Divaina, 28/05/2013
ආචාර්ය සංගමය සටනට
නිලන්ත මදුරාවල
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයීය නව උප කුලපතිවරයා ලෙස ඊයේ (27 වැනිදා) වැඩ භාරගත් ආචාර්ය කුමාර හිරිඹුරේගම මහතාට දැඩි විරෝධය පළ කරන එහි ආචාර්ය සංගමය සති දෙකක්‌ ඇතුළත නව උප කුලපතිවරයා ධුරයෙන් ඉවත් නොවන්නේ නම් අඛණ්‌ඩ වැඩවර්ජනයක් ආරම්භ කිරීමට ද ඒකමතිකව තීරණය කර ඇත.
නව උප කුලපතිවරයා සහභාගි වන නිල උත්සවය වර්ජනය කිරීමටද උප කුලපතිවරයාගේ නියෝග හා ලිත දැනුම්දීම් කිසිදු ලෙසකින් හෝ පිළිනොගැනීමට ද ඊයේ රැස්‌වූ ආචාර්ය සංගමය තීරණය කර තිබේ.
දේශන හා විභාග සාමාන්‍ය පරිදි පැවැත්වීමටද සංගමය තීරණය කර ඇත.
ආචාර්ය හිරිඹුරේගම මහතා උප කුලපති ධුරයට පත් කළහොත් වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සමිති සම්මේලනය මීට පෙර ප්‍රකාශ කර තිබිණි.
හිරිඹුරේගම මහතා එම ධුරයට පත්කර ඇත්තේ ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා විසිනි.
Tuesday, May 28, 2013
C’bo Uni. teachers to strike if new VC doesn’t quit
The Island, May 27, 2013, 12:00 pm
by Dasun Edirisinghe
The Colombo University Teachers’ Association (CUTA) yesterday threatened to launch an all-out strike if the newly appointed Vice Chancellor does not step down from the post within two weeks, or if President Mahinda Rajapaksa does not justify his appointment.
The Colombo University Teachers’ Association (CUTA) yesterday threatened to launch an all-out strike if the newly appointed Vice Chancellor does not step down from the post within two weeks, or if President Mahinda Rajapaksa does not justify his appointment.
CUTA committee member and President of the Federation of University Teachers’ Associations (FUTA) Dr. Nirmal Ranjith Dewasiri told The Island that the teachers were opposed to the new VC, Dr. Wijaya Kumara Hirimburegama, claiming that the appointment was politically motivated and unethical as his wife was serving as the Chairman of the University Grants Commission (UGC).
"We decided, at yesterday’s meeting, to boycott all meetings and communication with the new VC," Dr. Dewasiri said adding that they would not accept memos or letters from the newly appointed VC.
He said that three academics, including Dean of the Kothelawala Defence Univeristy’s Law Faculty Dr. Prathiba Mahanamahewa, former Arts Faculty Dean Prof. Lakshman Dissanayake and Science Faculty’s Dr. Wijaya Kumara Hirimburegama applied for the post, but Prof. Lakshman Dissanayake obtained the majority of votes at the Council meeting.
The three names were sent to the President through the UGC, Dr. Dewasiri said.
"Our association believes that Prof. Lakshman Dissanayake is the most qualified person to handle the post," Dr. Dewasiri said.
The senior academic said that the CUTA will inform President Rajapaksa of their decision and they would go for an all out strike if President does not provide a solution.
The Colombo University announced yesterday that Dr. Wijaya Kumara Hirimburegama was appointed as the new Vice Chancellor of the Colombo University by President Mahinda Rajapaksa with immediate effect.
Sri Lanka retreats into the dark ages
As lights are dimmed over Sri Lanka following prohibitively crushing electricity hikes, the enveloping darkness is menacingly symbolic of the crisis which our society is facing.
This is even as the politically privileged siphon off massive amounts of money for useless extravaganzas, including an airport in the deep South to which overseas airlines are reportedly suspending operations, not long after a grand ceremonial opening. Wastage on luxury cars and other expenses associated with the upcoming Commonwealth summit is all part of the same excruciatingly painful pattern.
Indeed, we appear to be coming uncannily close to Uganda-like madness in the age of Idi Amin, minus the famously hyped cannibalism. Dissent is crushed or petrified and the economy groans under the unbearable weight of increasing debts by government entities to state banks. Verily, it does not take a soothsayer to predict our dismal future.
Lack of proactive thinking by the opposition
As part of this general chaos, the main opposition United National Party added more grist to the mill of its gleeful detractors by announcing that abolition of the Executive Presidency would not form part of its constitutional reform proposals. Instead, the powers vested therein would be curtailed. Moreover, somewhat peculiarly combining some features of the earlier ceremonial version of this Office, it has been proposed that the incumbent would need to step down from active politics (Daily Mirror Online, Thursday 16th May 2013).
It is predictable that the UNP, under this leadership, would be reluctant to give up its claim to the Presidency which it birthed but which, since then, has been found to be so disastrously wrong for Sri Lanka. This once mammoth party is now fundamentally crippled in terms of its political credibility. Its careless abandonment of a campaign plank that has substantive political resonance is therefore unsurprising.
