaign for higher wages.
The Appeal Courts issued an interim order on May 30 blocking the resignations after three pro-government students from the Ruhunu, Sri Jayewardenepura, and Wayamba universities filed legal petitions. There are moves to file similar cases against teachers at other universities.
On June 9, the Appeals Court rejected a plea by the Federation of University Teachers Associations (FUTA) to withdraw its interim order. Instead, the court extended it until June 30. If teachers do not heed the order, and refuse to carry out administration duties, they could face serious contempt of court charges.
The government of President Mahinda Rajapakse is notorious for using court orders against workers taking industrial action. In 2007, school teachers boycotted the marking of GCE -Advanced Level exam papers as part of a pay dispute. The government obtained a Supreme Court order that exam marking should not be interrupted. On that basis, police arrested a number of teachers who refused to take part in the marking. When the trade unions refused to defend the victimised teachers, the entire campaign fizzled out.
The government is now determined to suppress the university teachers’ protest, fearing it has the potential to encourage other sections of workers to demand pay rises to compensate for high inflation.
Sri Lankan academics are among the poorest paid in Asia, with monthly salaries as low as 20,750 rupees ($US190) for a junior lecturer and 57,500 rupees for a professor. They have not received a pay rise since 1996. The FUTA has called for a “dignified salary increment” in monthly salaries of up to 200 percent and increased education spending.
Over the past three weeks, union leaders, including FUTA president Ranjith Dewasiri, have met with President Rajapakse and senior education officials in the vain hope that they can be pressured into granting a pay rise. The government, however, has rejected the wage demand outright, saying it was unaffordable.
Last July, amid student protests, the government sang a different tune. Higher Education Minister S.B. Dissanayake told parliament that the monthly salary for senior lecturers would be increased from 57,755 to 200,000 rupees, and for junior lecturers from 20,750 to 72,000 rupees.
The government had no intention of keeping its promise. Rather its purpose was to divide university teachers from students, who were demonstrating against the privatisation of higher education and deteriorating conditions in public universities.
Using anti-democratic legislation, university authorities—backed by the government--suspended classes and arrested dozens of students involved in the protests. The Rajapakse regime has since imposed compulsory military “leadership training” on new university entrants in a bid to stifle further political opposition.
Having suppressed the student protests, the government has turned on university teachers, reneging on its promised salary increase. Students must oppose the legal assault on university lecturers and demand decent pay and conditions as part of a broader campaign to defend public education.
The low salary of university teachers is a symptom of the crisis of the entire education system in Sri Lanka. Students, teachers and non-academic employees all face poor conditions in the universities—crowded classrooms, inadequate facilities and a lack of staff.
Moreover, the deterioration of universities and schools is part of a broader offensive against the living standards of working people across the board. The Rajapakse government is carrying out the dictates of the International Monetary Fund to slash public services and implement pro-market restructuring.
Other sections of the working class are under attack. Late last month, the government deployed thousands of police and soldiers to suppress protests by workers in the Katunayake Free Trade Zone against its new pension scheme, which is designed to help investors and speculators.
Governments around the world are carrying out the demands of finance capital in heaping the burden of the world capitalist crisis on the working class. Struggles have erupted in Europe, US and the Middle East against these attacks.
Public education and healthcare have been placed on the chopping block to turn them into profit making industries for investors. The Sri Lankan government has already discussed giving the green light for foreign private universities. By defeating the teachers’ campaign and suppressing students, the government is seeking to proceed rapidly. This must be defeated.
That is why, while supporting the wage struggle, the ISSE emphasises that teachers and students need a political program to fight the government’s attacks on public education and democratic rights.
Last Sunday, FUTA president Dewasiri admitted that discussions with government officials had ended without a “satisfying solution”. His response, however, was to propose another protest—a boycott of advanced level exam evaluations—to try to put more pressure on the government for a compromise.
The Inter University Student Federation (IUSF)—affiliated with the opposition Janatha Vimukthi Peramuna (JVP)—has issued a statement supporting the FUTA campaign. Like FUTA, the IUSF has no perspective for politically challenging the government. Instead, it supports the union’s protest tactics.
All those insisting on attempting to pressure the government are fostering dangerous illusions. To satisfy the global financial markets, Rajapakse has no choice but to implement the demands of the IMF and will not hesitate to use police-state measures against workers and youth. His government relies on the unions and opposition parties to block any broad political struggle for a socialist alternative.
What is needed is a turn by students and teachers to sections of the working class to build an independent political movement to fight for a workers’ and peasants’ government to implement a socialist program. Billions of rupees are needed to provide free, high quality education for all and proper wages and conditions for teachers.
This is the perspective for which the ISSE fights, alongside the Socialist Equality Party. We call on students to study our program and build ISSE branches in every university.
FUTA may go for an interim solution though unhappy
The Sunday Times, 26/06/2011,
| By Mirudhula Thambiah |
| Further discussions between the Treasury and the Ministry of Higher Education are due next week to resolve the salary revision of university lecturers, Dr. Sunil Nawaratne told the Sunday Times. The Treasury has reportedly agreed to a salary increase for the university lecturers, but the expected level increase by the Federation of University Teachers Association (FUTA) is comparatively a little higher. The FUTA says that there is a gap between the expected and the agreed level. “We will sort this out very soon and will reach an acceptable settlement. Even the last meeting between the FUTA and the Minister of Higher Education was cordial and successful. We at the ministry think on the same lines as the FUTA” Dr. Nawaratne added. However, the FUTA spokesman Dr. Mahim Mendis said that they had a recent discussion with the Treasury on their salary revision, and the latest position of the Treasury is to give an interim solution of Rs 110,000, but the FUTA was insisting on Rs 132,000. Later, the FUTA was prepared to accept a compromise figure of Rs 126,000, as an interim solution. Dr. Mendis further said that, although the Minister of Higher Education agreed with the framework of their latest proposal, the FUTA’s aim was not achieved and they were not satisfied at all. |
උපකුලපතිට පිස්සුව තදවෙයි: ගුරුන්ට සහාය දුන්නා කියා සිසුන් 4කට සරසවිය තහනම්: මුළු ගණන දැන් 52යි
(ලංකා ඊ නිව්ස් -2011.ජුනි.26, පෙ.ව.5.30) විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් ගෙන යන අරගලයට සහය පළකළා යැයි ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්යාල සිසුන් දෙදෙනකුගේ සහ ශිෂ්ය භික්ෂූන් වහන්සේලා දෙදෙනකුගේ පංති තහනම් කර ඇත.
'ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලයට අපගේ සහය' යන පාඨය සහිත ජ'පුර විශ්ව විද්යාලයේ මහා ශිෂ්ය සංගමයේ මෙහෙයවීමෙන් යටතේ මෙම බැනර් ප්රදර්ශනය කර තිබුණේ පසුගිය 21 වෙනිදා විශ්ව විද්යාල ආචාර්යවරුන් කොළඹදී පැවැත් වූ පා ගමනට සහ සම්මන්ත්රණයට සහය පළ කරමින් ය. උසස් අධ්යාපන අමාත්යවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුවේ හෙංචයියෙකු ලෙස කටයුතු කරන උපකුලපතිවරයා මේ වනවිට ජ'පුර සරසවියේ සිසුන් 52 දෙදෙනකුගේ පමණ පංති තහනම් කොට තිබේ. ආචාර්යවරුන්ගේ වැටුප් අරගලය ආරම්භ කරන අවස්ථාවේ දී විශ්වවිවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ට ලබාදෙන වැටුප ප්රමාණවත් බවත් ඔවුන් රාජකාරි කරනුයේ මසකට පැය 08 ක් පමණක් බවත් මෙම හෙංචයියා ප්රකාශ කළේය.