Reacting to the Government’s diversionary tactics
Certainly this Government remains uniquely privileged in that its opposition (political party as well as general civil society) can only react weakly to each diversionary tactic advanced by it rather than proactively provoke the ruling party. In that sense, the Bodu Bala Sena (BBS) is an extremely successful ploy to divert attention from corruption, mismanagement and creeping militarization of the governance process.
The BBS indeed stated a few days ago that it would step into the streets with canes to take action against traders who, as they said, ‘inappropriately’ display the message of Vesak through cards, lanterns or the like. Such claims would have rightly been dismissed as the lunatic fringe if not for the patronage that this group enjoys at the highest political levels. Vesak is the traditional festival of lights symbolizing the purest inner serenity which Buddhism signifies.
Against this, the imagery of rowdy monks brandishing canes in order to mete out summary justice to unfortunates who offend their notion of what is ‘appropriate’ is anathema. So we are to assume that it is the BBS which will decide, in their infinitely perverted wisdom, that a particular action is religiously ‘appropriate’ or not? There are, of course, laws dealing with such matters and courts of law to adjudicate into relevant disputes. But these seem mere irrelevancies under this Government.
Retreating from protecting liberties
In any event, the law has been stripped of all meaning. Courts are retreating from previously steadfast protection of individual liberties and advising moreover that disputes between persons and government institutions should be settled between themselves. The public’s role in regard to the abdication of the Court’s constitutional role is a matter that we will return to later. As an ousted Chief Justice is further humiliated before a Bribery and Corruption Commission which turns a Nelsonian eye meanwhile to the gargantuan corruption by government politicians, we retreat to the Dark Ages, metaphorically as well as literally.
Generally, (though this has been historically challenged as being too sweeping a generalization), the Dark Ages denotes a period devoid of intellectual reason in early medieval Europe, where critical thinkers were scarce on the ground. Blind religious dogma dominated thought. In contrast, the Renaissance which followed brought a burst of exuberant rationality accompanied by religious and cultural freedom, relatively speaking.
Totally inappropriate use of the PTA
But Sri Lanka appears to have little reason to look forward to a Renaissance of its own. And those who remain naively surprised by the arrest of Muslim politician Azath Salley under the Prevention of Terrorism Act (PTA) must be reminded that leftist political activists of Sinhalese ethnicity were among the first persons arrested after the PTA was enacted in 1979. Down the years, the PTA was excessively abused, not only in relation to individuals of Tamil ethnicity suspected of terrorism but also in regard to Sinhalese and Muslim dissenters. In bolder times, we had the Supreme Court authoritatively intervening in such instances.
In one particularly egregious case for example, the arrest and detention of a senior customs officer was ruled to be unconstitutional by the Court on the basis that there was no reasonable suspicion established of any unlawful activity on his part, (Weerawansa v Attorney General ((2000) 1 SLR 387). The Criminal Investigation Department (CID) had merely informed the Defence Minister, (then President Chandrika Kumaratunge) of willfully false and unreasonable conclusions, thereby misleading her into issuing the warrant. The Court found that there was no independent exercise of judgment by her.
Utilising solid precedents uniformly
These are solid precedents that need to be uniformly applied regardless of the political colour of the establishment. And relevantly to public scrutiny of the judicial role thereof, a friend sent me a message last week conveying several interesting questions advanced by a reader of this column. One of these questions which is immediately relevant here, is as to whether a judicial order can be discussed in the public domain on its legal merits/demerits without fear of contempt charges? These are issues that have been examined previously in detail in these column spaces. Suffice to reiterate however that fair and reasonable critique of judgments is very much part of the democratic process. Openness of adjudication processes buttresses the maxim that ‘justice must not only be done but must be seen to be done’ and promotes three important aspirational attributes of the judiciary, namely, impartiality, accessibility and effectiveness. Public scrutiny of the judiciary constitutes moreover a democratic check on judges who exercise public power.
Dispelling ignorance through reason
Yet while judgments may be scrutinized, scurrilous and unwarranted attacks on the judiciary are prohibited. And in deciding these questions, competing interests of an individual’s right to critique the judgments and the judiciary as against the collective need to safeguard the administration of justice, are carefully balanced. These are salutary principles that were sought to be incorporated into a Sri Lankan Contempt of Court law some years ago. This law has yet not seen the light of day. Yet India has such a law. Public criticism of judgments in that country as well as in Nepal, Pakistan and Bangladesh is robust. It is only Sri Lanka which lags behind, yet again.
In conclusion, it must be said that the Dark Ages was dispelled only by reason and intellect. By this, I do not mean dry and infertile preoccupations around the conference table but rather, the exercise of vibrant intellect that leads to practical challenge of the political and religious orthodoxy, without personal agendas.
In conclusion, it must be said that the Dark Ages was dispelled only by reason and intellect. By this, I do not mean dry and infertile preoccupations around the conference table but rather, the exercise of vibrant intellect that leads to practical challenge of the political and religious orthodoxy, without personal agendas.
Sri Lanka needs such men and women of unrelenting bravery in these dark times. Perhaps then, with time and resoluteness, our Renaissance will dawn. Or at least, we can hope.
Saturday, May 25, 2013
FUTA rejects new Colombo VC
Ceylon Today, 25/05/2013
By Aisha Nazim
Aggravating a simmering dispute over the appointment of a Vice Chancellor for the University of Colombo, university dons and the Federation of University Teachers' Associations (FUTA) have refused to accept the appointment of
Dr. Kumar Hirimburegama, spouse of the Chairperson of the University Grants Commission (UGC), as the new Vice Chancellor.
Dr. Kumar Hirimburegama, spouse of the Chairperson of the University Grants Commission (UGC), as the new Vice Chancellor.
Dr. Hirimburegama's appointment as Vice Chancellor was announced on Thursday evening by President Mahinda Rajapaksa.
FUTA claims the appointment was clearly politically motivated in the light that other candidates, who had applied for the post, were more suitable.
FUTA claims the appointment was clearly politically motivated in the light that other candidates, who had applied for the post, were more suitable.
The academics employed by the University of Colombo will not accept Dr. Hirimburegama as their Vice Chancellor, FUTA President
Dr. Nirmal Ranjith Devasiri said.
"We can assure you that we will not accept this appointment. We will boycott meetings that will be chaired by him and refrain from responding to official correspondence," Dr. Devasiri told Ceylon Today.“We will also give him some time to step down. Though it technically is a legal appointment, it is not a proper appointment. And we will definitely continue our struggle against this,” he added.
Dr. Nirmal Ranjith Devasiri said.
"We can assure you that we will not accept this appointment. We will boycott meetings that will be chaired by him and refrain from responding to official correspondence," Dr. Devasiri told Ceylon Today.“We will also give him some time to step down. Though it technically is a legal appointment, it is not a proper appointment. And we will definitely continue our struggle against this,” he added.
Dr. Devasiri said the Colombo University Teachers’ Union will be convened on Monday (27) to decide on further course of action.
He pointed out as there was a more suitable candidate for the vacancy, the appointment of Dr. Hirimburegama as the Vice Chancellor was ‘most unsuitable,’ especially as he is the spouse of the current UGC Chairperson.
However, the Ministry of Higher Education maintained to Ceylon Today the final decision of the appointment was up to President Rajapaksa, who would select the most suitable of the three candidates to fill the post.
He pointed out as there was a more suitable candidate for the vacancy, the appointment of Dr. Hirimburegama as the Vice Chancellor was ‘most unsuitable,’ especially as he is the spouse of the current UGC Chairperson.
However, the Ministry of Higher Education maintained to Ceylon Today the final decision of the appointment was up to President Rajapaksa, who would select the most suitable of the three candidates to fill the post.
Deputy Minister of Higher Education, Nandimithra Ekanayake, denied political motivations in backing the nominees. Ministry Spokesperson, Mangala Janaka, said likewise.
UGC Chairperson, Prof. Kshanika Hirimburegama, was unavailable for comment.
UGC Chairperson, Prof. Kshanika Hirimburegama, was unavailable for comment.
විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කම්කරුවන් බවට පත්වීම
වම් ඉවුර
පසුගිය 21 වැනිදා ජවිපෙ මූලිකත්වයෙන් විදුලි ගාස්‌තු වැඩි කිරීමට එරෙහිව කැඳවන ලද සමස්‌ත මහා වැඩවර්ජනයේ සාර්ථක අසාර්ථකභාවය ගැන අප මෙහිදී කිසිවක්‌ කතා නොකරමු. වැඩවර්ජනය සාර්ථක වූවා යෑයි එහි සංවිධායකවරුන් කියන්නේ නම් අපිද එය පිළිගනිමු. සියලු වැඩ වර්ජනවලට අනාගතයේදී එවැනිම සාර්ථකත්වයක්‌ අත්වේවා යෑයි මෙහිදී අපි ප්‍රාර්ථනා කර සිටිමු. එකී වැඩ වර්ජනය ගැන කතා නොකළත් ඒ වැඩ වර්ජනයේ කොටසක් ගැන කතා නොකරම බැරිය. මේ වැඩ වර්ජනයේ එක්‌ විශේෂත්වයක්‌ වූයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමයද එයට සහයෝගය දැක්‌වීමයි. වැඩ වරන ඉහළ වෘත්තිකයන් හැටියට මේ වැඩ වර්ජනයේ පෙනෙන්නට සිටියේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ය. නාවල විවෘත විශ්වවිද්‍යාලයේ සිට විශ්වවිද්‍යාල ගුරුවරුන් යෑයි සිතිය හැකි 26 දෙනකුගේ පිරිසකට නායකත්වය දෙමින් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමයේ ආචාර්ය මහීම මෙන්ඩිස්‌ පාර දිගේ නුගේගොඩ දෙසට යනු මමද දුටුවෙමි. මේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කිහිපදෙනා සටන් පාඨ ලියූ පුවරු ද අතැතිව මහ පාරේ ඇවිදිමින් සිටියේය.