පසුගියදා සරසවි සිසුන් තිදෙනෙකුට බොරු චෝදනා ඉදිරිපත් කළ මෙම උපකුලපතිවරයා, මිරිහාන පොලීසිය මගින් ඔවුන් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේදී උපකුලපතිවරයාට පිස්සුදැයි අධිකරණය විමසූ බවට මාධ්ය මගින් වාර්තා කර තිබිණ.
'ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලයට අපගේ සහය' යන පාඨය සහිත ජ'පුර විශ්ව විද්යාලයේ මහා ශිෂ්ය සංගමයේ මෙහෙයවීමෙන් යටතේ මෙම බැනර් ප්රදර්ශනය කර තිබුණේ පසුගිය 21 වෙනිදා විශ්ව විද්යාල ආචාර්යවරුන් කොළඹදී පැවැත් වූ පා ගමනට සහ සම්මන්ත්රණයට සහය පළ කරමින් ය. උසස් අධ්යාපන අමාත්යවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුවේ හෙංචයියෙකු ලෙස කටයුතු කරන උපකුලපතිවරයා මේ වනවිට ජ'පුර සරසවියේ සිසුන් 52 දෙදෙනකුගේ පමණ පංති තහනම් කොට තිබේ. ආචාර්යවරුන්ගේ වැටුප් අරගලය ආරම්භ කරන අවස්ථාවේ දී විශ්වවිවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ට ලබාදෙන වැටුප ප්රමාණවත් බවත් ඔවුන් රාජකාරි කරනුයේ මසකට පැය 08 ක් පමණක් බවත් මෙම හෙංචයියා ප්රකාශ කළේය.
පසුගියදා සරසවි සිසුන් තිදෙනෙකුට බොරු චෝදනා ඉදිරිපත් කළ මෙම උපකුලපතිවරයා, මිරිහාන පොලීසිය මගින් ඔවුන් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේදී උපකුලපතිවරයාට පිස්සුදැයි අධිකරණය විමසූ බවට මාධ්ය මගින් වාර්තා කර තිබිණ.
Public seminar on ‘Free and Free to Choose Higher Education’
The Sunday Times
The seminar is scheduled for 30 June 2011 from 2:30 p.m. to 5 p.m. at the SLFI.
The seminar is scheduled for 30 June 2011 from 2:30 p.m. to 5 p.m. at the SLFI.
In an environment where critical issues relating to university education in Sri Lanka are being debated, the Pathfinder Foundation (PF) is organising a public seminar (Sanvada) on ‘Free and Free to Choose Higher Education’.
The objective of this seminar is to highlight critical issues with regard to formalizing and regulating private sector participation in Higher Education and improving quality and standard of state funded universities.
The main presentation titled ‘Free and Free to Choose Higher Education: Role of State, Private Sector and Regulations’ will be made by Dr. Athula Ranasinghe, Associate Professor of Economics from the University of Colombo.
Dr. Sujata Gamage, former Director General of the Tertiary and Vocational Education Commission will speak on ‘Why a National Qualification Framework Should Be a Priority’. The World Bank’s Lead Education Specialist Dr. Harsha Aturupane will talk on ‘Higher Education in Sri Lanka’ and Asia Pacific Institute of Information Technology (APIIT) CEO Dr. Athula Pitigala Arachchi will look at ‘Development of Private Higher Education in Sri Lanka – Seizing the Opportunity’. The meeting will be chaired by Dr. Sirimal Abeyratne, Professor of Economics from the University of Colombo.
The speakers are expected to make their own recommendations with regard to required policy and regulatory reforms that are needed to uplift Higher Education in Sri Lanka. It is also expected that the open forum will provide an opportunity for participants to voice and discuss their concerns and views.
The meeting is scheduled for 30 June 2011 from 2:30 p.m. to 5 p.m. at the SLFI. Due to limited seating capacity please register your participation with the Pathfinder Foundation through phone: 2372895/6 or e-mail to pm@pathfinderfoundation.org.
The final outcome of this seminar will be to prepare a Policy Brief which will be printed and published in Sinhala, Tamil and English for circulation among the Parliamentarians, their secretaries and other relevant stakeholders.
උසස් පෙළ අර්බුදය සහ හැළිය රත්වන තුරු බලා සිටීම
රාවය 26/06/2011
මුහුදට හත් ගව්වක් තිබියදී අමුඩ ගැසීම මෝඩ කමකි. මුහුදට තව දුර තිබෙතියි කළිසම තෙමෙනකම් බලා සිටීම ඊටත් වඩා මෝඩ කමකි. මුහුදට හත් ගව්වකට කළිං අමුඩය නොගැසීමටත් කළිසම තෙමෙනකම් බකන්නිලා නොසිටීමටත් වග බලා ගත යුත්තේ එහෙයිනි. නියාපෙත්තෙන් කැඩිය යුතු දේ පොරවෙන් කපන්න සිදු වෙනකම් බලා සිටීමේදී සිදු වෙන්නේ එක වැඩේ දෙක වීමත් හදිසියට කොරොස් කටේවත් අත දමා ගන්නට බැරි තරමට කටයුතු කාරණා සිදුවීමත් පමණි. කවර අවාසනාවටදෝ රටේ අධ්යාපනය හා උසස් අධ්යාපනය සම්බන්ධයෙන් සිදුවෙන බොහෝ කරුණු කාරණා නතර වන්නේද එක්කෝ මුහුද හත් ගව්වක් තිබියදී අමුඩ ගැසීමට සැරසෙන තැනිණි. නොඑසේ නම් කළිසම තෙමෙනකම් බලා සිට වැඩේ දෙල් කර ගන්නා තැනෙණි.
මාස ගණනාවක සිට ඇදී ගිය විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ප්රශ්නය සහ එය අපොස උසස් පෙළ විභාගය සඳහා බලපෑමට නියමිත ආකාරය පිළිබඳව බලධාරීන් විසින් දක්වන ප්රතිචාරයන් අයිති වන්නේද මෙකී දෙවැනි වර්ගයට බැව් බැලූ බැල්මට පෙනේ. තම වෘත්තීය ක්රියාමාර්ගවලට සාධාරණ විසඳුමක් නොලැබුණොත් අපොස උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර ඇගයීමේ කටයුතුවලින් තමන් ඉවත් වෙන බවට මේ වනවිටත් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් විසින් විභාග කොමසාරිස්වරයා නිල වශයෙන් දැනුවත් කර හමාරය. එපමණක් නොව විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලයට තමන් සහයෝගය දෙන බවත්, ඔවුන් විභාග කටයුතුවලින් ඉවත් වන්නේ නම් ඔවුන් කරන කාර්යයන් කිසිවක් බාර ගැනීමට තමන් සූදානම් ද ඒ සඳහා තමන්ට හැකියාවක්ද නැති බව බහුතරයක් වූ ගුරු වෘත්තීය සමිතිද නිල වශයෙන් ප්රකාශ කර හමාරය.