මේ දර්ශනය දුටු මා තුළ ඇති වූයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ගැන පුදුමාකාර කලකිරීමකි. පසුගිය වසර දෙක - තුන තුළ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මහ පාරේ උද්ඝෝෂණය කරන ප්‍රවණතාවයක්‌ අපට දක්‌නට ලැබුණි. ඔවුන් මහ පාරේ සිටගෙන කෑගැසූ සටන් පාඨ ද ඒ ආකාරයේම උද්ඝෝෂණවල නියෑලෙන විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් නැතිනම් සාමාන්‍ය කම්කරුවන් කෑගසන සටන් පාඨවලට බෙහෙවින්ම සමාන විය. "එන්ඩ කියාපිය", දෙන්න කියාපිය වැනි වදන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කෑ ගසනු අපට ඇසුණි. මේ සිදුවන දෙය ගැන මුළු රටම අවදියෙන් සිටිය යුතුය. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් යනු මේ රටේ ඉහළ වෘත්තිකයන් පිරිසකි. ඔවුන්ගේ වෘත්තිය කොතරම් ඉහළද කියනවා නම් ඔවුන් කරන්නේ ඉගැන්වීම වුවත් අපි ඔවුන් "ගුරුවරුන්" යෑයි හඳුන්වන්නේ නැත. ඔවුන් සාමාන්‍ය ගුරුවරුන්ට වඩා ඉහළ බව පෙන්වීමට කථිකාචාර්ය, ආචාර්ය, මහාචාර්ය වැනි තනතුරුවලින් විශ්වවිද්‍යාල ගුරුවරුන් හඳුන්වනු ලැබේ. මේ නම්බුවට සරිලන ආකාරයට සාමාන්‍ය ගුරුවරුන්ට වඩා කීප ගුණයකින් වැඩි වැටුපක්‌ද වාහන බලපත්‍ර ද ඔවුන්ට ලැබේ. ඒ අනුව ඔවුන් සමාන වන්නේ වාහන බලපත්‍ර ලබන දොස්‌තරවරුන්, ඉහළම රජයේ නිලධාරීන් වැනි අයටය. ඒ අනුව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්‌ යනු යම්කිසි සුපිරි පැලැන්තියකි. නමුත් අප පසුගිය වකවානුව පුරාම දුටුවේ මේ සුපිරි පැලැන්තියේ උදවිය සාමාන්‍ය කම්කරුවන් මෙන් මහ පාරේ හැසිරෙන ප්‍රවණතාවයකි.
වඩාත්ම ජුගුප්සාජනක කාරණය වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මේ ආකාරයට කම්කරුවන් මෙන් හැසිරීමට පටන් ගත්තේ දැනට තිබෙන සුපිරි තත්ත්වයෙන් ඔබ්බට ගොස් තව තවත් සුපිරිවීමට ගත් උත්සාහයක්‌ තුළ වීමයි. පසුගිය වකවානුවේ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය වරුන්ගේ සංගමයේ වත්මන් නායකත්වය යටතේම වැඩි වැටුප් ඉල්ලා මාස ගණනක වැඩ වර්ජනයක්‌ සිදුවූ බව කාටත් මතක ඇතුවාට සැකයක්‌ නැත. මෙහිදී ඔවුන් ඉල්ලා සිටියේ වැඩි වැටුප් පමණක් නොවේ. ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් ලැයිස්‌තුවේ 3.5.2.3 වගන්තියෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ළමුන් දෙදෙනකුට පුද්ගලික පාසලකට ගාස්‌තු ගෙවීමට වෙනම දීමනාවක්‌ ද ඉල්ලා සිටියේය. එයට අමතරව මුළු වැටුපෙන් 30% දක්වා නිවාස කුලී දීමනාවක්‌ හා අන්තර්ජාල දීමනාවක්‌ ද ඔවුන් ඉල්ලා සිටියේය. මේ ආකාරයට එක්‌ පැත්තකින් ඔවුන් වැඩි වරප්‍රසාද සහිත තව තවත් සුපිරි පැලැන්තියට යැමට උත්සාහ කරන අතර අනෙක්‌ පැත්තෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මහ පාරේ උද්ඝෝෂණවලට යොදවා ඔවුන්ගේ තත්ත්වය කම්කරුවන්ගේ ගණනට දමන වැඩපිළිවෙළක්‌ ද සමගාමීව ක්රියාත්මක වෙයි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමය සාක්‌ෂාත් කර ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන ආර්ථික තත්ත්වයත්, ඔවුන්ගේ වත්මන් හැසිරීමත් අතර කිසිදු ගැලපීමක්‌ නැත.
කොටින්ම කියතොත් පසුගිය 21 වැනිදා පවත්වන ලද වැඩ වර්ජනයේ තීරුබදු රහිත වාහන බලපත්‍ර ලාභී වෘත්තිකයන් පිරිසක්‌ මහ මග උද්ඝෝෂණය කළේ ඒ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් පමණි. අද විශ්වවිද්‍යාලයක ආචාර්යවරුන් හා සුළු සේවකයන් අතර වෙනසක්‌ නැත. අප තරුණ කාලයේ මහ පාරේ පුවරු ඔසවාගෙන සටන් පාඨ කෑගසන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් දුටුවේ නම් අප විශ්වවිද්‍යාලයට එන්නේ ද නැත. අප විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටි සමයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට දැන් ලබන ආකාරයේ ඉහළ වැටුප් තිබුණේ නැත. තීරුබදු රහිතව වාහන ගෙන්වා ගැනීමට බලපත්‍ර හෝ ණය පහසුකම් තිබුණේ නැත. ඒ කාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරුන් පවා බස්‌ වල යනු අපි අනන්තවත් දැක ඇත. නමුත් එදා ඔවුන් කම්කරුවන් මෙන් මහමග සටන් පාඨ කීවේ නැත. ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු තම වෘත්තියේ ගරුත්වය රැකගෙන සිටියහ. ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාලයක්‌ යනු ඉහළ අධ්‍යාපන ආයතනයක්‌ යෑයි අපටද හැඟීමක්‌ තිබුණි. ඒ කාලයේ විශේෂයෙන් කලා අංශයේa මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් හැටියට සිටියේ තමන්ගේ ක්‌ෂේත්‍රයේ පතාක යෝධයින්ය. මහාචාර්ය ලෙස්‌ලි ගුණවර්ධන, මයිකල් රොබට්‌ස්‌, ගණනාථ ඔබේසේකර, එස්. බී. ඩී. ද සිල්වා, කුමාරි ජයවර්ධන, කේ. එන්. ඩී. සිල්වා, සී. ආර්. ද සිල්වා, ඩබ්ලිව්. අයි. සිරිවීර, සේනක බණ්ඩාරනායක වැනි අය මේ අතර වූහ. මොවුන්ට අමතරව තවත් පතාක යෝධයන් බොහෝ දෙනෙක්‌ සිටියහ. නමුත් මේ ලියන අවස්ථාවේ ඔවුන් සියලු දෙනාගේම නම් මගේ මතකයට එන්නේ නැත. ඒ කාලයේ කලා අංශයෙන් සිටි විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට තම ක්‌ෂේත්‍රයේ ජාත්‍යන්තර විද්වතුන් සමග කරට කර සිටීමට හැකියාව තිබුණි. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්‌ බටහිර හොඳම විශ්වවිද්‍යාලවල ඉගැන්වීමට ද ගියෝය.
නමුත් අපේ කාලයෙන් පසු විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ තත්ත්වය ඉතාමත් භයානක ආකාරයට පහත වැටී ඇති බව නොකිවමනාය. අද කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අතින් වටිනා කියන ශාස්‌ත්‍රීය කෘතියක්‌ එළිදැක්‌වෙන්නේ කලාතුරකිනි. තවමත් තියෙන්නේ කලින් පරම්පරාවක්‌ විසින් ලියන ලද කෘතීන් පමණි. ඒ ශාස්‌ත්‍රීය පිරිහීමේ තරම වර්තමානයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ හැසිරීමෙන් මනාව පිළිබිඹු වෙයි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය ප්‍රජාවගේ අභ්‍යන්තර තත්ත්වය කුමක්‌දැයි මහාචාර්ය සරත් විඡේසූරියගේ "මගේ නඩුව ඉවරයි" නමැති කෘතියෙන් දැකගත හැක. ඔහු පෙන්වා දෙන ආකාරයට එක්‌තරා විශ්වවිද්‍යාලයක සිංහල අංශයේ ආධිපත්‍ය හිමිවන්නේ කාටද යන්න තීන්දු වූයේ ඉංග්‍රීසි දන්නා හා නොදන්නා කාරණය මතය. මා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ශාස්‌ත්‍රපති උපාධිය කරන විට එම පාඨමාලාවේ ප්‍රධානියා වූයේ සිංහල මහාචාර්යවරියක්‌ වන කුසුමා කරුණාරත්නය. නමුත් මෙතුමියට කතා කිරීමෙන් පමණක් පිටස්‌තරයකුට එතුමිය උගන්වන්නේ ඉංග්‍රීසි ද සිංහලද යන්න සොයාගත නොහැක. ඇය ඉංග්‍රීසි කතා කරන්නේ ඉංග්‍රීසි මහාචාර්යවරයකු මෙනි. ඉංග්‍රීසි නොදන්නා නිසා මහාචාර්ය කුසුමා කරුණාරත්න සිංහල ඉගැන්වීමට ගියා නොවේ. ඇයට කිසිදු කතාවක්‌ නැතිව විෂය වෙනස් කොට ඉංග්‍රීසි මහාචාර්යවරියක්‌ වීමට ඉඩ තිබුණි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්‌ එබඳු විය යුතුය. නමුත් කුසුමා කරුණාරත්නලාගේ යුගයෙන් පසු තත්ත්වය බියකරු ලෙස වෙනස් වී ඇති බව සරත් විඡේසූරියගේ කෘතියෙන් පෙනේ.
සරත් විඡේසූරිය කතා කළේ සිංහල අංශය ගැන පමණි. නමුත් ඒ පිරිහීම විශ්වවිද්‍යාලයේ සියලු අංශවලට බලපා තිබෙන බව අද වන විට සියලු දෙනාටම ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වන කාරණයකි. වර්තමානයේ මහමග පෙළපාලි යමින් සටන් පාඨ කියන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් අනාගතයේ බිහි කරන්නේ ඔවුන්ටත් වඩා අන්ත විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් පරම්පරාවක්‌ බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. අද වන විට මේ රටේ හැකියාවක්‌ තිබෙන සෑම දෙමව්පියෙක්‌ම පුද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල දෙස බැලීම වැළැක්‌විය නොහැක. මට එක්‌ වෛද්‍ය සිසුවෙක්‌ කියා සිටි පරිදි ඔහු දැනුවත්ව ආණ්‌ඩුවේ විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුල් වීමට වරම් ලබා ඇති සිසුන් හය දෙනකු මාලාඹේ පුද්ගලික වෛද්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයට අයදුම්පත් යවා ඇත. එයට හේතුව අපේ විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨ කලා පීඨ තරම්ම තවමත් පිරිහී නැති වුවත් වැඩ වර්ජන වැනි දේවල්වලින් සිසුන්ගේ තරුණ විය කා දමනවාට වඩා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලයකට තම දරුවන් ඇතුල් කිරීමට දෙමව්පියන් ප්‍රියකළ නිසාය.