නාමිකව දක්වන්නේ නම්, ලංකා ගුරු සංගමය, ලංකා ගුරු සේවා සංගමය, අධ්යාපන වෘත්තිකයින්ගේ සංගමය, සමස්තලංකා එක්සත් ගුරු සංගමය, ශ්රී ලංකා ජාතික ගුරු සංගමය, ශ්රෙAණිධාරී විදුහල්පති සංගමය, සමස්තලංකා විදුහල්පති සංගමය, ශ්රී ලංකා උපාධිධාරී ගුරු සංගමය වැනි ගුරු හා විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගම් ඒ අතර වේ. විභාග දෙපාර්තමේන්තුව විසින් අද වනවිටත් නිකුත් කර හමාර අපොස උසස් පෙළ කාලසටහනට අනුව අදාළ විභාගය ලබන අගෝස්තු 08 වෙනි දින ආරම්භ වීමට නියමිත වේ. ඒ සැප්තැම්බර් මස 3 දින තෙක්ය. තත්ත්වය මෙසේ තිබියදී රටේ අධ්යාපන බලධාරීන් හැසිරෙන ආකාරය ඉතා විකාර සහගතය. මේ ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්යවරයා සහ විභාග කොමසාරිස්වරයා සතුව ඇත්තේ ඉරණම් සහගත පිළිතුරුය. මේ පිළිබඳ අප කළ විමසීමේදී නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්යවරයා ප්රකාශ කළේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ද දරුවන් ඇති දෙමව්පියන් හෙයින් ඔවුන් මේ කටයුතුවලට කෙසේ හෝ සහභාගි වෙනු ඇතැයි තමන් විශ්වාස කරන බවය. විභාග කොමසාරිස්වරයා ප්රකාශ කරන්නේද එසේම වේවායි තමන් ප්රාර්ථනා කරන බවය. එයින් එපිට ගිය පිළිතුරක් මොවුන් කිසිවකු ළඟ නැත. එකී ප්රාර්ථනය ඉටු නොවුණහොත් කටයුතු කිරීමට වැඩ පිළිවෙළක් ඇත්දැයි අප නගන ප්රශ්නයට මොවුන් නිරුත්තරය.
මේ සම්බන්ධයෙන් ප්රධාන වගකිව යුත්තා වන අධ්යාපන අමාත්යවරයාගේ චර්යාව කවරක්දැයි මේ අවස්ථාවේදී විමසා බැලිය යුතුය. අධ්යාපන අමාත්යවරයාට මේ සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ තරමක චණ්ඩිකමින් සහ පම්පෝරිවලින් පිරුණු චර්යාවකි. පසුගිය 17 වනදා අධ්යාපන අමාත්යංශයේ පැවති මාධ්ය සාකච්ඡාවකදී විශ්වවිද ්යාල ආචාර්යවරුන් විභාග ප්රශ්න පත්ර ඇගයීම් වැඩවලින් ඉවත් වුවහොත් ප්රශ්නයක් නැති බවත්, ඒ සඳහා විභාග දෙපාර්තමේන්තුවේ සිටින වෙනත් පුහුණු නිලධාරීන් යෙදවීමට තමන්ට හැකි බවත් හෙතෙම ප්රකාශ කළේ ඒ අනුවය.
මේ නම් නොසලකා හැරිය නොහැකි ප්රකාශයකි. මන්ද බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා වනාහි කලකට පෙර ලංකාවේ නම් දැරූ පෞද්ගලික පංති ගුරුවරයෙකි. තම ප්රකාශවල තිබෙන විහිළුසහගතභාවය ඔහු නොදන්නවා යැයි සිතිය නොහැක්කේ එහෙයිනි. විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් නොමැතිව මේ කාර්යය කිරීම කළ නොහැකි බවට එතුමා තරම් දන්නා වෙනත් කෙනෙකු සිටිය නොහැක.
අධ්යාපන අමාත්යවරයාගේ උදම් ඇනීම එතැනිනුදු නතර නොවේ. මෙවර ප්රශ්න පත්ර අධීක්ෂණය සඳහා පාසල් ගුරුවරුන් හතලිස් එක් දහසක් අයදුම් තර ඇති බවත් තමන් ඉන් තෝරා ගන්නේ තිස් දහසක් පමණක් බවත් ඔහු ප්රකාශ කරයි. එය සැබෑවක් විය හැක. එක් අතකින් පාසල් ගුරුවරුන් අදාළ අයදුම් පත්ර එවන්නේ මේ අර්බුදය පැන නැගීමට කළින්ය. අනෙක් අතට විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් විසින් සිදු කරන කාර්යය පාසල් ගුරුවරුන් විසින් සිදු කරන කාර්යයට වඩා ඔබ්බට ගිය එකකි. එසේ නම් සැබෑ තත්ත්වය වසන් කරමින් බලධාරින් මේ නටන නාඩගම ප්රශ්නකාරීය. නටන්නට පුළුවන් වන්නේ ළිප ගිනි මෙළවෙන තෙක්ය. තවත් අතකට ළිප ගිනි මෙළවීමටද ආසන්නය. ඛේදයට කරුණ වන්නේ මේ තත්ත්වය හමුවේ ආදීනව විඳීමට සිදු වන්නේ මෙරටේ බහුතරයක් වූ පොදු ජනයාට වීම මිස අන් කවරක්වත් නොවේ.
අනෙක් අතට අමාත්යවරයා මේ කියන පුහුණු නිලධාරීහු කවරහුද? උසස් පෙළ විභාගය සම්බන්ධයෙන් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු ගෙනයන ක්රියාදාමයන්ට මේ නිලධාරීන් අනුයුක්ත කරන්නේ කෙසේද? උසස් පෙළ විභාගයට ආචාර්යවරුන් සම්බන්ධ වන්නේ ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් සතු ප්රවීණත්වය සහ බුද්ධිමය පදනම මත පුහුණු කළ හැකි තාක්ෂණික කරුණක් ලෙස නොවන බව අධ්යාපන අමාත්යවරයා නොදකීද? අචාර්යවරයාගේ කාර්යභාරය උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර සමීක්ෂණය සම්බන්ධ කරුණු මෙහෙයවීම පමණක් නොව එය අදාළ ප්රශ්න පත්රය සැකසීමේ සිට විභාග ප්රතිඵල පිටවන තුරුත් එකී ප්රතිඵල නැවත සමීක්ෂණය සිදු කිරීමත් දක්වා විහිද යයි. අනිත් අතට ඒ සියලු කරුණු අදාළ විෂය පිළිබඳ දැනුම හා අත්යන්තයෙන් බද්ධ වී පවතී.
උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර ඇගයීමේ ක්රියාවලියේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා විසින් දරන තනතුරු අතර අදාළ විෂය පිළිබඳ ප්රශ්න පත්රය සකසන ප්රධාන මහාචාර්යවරයාට හිමි ප්රධාන පාලක පරීක්ෂක තනතුරත්, ප්රශ්නපත්ර සම්පාදනයේදී ඔහු හෝ ඇය සමග එක්ව කටයුතු කරන සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් දෙදෙනෙකු හෝ කිහිප දෙනෙක් ට හිමි තනතුරත් ප්රධාන වේ. සමස්ත විභාග ක්රියාවලියේ ප්රධාන බුද්ධිමය වගකීම හිමි වනුයේ ප්රශ්නපත්රය සැකසූ මෙම ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයාට සහ සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් සඳහාය. එපමණක් නොව උත්තර පත්ර සමීක්ෂණය කිරීමේදී උත්තර පත්ර සමීක්ෂණ මණ්ඩලයේ ප්රධානියා හෙවත් ප්රධාන පරීක්ෂකවරයාගේ තනතුර දරනු ලබන්නේද අදාළ විෂයට සම්බන්ධ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයකු විසිනි. බහුතර ශිෂ්යයින් පෙනී සිටින එක් ප්රධාන විෂයක් සඳහා මේ සමීක්ෂණ මණ්ඩල පනහ ඉක්මවූ සංඛ්යාවක් පවතින අතර, එය අදාළ විෂයට පෙනී සිටින සිසුන් සංඛ්යාව අනුව මීට වඩා වැඩි හෝ අඩු සංඛ්යාවක් විය හැකිය. ඒ අනුව එකී තනතුර දරන ප්රධාන පරීක්ෂකවරුන් සංඛ්යාවද ඉතා විශාලය.
යට සඳහන් කළා සේ උසස් පෙළ ප්රශ්නපත්ර සැකසීම් කටයුතු කරන්නේ ඒ විෂයට අදාළ ප්රධාන පාලක පරීක්ෂක තනතුර දරන මහාචාර්යවරයා විසිනි. මේ කාර්යයේදී ඔහුගේ සහායටත් ඔහු විසින් සකසන ප්රශ්නපත්ර සෙසු භාෂාවන් සඳහා පරිවර්තනය කිරීමටත් සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් වන සෙසු විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු කිහිප දෙනා කටයුතු කරති.
ඒ ප්රශ්නපත්ර සැකසීමේ කාර්යයයි. විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ට ඒ හා සමානව වඩාත් කාර්යබහුල හා වඩාත් වගකීම් සහගත කටයුතු පැවරෙන්නේ සිසුන් ප්රශ්නපත්රවලට පිළිතුරු ලියා අවසන් වූවාට පසුවය. විභාග කටයුතු අවසන් වූ වහාම සිදු කෙරෙන කාර්යය පටිපාටිය වන්නේ ප්රශ්න පත්රයට ලකුණු දිය යුතු ආකාරය දැක්වෙන ලකුණු දීමේ පටිපාටිය හෙවත් මාර්කින් ස්කීම් එක සකස් කිරීම වේ. එය ඉතා ආයාසකර ආකාරයට පියවරින් පියවර සිදුවන කාර්යයකි.
ලකුණු දීමේ පටිපාටියක් සෑදීමේ මූලික පියවර ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයා විසින් කරනු ලබයි. ඔහු විසින් සාදන ලද එම ලකුණු දීමේ පටිපාටිය පසුව ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරු, සම පාලක පරීක්ෂකවරු සහ පාලක පරීක්ෂකවරු එකතු වී සාකච්ඡා කිරීම සිදු කරයි. අලුත් කරුණු මතු වීමත් මතුවන කරුණු අනුව ලකුණු දීමේ පටිපාටිය තවදුරටත් සැකසීමත් සිදු වන්නේ එහිදීය. එකී සාකච්ඡාවට පැමිණෙන විට පාලක පරීක්ෂකවරුන් සඳහා පිළිතුරු ලියාගෙන ඒමට යෝජනා කෙරෙන අතර ඔවුන් ලියාගෙන ආ පිළිතුරු සාකච්ඡා කිරීමත් එහිදී ඇතැම් විට සිදු වේ. ඊළඟ පියවර ලෙස සිදු වනුයේ ප්රශ්න පත්රය සැකසූ මහාචාර්යවරයා එම විෂයට අදාළ පිළිතුරු පත්ර පරීක්ෂා කරන සියලු ගුරුවරුන් කැඳවා ඔවුන්ට දේශන පැවැත්වීමයි. එහිදීද ඔවුන්ගෙන් පිළිතුරු විමසෙන අතර සැලකිය යුතු කරුණක් මතු වුවහොත් ලකුණු දීමේ පටිපාටියට එම කරුණද ඇතුළත් කර ගනී.
ලකුණු දීම සම්බන්ධයෙන් ගුරුවරුන් දැනුවත් කිරීමේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා සතු වගකීම එතනිනුදු නොනවතී. විභාග පිළිතුරු පත්ර ලකුණු කිරීමේ මුල් දින අදාළ ලකුණු කිරීමේ මණ්ඩල භාර ප්රධාන පරීක්ෂකවරයා විසින් මේ පිළිබඳ තම මණ්ඩලයේ සිටින ගුරුවරුන් තවදුරටත් දැනුවත් කෙරේ. එහිදී කෙටි ප්රශ්න පත්රය අදාළ ගුරුවරුන් වෙත යොමු කෙරෙන අතර ඔවුන් එහිදී ලබා දෙන පිළිතුරුවල නිවැරදිභාවය මත පාලක පරීක්ෂකවරයා තම මණ්ඩලය තුළ සිටින ගුරුවරුන් පිළිබඳ තක්සේරු කර ගනී.
මෙසේ පිළිතුරු පත්ර පරීක්ෂණය සිදු වෙමින් තිබෙන කල ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයා හා සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් රට පුරා මධ්යස්ථානවලට ගමන් කරමින් ගුරුවරු පිළිතුරු පත් සඳහා ලකුණු ලබා දෙන ආකාරය පිළිබඳ නිරීක්ෂණය කරති. එක් ස්ථානයක ලකුණු ලබාදෙන ක්රමය තවත් තැනකට වඩා වෙනස් නම් අදාළ පරීක්ෂකවරයාට එය දැනගත හැකිවන අතර එහිදී එම තත්ත්වය පෙන්වා දෙමින් එම වෙනස්කම් සැකසීම සඳහා ඔවුන්ට හැකියාව ලැබේ. මීට සමගාමීව පාලක පරීක්ෂකවරයා ද තම මණ්ඩලයේ සිටින එක් එක් ගුරුවරයා ලකුණු ලබාදෙන ආකාරය අධීක්ෂණය කරන අතර, එක් එක් ගුරුවරයා ලකුණු ලබා දෙන ක්රමවේදයේ වෙනස්කම් සැකසීම ඔහු විසින් සිදු කැරේ. විභාග ලකුණු ලබා දීමේදී ඒ ඒ මණ්ඩලයට අදාළ ලකුණුවල වගකීම එම මණ්ඩලය බාර පාලක පරීක්ෂකවරයාට හිමිවෙන අතර, ගුරුවරුන් ලකුණු ලබාදීමේ කාර්යය සිදු කරන්නේ තමන් කරන කාර්යයට තම මණ්ඩලයේ ප්රධානියා වග කියන බවට වන විශ්වාසය මතය. පිළිතුරු පත් සියල්ල ලකුණු කොට බාර දුන් පසුවද විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා උසස් පෙළ විභාගය සම්බන්ධයෙන් දරන වගකීම අවසන් නොවේ. මන්දයත් තම විභාග ප්රතිඵල නැවත අධීක්ෂණය කිරීම සඳහා බොහෝ සිසුන් පෙළඹෙන බැවිනි. ආචාර්යවරයාගේ අධීක්ෂණය යටතේ වුව මූලික වශයෙන් පිළිතුරු පත්ර ඇගයෙන්නේ පාසල් ගුරුවරුන් අතින් හෙයින් ප්රතිඵල නැවත සමීක්ෂණ කාර්යයේදී ඒ සඳහා කිසිදු පාසල් ගුරුවරයෙකු සහභාගී කර නොගන්නා අතර ඒ කටයුතු සියල්ල පැවරෙන්නේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් වෙතය. මේ අපොස උසස් පෙළ විභාගයේ ප්රශ්න පත්ර සැකසීමේ කාර්යයේ සිට පිළිතුරු නැවත සමීක්ෂණය කැරෙන කාර්යය දක්වා විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා කරන මැදිහත්වීමේ දළ හරස්කඩක් පමණි. මේ අතරට පයිලට් පේපර් සැකසීම, ලකුණු අනුහුරු සැකසීම වැනි තවත් අතුරු කාරණා රාශියක්ද ඔවුන් අතින් සිදු වේ.
එසේ නම් දැන් තත්ත්වය ඉතාමත් පැහැදිලිය. ඇමතිවරයා පවසන ආකාරයට පුහුණුව ලත් නිලධාරීන් කවුරුන්ද? ඔවුන්ගේ විෂයානුබද්ධ සුදුසුකම් මොනවාද? එසේ පිරිසක් සිටී නම් ඒ කී දෙනෙක්ද?
මේ රටේ සිටින බොහෝමයක් වූ ගුරු සංගම් මේ කාර්යය සඳහා තමන් අත නොගසන බවට ප්රකාශ කරන්නේ එය ඔවුන් හට කළ නොහැකි බව අමාත්යවරයා මෙන්ම ඔවුන්ද දන්නා හෙයිනි.