අප මේ දකින්නේ ජාතික ෙ€දවාචකයකි. මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල සියලු අඩුපාඩුකම් මධ්‍යයේ මෑතක්‌ වනතුරු යම්කිසි තත්ත්වයක්‌ රැකගෙන ආවේය. නමුත් එය අද වන විට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් හැටියට පත්වන අයගේ තත්ත්වය බාල වීමත් දේශපාලන වුවමනාවන් මත කටයුතු කරන උද්ඝෝෂණකරුවන් අතලොස්‌සකගේ වුවමනාවන් නිසාත් මේ ආයතන එන්න එන්නම පිරිහී ප්‍රබුද්ධ ජනතාවගේ විශ්වාසය නැති තත්ත්වයට වැටෙනු ඇත. තමන්ගේ වෘත්තීයමය තත්ත්වය ගැන හැඟීමක්‌ ඇති විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් දැන්වත් ඉදිරියට අවුත් මේ සිදු වී ඇති පිරිහීමට පිළියම් යෙදුවේ නැත්නම් මේ රටේ අනාගතය සහමුලින්ම පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලවලට හිමිවීම වැළැක්‌විය නොහැක.
සී. ඒ. චන්ද්‍රප්‍රේම
මේ දර්ශනය දුටු මා තුළ ඇති වූයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ගැන පුදුමාකාර කලකිරීමකි. පසුගිය වසර දෙක - තුන තුළ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මහ පාරේ උද්ඝෝෂණය කරන ප්‍රවණතාවයක්‌ අපට දක්‌නට ලැබුණි. ඔවුන් මහ පාරේ සිටගෙන කෑගැසූ සටන් පාඨ ද ඒ ආකාරයේම උද්ඝෝෂණවල නියෑලෙන විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් නැතිනම් සාමාන්‍ය කම්කරුවන් කෑගසන සටන් පාඨවලට බෙහෙවින්ම සමාන විය. "එන්ඩ කියාපිය", දෙන්න කියාපිය වැනි වදන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කෑ ගසනු අපට ඇසුණි. මේ සිදුවන දෙය ගැන මුළු රටම අවදියෙන් සිටිය යුතුය. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් යනු මේ රටේ ඉහළ වෘත්තිකයන් පිරිසකි. ඔවුන්ගේ වෘත්තිය කොතරම් ඉහළද කියනවා නම් ඔවුන් කරන්නේ ඉගැන්වීම වුවත් අපි ඔවුන් "ගුරුවරුන්" යෑයි හඳුන්වන්නේ නැත. ඔවුන් සාමාන්‍ය ගුරුවරුන්ට වඩා ඉහළ බව පෙන්වීමට කථිකාචාර්ය, ආචාර්ය, මහාචාර්ය වැනි තනතුරුවලින් විශ්වවිද්‍යාල ගුරුවරුන් හඳුන්වනු ලැබේ. මේ නම්බුවට සරිලන ආකාරයට සාමාන්‍ය ගුරුවරුන්ට වඩා කීප ගුණයකින් වැඩි වැටුපක්‌ද වාහන බලපත්‍ර ද ඔවුන්ට ලැබේ. ඒ අනුව ඔවුන් සමාන වන්නේ වාහන බලපත්‍ර ලබන දොස්‌තරවරුන්, ඉහළම රජයේ නිලධාරීන් වැනි අයටය. ඒ අනුව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්‌ යනු යම්කිසි සුපිරි පැලැන්තියකි. නමුත් අප පසුගිය වකවානුව පුරාම දුටුවේ මේ සුපිරි පැලැන්තියේ උදවිය සාමාන්‍ය කම්කරුවන් මෙන් මහ පාරේ හැසිරෙන ප්‍රවණතාවයකි.
වඩාත්ම ජුගුප්සාජනක කාරණය වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මේ ආකාරයට කම්කරුවන් මෙන් හැසිරීමට පටන් ගත්තේ දැනට තිබෙන සුපිරි තත්ත්වයෙන් ඔබ්බට ගොස් තව තවත් සුපිරිවීමට ගත් උත්සාහයක්‌ තුළ වීමයි. පසුගිය වකවානුවේ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය වරුන්ගේ සංගමයේ වත්මන් නායකත්වය යටතේම වැඩි වැටුප් ඉල්ලා මාස ගණනක වැඩ වර්ජනයක්‌ සිදුවූ බව කාටත් මතක ඇතුවාට සැකයක්‌ නැත. මෙහිදී ඔවුන් ඉල්ලා සිටියේ වැඩි වැටුප් පමණක් නොවේ. ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් ලැයිස්‌තුවේ 3.5.2.3 වගන්තියෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ළමුන් දෙදෙනකුට පුද්ගලික පාසලකට ගාස්‌තු ගෙවීමට වෙනම දීමනාවක්‌ ද ඉල්ලා සිටියේය. එයට අමතරව මුළු වැටුපෙන් 30% දක්වා නිවාස කුලී දීමනාවක්‌ හා අන්තර්ජාල දීමනාවක්‌ ද ඔවුන් ඉල්ලා සිටියේය. මේ ආකාරයට එක්‌ පැත්තකින් ඔවුන් වැඩි වරප්‍රසාද සහිත තව තවත් සුපිරි පැලැන්තියට යැමට උත්සාහ කරන අතර අනෙක්‌ පැත්තෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මහ පාරේ උද්ඝෝෂණවලට යොදවා ඔවුන්ගේ තත්ත්වය කම්කරුවන්ගේ ගණනට දමන වැඩපිළිවෙළක්‌ ද සමගාමීව ක්රියාත්මක වෙයි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමය සාක්‌ෂාත් කර ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන ආර්ථික තත්ත්වයත්, ඔවුන්ගේ වත්මන් හැසිරීමත් අතර කිසිදු ගැලපීමක්‌ නැත.
කොටින්ම කියතොත් පසුගිය 21 වැනිදා පවත්වන ලද වැඩ වර්ජනයේ තීරුබදු රහිත වාහන බලපත්‍ර ලාභී වෘත්තිකයන් පිරිසක්‌ මහ මග උද්ඝෝෂණය කළේ ඒ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් පමණි. අද විශ්වවිද්‍යාලයක ආචාර්යවරුන් හා සුළු සේවකයන් අතර වෙනසක්‌ නැත. අප තරුණ කාලයේ මහ පාරේ පුවරු ඔසවාගෙන සටන් පාඨ කෑගසන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් දුටුවේ නම් අප විශ්වවිද්‍යාලයට එන්නේ ද නැත. අප විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටි සමයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට දැන් ලබන ආකාරයේ ඉහළ වැටුප් තිබුණේ නැත. තීරුබදු රහිතව වාහන ගෙන්වා ගැනීමට බලපත්‍ර හෝ ණය පහසුකම් තිබුණේ නැත. ඒ කාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරුන් පවා බස්‌ වල යනු අපි අනන්තවත් දැක ඇත. නමුත් එදා ඔවුන් කම්කරුවන් මෙන් මහමග සටන් පාඨ කීවේ නැත. ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු තම වෘත්තියේ ගරුත්වය රැකගෙන සිටියහ. ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාලයක්‌ යනු ඉහළ අධ්‍යාපන ආයතනයක්‌ යෑයි අපටද හැඟීමක්‌ තිබුණි. ඒ කාලයේ විශේෂයෙන් කලා අංශයේa මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් හැටියට සිටියේ තමන්ගේ ක්‌ෂේත්‍රයේ පතාක යෝධයින්ය. මහාචාර්ය ලෙස්‌ලි ගුණවර්ධන, මයිකල් රොබට්‌ස්‌, ගණනාථ ඔබේසේකර, එස්. බී. ඩී. ද සිල්වා, කුමාරි ජයවර්ධන, කේ. එන්. ඩී. සිල්වා, සී. ආර්. ද සිල්වා, ඩබ්ලිව්. අයි. සිරිවීර, සේනක බණ්ඩාරනායක වැනි අය මේ අතර වූහ. මොවුන්ට අමතරව තවත් පතාක යෝධයන් බොහෝ දෙනෙක්‌ සිටියහ. නමුත් මේ ලියන අවස්ථාවේ ඔවුන් සියලු දෙනාගේම නම් මගේ මතකයට එන්නේ නැත. ඒ කාලයේ කලා අංශයෙන් සිටි විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට තම ක්‌ෂේත්‍රයේ ජාත්‍යන්තර විද්වතුන් සමග කරට කර සිටීමට හැකියාව තිබුණි. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්‌ බටහිර හොඳම විශ්වවිද්‍යාලවල ඉගැන්වීමට ද ගියෝය.