උසස් පෙළ විභාගය සඳහා පවතින සමස්ත විෂයයන් සංඛ්යාව රාශියකි. භාෂා මාධ්යද රාශියකි. එසේ නම් එක් විෂයක් සඳහා කටයුතු කළ යුතු විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් පවා රාශියක් වන විට මේ සියල්ල සඳහා අවශ්ය වන ආචාර්යවරුන් කොතරම් විය යුතු දැයි සිතා ගැනීමට අපහසු නැත. අනෙක් ගැටලුව වන්නේ මේ වසර තුළ උසස් පෙළ විභාගය අලුත් විෂය නිර්දේශය යටතේ සහ පැරණි විෂය නිර්දේශය යටතේ ප්රශ්න පත්ර දෙකක් ආකාරයට සිදු කිරීමට නියමිතව තිබීමය. එවන් තත්ත්වයක් තුළ ඇතැම් විට ප්රශ්න පත්ර දෙක සෑදීම සඳහා කටයුතු කිරීමට මහාචාර්යවරුන් දෙදෙනෙක් සහභාගි වන අවස්ථා පවා දක්නට ලැබේ. එසේ නම් ඒ මත පවත්නා සියලු කටයුතු සංකීර්ණ වීම සිතා ගැනීම අපහසු නැත.
අමාත්යවරයා පවසන ආකාරයට මේ විභාගය වෙනත් පිරිසක් ලවා සිදු කළ හැකි යැයි උපකල්පනය කරමු. එවන් තත්ත්වයක් තුළ මේ විභාගය හා එයට මුහුණ දෙන දරුවන් සම්බන්ධයෙන් සිදු වන්නේ කුමක්ද? එසේ නම් අධ්යාපන සහතික පත්ර උසස් පෙළ විභාගයේ ප්රමිතිය ප්රශ්නයට නැගෙනවා නොඅනුමානය. එහි පිළිගැනීම අහිමි වීමත් සමග අදාළ විභාගයට මුහුණ දුන් ශිෂ්යයින් හට උසස් අධ්යාපන කටයුත්තක් සඳහා ජාත්යන්තර විශ්වවිද්යාලයක් තුළට පවා යෑමේදී ගැටලුකාරී තත්ත්වයක් මතුවීමට බොහෝ දුරට ඉඩකඩ පවතී.
පණ ගසමින් පවතින රටේ අධ්යාපන පද්ධතිය ආරක්ෂා කිරීමට බලධාරීන් මීට වඩා උත්සුක විය යුතුය. මන්ද යත් අඩු තරමේ දැනුමේ කේන්ද්රස්ථානයක් කරා රට ගෙන යෑම ඔවුන්ගේ ප්රධාන න්යාය පත්රයේ පවා මුද්රිතව ඇති හෙයිනි. මේ රටේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු තම වෘත්තිය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් අරගලයක යෙදී සිටිති. ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් බැලූ බැල්මට අසාධාරණද නොවේ. එවන් තත්ත්වයක් තුළ රටට විහිලු නොසපයමින් ඔවුන් සමග බුද්ධිමය ගනුදෙනුවකට යෑම බලධාරීන්ගේ යුතුකමය.
උසස් පෙළ විභාගය ආරම්භ වන්නට නියමිතව ඇත්තේ ලබන අගෝස්තු 8 වැනිදාය. වාර්තා වන ආකාරයට මෙවර විභාගය සඳහා පෙනී සිටීමට නියමිත සංඛ්යාව දෙලක්ෂ හැත්තෑ දහසක් පමණ වේ. ආචාර්යවරුන්ගේ මේ අර්බුදය ආරම්භ වී ගෙවී ගොස් ඇති කාලයත් ඒ කාලය තුළ රජය ඒ සම්බන්ධයෙන් දැක්වූ උදාසීන ප්රතිචාරත් දෙස බලන කල අගෝස්තු 8 වැනිදා වනාහී ඉතා දිගු කාලයකැයි සිතිය නොහැක.
එසේ නම් මේ රටේ අධ්යාපන බලධාරීහු මේ සම්ප්රාප්ත වී සිටින්නේ මුහුදු වෙරළටම බැව් සැක නැත. මේ සඳහා කඩිනම් පියවරක් නොගෙන ඇද ඇද සිටියහොත් කළිසම තෙමෙනවාට සැකයක්ද නැත. අවසන් විග්රහය තුළ මේ තත්ත්වයෙන් පීඩා විඳින්නේ මේ රටේ අහිංසක දරුවන් සහ දෙමව්පියන් නොවන්නට කරවටක් ගිලෙන තුරු බලා සිට කළිසම තෙමා ගත්තාට අපට දුකක්ද නැත.
අපි කලබල වෙන්න ඕනෙ නෑ
විජිත් විජිතමුණි සොයිසා - නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්ය
මේකට අපි විශේෂ සූදානමක් නෑ. මේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු කියන්නෙත් දරුවන් ඉන්න දෙමව්පියෝ. ඉතින් මේ අය කොහොම හරි මේ වැඩේ කරයි කියලා මම විශ්වාස කරනවා.
අපි කරන්නේ අධ්යාපනයනෙ. ඉතින් අපි කලබල වෙන්න හොඳ නෑ. අපිට සුනාමිය ආවෙ කියලා නෙමෙයිනෙ. ඒත් අපි ඒකට මුහුණ දුන්නා. අපි යුද්දෙටත් මුහුණ දුන්නා. ඒ වගේ අපි මේකටත් මුහුණ දෙනවා.
මේ වැඩ කරන්න මේ අය එන්නේ නෑ කියලා හිතලා සැලසුම් හදන්න තවම අපිට ඕනෙ වෙලා නැහැ.
ප්රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර [Sunday, June 26, 2011]
මුහුදට හත් ගව්වක් තිබියදී අමුඩ ගැසීම මෝඩ කමකි. මුහුදට තව දුර තිබෙතියි කළිසම තෙමෙනකම් බලා සිටීම ඊටත් වඩා මෝඩ කමකි. මුහුදට හත් ගව්වකට කළිං අමුඩය නොගැසීමටත් කළිසම තෙමෙනකම් බකන්නිලා නොසිටීමටත් වග බලා ගත යුත්තේ එහෙයිනි. නියාපෙත්තෙන් කැඩිය යුතු දේ පොරවෙන් කපන්න සිදු වෙනකම් බලා සිටීමේදී සිදු වෙන්නේ එක වැඩේ දෙක වීමත් හදිසියට කොරොස් කටේවත් අත දමා ගන්නට බැරි තරමට කටයුතු කාරණා සිදුවීමත් පමණි. කවර අවාසනාවටදෝ රටේ අධ්යාපනය හා උසස් අධ්යාපනය සම්බන්ධයෙන් සිදුවෙන බොහෝ කරුණු කාරණා නතර වන්නේද එක්කෝ මුහුද හත් ගව්වක් තිබියදී අමුඩ ගැසීමට සැරසෙන තැනිණි. නොඑසේ නම් කළිසම තෙමෙනකම් බලා සිට වැඩේ දෙල් කර ගන්නා තැනෙණි.
මාස ගණනාවක සිට ඇදී ගිය විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ප්රශ්නය සහ එය අපොස උසස් පෙළ විභාගය සඳහා බලපෑමට නියමිත ආකාරය පිළිබඳව බලධාරීන් විසින් දක්වන ප්රතිචාරයන් අයිති වන්නේද මෙකී දෙවැනි වර්ගයට බැව් බැලූ බැල්මට පෙනේ. තම වෘත්තීය ක්රියාමාර්ගවලට සාධාරණ විසඳුමක් නොලැබුණොත් අපොස උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර ඇගයීමේ කටයුතුවලින් තමන් ඉවත් වෙන බවට මේ වනවිටත් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් විසින් විභාග කොමසාරිස්වරයා නිල වශයෙන් දැනුවත් කර හමාරය. එපමණක් නොව විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලයට තමන් සහයෝගය දෙන බවත්, ඔවුන් විභාග කටයුතුවලින් ඉවත් වන්නේ නම් ඔවුන් කරන කාර්යයන් කිසිවක් බාර ගැනීමට තමන් සූදානම් ද ඒ සඳහා තමන්ට හැකියාවක්ද නැති බව බහුතරයක් වූ ගුරු වෘත්තීය සමිතිද නිල වශයෙන් ප්රකාශ කර හමාරය.
නාමිකව දක්වන්නේ නම්, ලංකා ගුරු සංගමය, ලංකා ගුරු සේවා සංගමය, අධ්යාපන වෘත්තිකයින්ගේ සංගමය, සමස්තලංකා එක්සත් ගුරු සංගමය, ශ්රී ලංකා ජාතික ගුරු සංගමය, ශ්රෙAණිධාරී විදුහල්පති සංගමය, සමස්තලංකා විදුහල්පති සංගමය, ශ්රී ලංකා උපාධිධාරී ගුරු සංගමය වැනි ගුරු හා විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගම් ඒ අතර වේ. විභාග දෙපාර්තමේන්තුව විසින් අද වනවිටත් නිකුත් කර හමාර අපොස උසස් පෙළ කාලසටහනට අනුව අදාළ විභාගය ලබන අගෝස්තු 08 වෙනි දින ආරම්භ වීමට නියමිත වේ. ඒ සැප්තැම්බර් මස 3 දින තෙක්ය. තත්ත්වය මෙසේ තිබියදී රටේ අධ්යාපන බලධාරීන් හැසිරෙන ආකාරය ඉතා විකාර සහගතය. මේ ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්යවරයා සහ විභාග කොමසාරිස්වරයා සතුව ඇත්තේ ඉරණම් සහගත පිළිතුරුය. මේ පිළිබඳ අප කළ විමසීමේදී නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්යවරයා ප්රකාශ කළේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ද දරුවන් ඇති දෙමව්පියන් හෙයින් ඔවුන් මේ කටයුතුවලට කෙසේ හෝ සහභාගි වෙනු ඇතැයි තමන් විශ්වාස කරන බවය. විභාග කොමසාරිස්වරයා ප්රකාශ කරන්නේද එසේම වේවායි තමන් ප්රාර්ථනා කරන බවය. එයින් එපිට ගිය පිළිතුරක් මොවුන් කිසිවකු ළඟ නැත. එකී ප්රාර්ථනය ඉටු නොවුණහොත් කටයුතු කිරීමට වැඩ පිළිවෙළක් ඇත්දැයි අප නගන ප්රශ්නයට මොවුන් නිරුත්තරය.
මේ සම්බන්ධයෙන් ප්රධාන වගකිව යුත්තා වන අධ්යාපන අමාත්යවරයාගේ චර්යාව කවරක්දැයි මේ අවස්ථාවේදී විමසා බැලිය යුතුය. අධ්යාපන අමාත්යවරයාට මේ සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ තරමක චණ්ඩිකමින් සහ පම්පෝරිවලින් පිරුණු චර්යාවකි. පසුගිය 17 වනදා අධ්යාපන අමාත්යංශයේ පැවති මාධ්ය සාකච්ඡාවකදී විශ්වවිද ්යාල ආචාර්යවරුන් විභාග ප්රශ්න පත්ර ඇගයීම් වැඩවලින් ඉවත් වුවහොත් ප්රශ්නයක් නැති බවත්, ඒ සඳහා විභාග දෙපාර්තමේන්තුවේ සිටින වෙනත් පුහුණු නිලධාරීන් යෙදවීමට තමන්ට හැකි බවත් හෙතෙම ප්රකාශ කළේ ඒ අනුවය.
මේ නම් නොසලකා හැරිය නොහැකි ප්රකාශයකි. මන්ද බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා වනාහි කලකට පෙර ලංකාවේ නම් දැරූ පෞද්ගලික පංති ගුරුවරයෙකි. තම ප්රකාශවල තිබෙන විහිළුසහගතභාවය ඔහු නොදන්නවා යැයි සිතිය නොහැක්කේ එහෙයිනි. විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් නොමැතිව මේ කාර්යය කිරීම කළ නොහැකි බවට එතුමා තරම් දන්නා වෙනත් කෙනෙකු සිටිය නොහැක.
අධ්යාපන අමාත්යවරයාගේ උදම් ඇනීම එතැනිනුදු නතර නොවේ. මෙවර ප්රශ්න පත්ර අධීක්ෂණය සඳහා පාසල් ගුරුවරුන් හතලිස් එක් දහසක් අයදුම් තර ඇති බවත් තමන් ඉන් තෝරා ගන්නේ තිස් දහසක් පමණක් බවත් ඔහු ප්රකාශ කරයි. එය සැබෑවක් විය හැක. එක් අතකින් පාසල් ගුරුවරුන් අදාළ අයදුම් පත්ර එවන්නේ මේ අර්බුදය පැන නැගීමට කළින්ය. අනෙක් අතට විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් විසින් සිදු කරන කාර්යය පාසල් ගුරුවරුන් විසින් සිදු කරන කාර්යයට වඩා ඔබ්බට ගිය එකකි. එසේ නම් සැබෑ තත්ත්වය වසන් කරමින් බලධාරින් මේ නටන නාඩගම ප්රශ්නකාරීය. නටන්නට පුළුවන් වන්නේ ළිප ගිනි මෙළවෙන තෙක්ය. තවත් අතකට ළිප ගිනි මෙළවීමටද ආසන්නය. ඛේදයට කරුණ වන්නේ මේ තත්ත්වය හමුවේ ආදීනව විඳීමට සිදු වන්නේ මෙරටේ බහුතරයක් වූ පොදු ජනයාට වීම මිස අන් කවරක්වත් නොවේ.
අනෙක් අතට අමාත්යවරයා මේ කියන පුහුණු නිලධාරීහු කවරහුද? උසස් පෙළ විභාගය සම්බන්ධයෙන් විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු ගෙනයන ක්රියාදාමයන්ට මේ නිලධාරීන් අනුයුක්ත කරන්නේ කෙසේද? උසස් පෙළ විභාගයට ආචාර්යවරුන් සම්බන්ධ වන්නේ ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් සතු ප්රවීණත්වය සහ බුද්ධිමය පදනම මත පුහුණු කළ හැකි තාක්ෂණික කරුණක් ලෙස නොවන බව අධ්යාපන අමාත්යවරයා නොදකීද? අචාර්යවරයාගේ කාර්යභාරය උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර සමීක්ෂණය සම්බන්ධ කරුණු මෙහෙයවීම පමණක් නොව එය අදාළ ප්රශ්න පත්රය සැකසීමේ සිට විභාග ප්රතිඵල පිටවන තුරුත් එකී ප්රතිඵල නැවත සමීක්ෂණය සිදු කිරීමත් දක්වා විහිද යයි. අනිත් අතට ඒ සියලු කරුණු අදාළ විෂය පිළිබඳ දැනුම හා අත්යන්තයෙන් බද්ධ වී පවතී.
උසස් පෙළ පිළිතුරු පත්ර ඇගයීමේ ක්රියාවලියේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා විසින් දරන තනතුරු අතර අදාළ විෂය පිළිබඳ ප්රශ්න පත්රය සකසන ප්රධාන මහාචාර්යවරයාට හිමි ප්රධාන පාලක පරීක්ෂක තනතුරත්, ප්රශ්නපත්ර සම්පාදනයේදී ඔහු හෝ ඇය සමග එක්ව කටයුතු කරන සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් දෙදෙනෙකු හෝ කිහිප දෙනෙක් ට හිමි තනතුරත් ප්රධාන වේ. සමස්ත විභාග ක්රියාවලියේ ප්රධාන බුද්ධිමය වගකීම හිමි වනුයේ ප්රශ්නපත්රය සැකසූ මෙම ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයාට සහ සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් සඳහාය. එපමණක් නොව උත්තර පත්ර සමීක්ෂණය කිරීමේදී උත්තර පත්ර සමීක්ෂණ මණ්ඩලයේ ප්රධානියා හෙවත් ප්රධාන පරීක්ෂකවරයාගේ තනතුර දරනු ලබන්නේද අදාළ විෂයට සම්බන්ධ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයකු විසිනි. බහුතර ශිෂ්යයින් පෙනී සිටින එක් ප්රධාන විෂයක් සඳහා මේ සමීක්ෂණ මණ්ඩල පනහ ඉක්මවූ සංඛ්යාවක් පවතින අතර, එය අදාළ විෂයට පෙනී සිටින සිසුන් සංඛ්යාව අනුව මීට වඩා වැඩි හෝ අඩු සංඛ්යාවක් විය හැකිය. ඒ අනුව එකී තනතුර දරන ප්රධාන පරීක්ෂකවරුන් සංඛ්යාවද ඉතා විශාලය.
යට සඳහන් කළා සේ උසස් පෙළ ප්රශ්නපත්ර සැකසීම් කටයුතු කරන්නේ ඒ විෂයට අදාළ ප්රධාන පාලක පරීක්ෂක තනතුර දරන මහාචාර්යවරයා විසිනි. මේ කාර්යයේදී ඔහුගේ සහායටත් ඔහු විසින් සකසන ප්රශ්නපත්ර සෙසු භාෂාවන් සඳහා පරිවර්තනය කිරීමටත් සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් වන සෙසු විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු කිහිප දෙනා කටයුතු කරති.
ඒ ප්රශ්නපත්ර සැකසීමේ කාර්යයයි. විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන්ට ඒ හා සමානව වඩාත් කාර්යබහුල හා වඩාත් වගකීම් සහගත කටයුතු පැවරෙන්නේ සිසුන් ප්රශ්නපත්රවලට පිළිතුරු ලියා අවසන් වූවාට පසුවය. විභාග කටයුතු අවසන් වූ වහාම සිදු කෙරෙන කාර්යය පටිපාටිය වන්නේ ප්රශ්න පත්රයට ලකුණු දිය යුතු ආකාරය දැක්වෙන ලකුණු දීමේ පටිපාටිය හෙවත් මාර්කින් ස්කීම් එක සකස් කිරීම වේ. එය ඉතා ආයාසකර ආකාරයට පියවරින් පියවර සිදුවන කාර්යයකි.
ලකුණු දීමේ පටිපාටියක් සෑදීමේ මූලික පියවර ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයා විසින් කරනු ලබයි. ඔහු විසින් සාදන ලද එම ලකුණු දීමේ පටිපාටිය පසුව ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරු, සම පාලක පරීක්ෂකවරු සහ පාලක පරීක්ෂකවරු එකතු වී සාකච්ඡා කිරීම සිදු කරයි. අලුත් කරුණු මතු වීමත් මතුවන කරුණු අනුව ලකුණු දීමේ පටිපාටිය තවදුරටත් සැකසීමත් සිදු වන්නේ එහිදීය. එකී සාකච්ඡාවට පැමිණෙන විට පාලක පරීක්ෂකවරුන් සඳහා පිළිතුරු ලියාගෙන ඒමට යෝජනා කෙරෙන අතර ඔවුන් ලියාගෙන ආ පිළිතුරු සාකච්ඡා කිරීමත් එහිදී ඇතැම් විට සිදු වේ. ඊළඟ පියවර ලෙස සිදු වනුයේ ප්රශ්න පත්රය සැකසූ මහාචාර්යවරයා එම විෂයට අදාළ පිළිතුරු පත්ර පරීක්ෂා කරන සියලු ගුරුවරුන් කැඳවා ඔවුන්ට දේශන පැවැත්වීමයි. එහිදීද ඔවුන්ගෙන් පිළිතුරු විමසෙන අතර සැලකිය යුතු කරුණක් මතු වුවහොත් ලකුණු දීමේ පටිපාටියට එම කරුණද ඇතුළත් කර ගනී.
ලකුණු දීම සම්බන්ධයෙන් ගුරුවරුන් දැනුවත් කිරීමේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා සතු වගකීම එතනිනුදු නොනවතී. විභාග පිළිතුරු පත්ර ලකුණු කිරීමේ මුල් දින අදාළ ලකුණු කිරීමේ මණ්ඩල භාර ප්රධාන පරීක්ෂකවරයා විසින් මේ පිළිබඳ තම මණ්ඩලයේ සිටින ගුරුවරුන් තවදුරටත් දැනුවත් කෙරේ. එහිදී කෙටි ප්රශ්න පත්රය අදාළ ගුරුවරුන් වෙත යොමු කෙරෙන අතර ඔවුන් එහිදී ලබා දෙන පිළිතුරුවල නිවැරදිභාවය මත පාලක පරීක්ෂකවරයා තම මණ්ඩලය තුළ සිටින ගුරුවරුන් පිළිබඳ තක්සේරු කර ගනී.
මෙසේ පිළිතුරු පත්ර පරීක්ෂණය සිදු වෙමින් තිබෙන කල ප්රධාන පාලක පරීක්ෂකවරයා හා සම පාලක පරීක්ෂකවරුන් රට පුරා මධ්යස්ථානවලට ගමන් කරමින් ගුරුවරු පිළිතුරු පත් සඳහා ලකුණු ලබා දෙන ආකාරය පිළිබඳ නිරීක්ෂණය කරති. එක් ස්ථානයක ලකුණු ලබාදෙන ක්රමය තවත් තැනකට වඩා වෙනස් නම් අදාළ පරීක්ෂකවරයාට එය දැනගත හැකිවන අතර එහිදී එම තත්ත්වය පෙන්වා දෙමින් එම වෙනස්කම් සැකසීම සඳහා ඔවුන්ට හැකියාව ලැබේ. මීට සමගාමීව පාලක පරීක්ෂකවරයා ද තම මණ්ඩලයේ සිටින එක් එක් ගුරුවරයා ලකුණු ලබාදෙන ආකාරය අධීක්ෂණය කරන අතර, එක් එක් ගුරුවරයා ලකුණු ලබා දෙන ක්රමවේදයේ වෙනස්කම් සැකසීම ඔහු විසින් සිදු කැරේ. විභාග ලකුණු ලබා දීමේදී ඒ ඒ මණ්ඩලයට අදාළ ලකුණුවල වගකීම එම මණ්ඩලය බාර පාලක පරීක්ෂකවරයාට හිමිවෙන අතර, ගුරුවරුන් ලකුණු ලබාදීමේ කාර්යය සිදු කරන්නේ තමන් කරන කාර්යයට තම මණ්ඩලයේ ප්රධානියා වග කියන බවට වන විශ්වාසය මතය. පිළිතුරු පත් සියල්ල ලකුණු කොට බාර දුන් පසුවද විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා උසස් පෙළ විභාගය සම්බන්ධයෙන් දරන වගකීම අවසන් නොවේ. මන්දයත් තම විභාග ප්රතිඵල නැවත අධීක්ෂණය කිරීම සඳහා බොහෝ සිසුන් පෙළඹෙන බැවිනි. ආචාර්යවරයාගේ අධීක්ෂණය යටතේ වුව මූලික වශයෙන් පිළිතුරු පත්ර ඇගයෙන්නේ පාසල් ගුරුවරුන් අතින් හෙයින් ප්රතිඵල නැවත සමීක්ෂණ කාර්යයේදී ඒ සඳහා කිසිදු පාසල් ගුරුවරයෙකු සහභාගී කර නොගන්නා අතර ඒ කටයුතු සියල්ල පැවරෙන්නේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් වෙතය. මේ අපොස උසස් පෙළ විභාගයේ ප්රශ්න පත්ර සැකසීමේ කාර්යයේ සිට පිළිතුරු නැවත සමීක්ෂණය කැරෙන කාර්යය දක්වා විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයා කරන මැදිහත්වීමේ දළ හරස්කඩක් පමණි. මේ අතරට පයිලට් පේපර් සැකසීම, ලකුණු අනුහුරු සැකසීම වැනි තවත් අතුරු කාරණා රාශියක්ද ඔවුන් අතින් සිදු වේ.
එසේ නම් දැන් තත්ත්වය ඉතාමත් පැහැදිලිය. ඇමතිවරයා පවසන ආකාරයට පුහුණුව ලත් නිලධාරීන් කවුරුන්ද? ඔවුන්ගේ විෂයානුබද්ධ සුදුසුකම් මොනවාද? එසේ පිරිසක් සිටී නම් ඒ කී දෙනෙක්ද?
මේ රටේ සිටින බොහෝමයක් වූ ගුරු සංගම් මේ කාර්යය සඳහා තමන් අත නොගසන බවට ප්රකාශ කරන්නේ එය ඔවුන් හට කළ නොහැකි බව අමාත්යවරයා මෙන්ම ඔවුන්ද දන්නා හෙයිනි.
උසස් පෙළ විභාගය සඳහා පවතින සමස්ත විෂයයන් සංඛ්යාව රාශියකි. භාෂා මාධ්යද රාශියකි. එසේ නම් එක් විෂයක් සඳහා කටයුතු කළ යුතු විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරුන් පවා රාශියක් වන විට මේ සියල්ල සඳහා අවශ්ය වන ආචාර්යවරුන් කොතරම් විය යුතු දැයි සිතා ගැනීමට අපහසු නැත. අනෙක් ගැටලුව වන්නේ මේ වසර තුළ උසස් පෙළ විභාගය අලුත් විෂය නිර්දේශය යටතේ සහ පැරණි විෂය නිර්දේශය යටතේ ප්රශ්න පත්ර දෙකක් ආකාරයට සිදු කිරීමට නියමිතව තිබීමය. එවන් තත්ත්වයක් තුළ ඇතැම් විට ප්රශ්න පත්ර දෙක සෑදීම සඳහා කටයුතු කිරීමට මහාචාර්යවරුන් දෙදෙනෙක් සහභාගි වන අවස්ථා පවා දක්නට ලැබේ. එසේ නම් ඒ මත පවත්නා සියලු කටයුතු සංකීර්ණ වීම සිතා ගැනීම අපහසු නැත.
අමාත්යවරයා පවසන ආකාරයට මේ විභාගය වෙනත් පිරිසක් ලවා සිදු කළ හැකි යැයි උපකල්පනය කරමු. එවන් තත්ත්වයක් තුළ මේ විභාගය හා එයට මුහුණ දෙන දරුවන් සම්බන්ධයෙන් සිදු වන්නේ කුමක්ද? එසේ නම් අධ්යාපන සහතික පත්ර උසස් පෙළ විභාගයේ ප්රමිතිය ප්රශ්නයට නැගෙනවා නොඅනුමානය. එහි පිළිගැනීම අහිමි වීමත් සමග අදාළ විභාගයට මුහුණ දුන් ශිෂ්යයින් හට උසස් අධ්යාපන කටයුත්තක් සඳහා ජාත්යන්තර විශ්වවිද්යාලයක් තුළට පවා යෑමේදී ගැටලුකාරී තත්ත්වයක් මතුවීමට බොහෝ දුරට ඉඩකඩ පවතී.
පණ ගසමින් පවතින රටේ අධ්යාපන පද්ධතිය ආරක්ෂා කිරීමට බලධාරීන් මීට වඩා උත්සුක විය යුතුය. මන්ද යත් අඩු තරමේ දැනුමේ කේන්ද්රස්ථානයක් කරා රට ගෙන යෑම ඔවුන්ගේ ප්රධාන න්යාය පත්රයේ පවා මුද්රිතව ඇති හෙයිනි. මේ රටේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු තම වෘත්තිය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් අරගලයක යෙදී සිටිති. ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් බැලූ බැල්මට අසාධාරණද නොවේ. එවන් තත්ත්වයක් තුළ රටට විහිලු නොසපයමින් ඔවුන් සමග බුද්ධිමය ගනුදෙනුවකට යෑම බලධාරීන්ගේ යුතුකමය.
උසස් පෙළ විභාගය ආරම්භ වන්නට නියමිතව ඇත්තේ ලබන අගෝස්තු 8 වැනිදාය. වාර්තා වන ආකාරයට මෙවර විභාගය සඳහා පෙනී සිටීමට නියමිත සංඛ්යාව දෙලක්ෂ හැත්තෑ දහසක් පමණ වේ. ආචාර්යවරුන්ගේ මේ අර්බුදය ආරම්භ වී ගෙවී ගොස් ඇති කාලයත් ඒ කාලය තුළ රජය ඒ සම්බන්ධයෙන් දැක්වූ උදාසීන ප්රතිචාරත් දෙස බලන කල අගෝස්තු 8 වැනිදා වනාහී ඉතා දිගු කාලයකැයි සිතිය නොහැක.
එසේ නම් මේ රටේ අධ්යාපන බලධාරීහු මේ සම්ප්රාප්ත වී සිටින්නේ මුහුදු වෙරළටම බැව් සැක නැත. මේ සඳහා කඩිනම් පියවරක් නොගෙන ඇද ඇද සිටියහොත් කළිසම තෙමෙනවාට සැකයක්ද නැත. අවසන් විග්රහය තුළ මේ තත්ත්වයෙන් පීඩා විඳින්නේ මේ රටේ අහිංසක දරුවන් සහ දෙමව්පියන් නොවන්නට කරවටක් ගිලෙන තුරු බලා සිට කළිසම තෙමා ගත්තාට අපට දුකක්ද නැත.
අපි කලබල වෙන්න ඕනෙ නෑ
විජිත් විජිතමුණි සොයිසා - නියෝජ්ය අධ්යාපන අමාත්ය
මේකට අපි විශේෂ සූදානමක් නෑ. මේ විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරු කියන්නෙත් දරුවන් ඉන්න දෙමව්පියෝ. ඉතින් මේ අය කොහොම හරි මේ වැඩේ කරයි කියලා මම විශ්වාස කරනවා.
අපි කරන්නේ අධ්යාපනයනෙ. ඉතින් අපි කලබල වෙන්න හොඳ නෑ. අපිට සුනාමිය ආවෙ කියලා නෙමෙයිනෙ. ඒත් අපි ඒකට මුහුණ දුන්නා. අපි යුද්දෙටත් මුහුණ දුන්නා. ඒ වගේ අපි මේකටත් මුහුණ දෙනවා.
මේ වැඩ කරන්න මේ අය එන්නේ නෑ කියලා හිතලා සැලසුම් හදන්න තවම අපිට ඕනෙ වෙලා නැහැ.
Subscribe to:
Posts (Atom)