නමුත් අපේ කාලයෙන් පසු විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ තත්ත්වය ඉතාමත් භයානක ආකාරයට පහත වැටී ඇති බව නොකිවමනාය. අද කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අතින් වටිනා කියන ශාස්‌ත්‍රීය කෘතියක්‌ එළිදැක්‌වෙන්නේ කලාතුරකිනි. තවමත් තියෙන්නේ කලින් පරම්පරාවක්‌ විසින් ලියන ලද කෘතීන් පමණි. ඒ ශාස්‌ත්‍රීය පිරිහීමේ තරම වර්තමානයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ හැසිරීමෙන් මනාව පිළිබිඹු වෙයි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය ප්‍රජාවගේ අභ්‍යන්තර තත්ත්වය කුමක්‌දැයි මහාචාර්ය සරත් විඡේසූරියගේ "මගේ නඩුව ඉවරයි" නමැති කෘතියෙන් දැකගත හැක. ඔහු පෙන්වා දෙන ආකාරයට එක්‌තරා විශ්වවිද්‍යාලයක සිංහල අංශයේ ආධිපත්‍ය හිමිවන්නේ කාටද යන්න තීන්දු වූයේ ඉංග්‍රීසි දන්නා හා නොදන්නා කාරණය මතය. මා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ශාස්‌ත්‍රපති උපාධිය කරන විට එම පාඨමාලාවේ ප්‍රධානියා වූයේ සිංහල මහාචාර්යවරියක්‌ වන කුසුමා කරුණාරත්නය. නමුත් මෙතුමියට කතා කිරීමෙන් පමණක් පිටස්‌තරයකුට එතුමිය උගන්වන්නේ ඉංග්‍රීසි ද සිංහලද යන්න සොයාගත නොහැක. ඇය ඉංග්‍රීසි කතා කරන්නේ ඉංග්‍රීසි මහාචාර්යවරයකු මෙනි. ඉංග්‍රීසි නොදන්නා නිසා මහාචාර්ය කුසුමා කරුණාරත්න සිංහල ඉගැන්වීමට ගියා නොවේ. ඇයට කිසිදු කතාවක්‌ නැතිව විෂය වෙනස් කොට ඉංග්‍රීසි මහාචාර්යවරියක්‌ වීමට ඉඩ තිබුණි. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්‌ එබඳු විය යුතුය. නමුත් කුසුමා කරුණාරත්නලාගේ යුගයෙන් පසු තත්ත්වය බියකරු ලෙස වෙනස් වී ඇති බව සරත් විඡේසූරියගේ කෘතියෙන් පෙනේ.
සරත් විඡේසූරිය කතා කළේ සිංහල අංශය ගැන පමණි. නමුත් ඒ පිරිහීම විශ්වවිද්‍යාලයේ සියලු අංශවලට බලපා තිබෙන බව අද වන විට සියලු දෙනාටම ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වන කාරණයකි. වර්තමානයේ මහමග පෙළපාලි යමින් සටන් පාඨ කියන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් අනාගතයේ බිහි කරන්නේ ඔවුන්ටත් වඩා අන්ත විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් පරම්පරාවක්‌ බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. අද වන විට මේ රටේ හැකියාවක්‌ තිබෙන සෑම දෙමව්පියෙක්‌ම පුද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල දෙස බැලීම වැළැක්‌විය නොහැක. මට එක්‌ වෛද්‍ය සිසුවෙක්‌ කියා සිටි පරිදි ඔහු දැනුවත්ව ආණ්‌ඩුවේ විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුල් වීමට වරම් ලබා ඇති සිසුන් හය දෙනකු මාලාඹේ පුද්ගලික වෛද්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයට අයදුම්පත් යවා ඇත. එයට හේතුව අපේ විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨ කලා පීඨ තරම්ම තවමත් පිරිහී නැති වුවත් වැඩ වර්ජන වැනි දේවල්වලින් සිසුන්ගේ තරුණ විය කා දමනවාට වඩා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලයකට තම දරුවන් ඇතුල් කිරීමට දෙමව්පියන් ප්‍රියකළ නිසාය.
අප මේ දකින්නේ ජාතික ෙ€දවාචකයකි. මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල සියලු අඩුපාඩුකම් මධ්‍යයේ මෑතක්‌ වනතුරු යම්කිසි තත්ත්වයක්‌ රැකගෙන ආවේය. නමුත් එය අද වන විට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් හැටියට පත්වන අයගේ තත්ත්වය බාල වීමත් දේශපාලන වුවමනාවන් මත කටයුතු කරන උද්ඝෝෂණකරුවන් අතලොස්‌සකගේ වුවමනාවන් නිසාත් මේ ආයතන එන්න එන්නම පිරිහී ප්‍රබුද්ධ ජනතාවගේ විශ්වාසය නැති තත්ත්වයට වැටෙනු ඇත. තමන්ගේ වෘත්තීයමය තත්ත්වය ගැන හැඟීමක්‌ ඇති විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් දැන්වත් ඉදිරියට අවුත් මේ සිදු වී ඇති පිරිහීමට පිළියම් යෙදුවේ නැත්නම් මේ රටේ අනාගතය සහමුලින්ම පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලවලට හිමිවීම වැළැක්‌විය නොහැක.
සී. ඒ. චන්ද්‍රප්‍රේම
රාවය පාඨකයන් සහ රාවයට ආදරය කරන පොදු ජනතාව වෙත කෙරෙන ඉල්ලීමයි
රාවයේ අයිතිය වෙනස් වීමක් ගැන පසු ගිය සති කිහිපයක කාලයේ පළවූ විවිධ ප‍්‍රවෘත්ති ඇතැම් විට අතිශයෝක්තියට නැගුණු අතර ඒ නිසාම නොමග යවන සුළු ගතියක් කියාපෑවේය.
එම අභියෝගය ජය ගැනීම සඳහා රාවයේ වර්තමාන ආර්ථික සහ මූල්‍යමය පදනම වර්ධනය කොට ශක්තිමත් කිරීම අනිවාර්ය කෙරී ඇත. ඒ සඳහා දළ වශයෙන් රුපියල් මිලියන 20 ක මුදලක් මේ අවස්ථාවේ දී අවශ්‍ය කෙරේ. එම තත්වය තුළ, රාවය මෙතෙක් පවත්වාගෙන ආ ස්වාධීන අනන්‍යතාව මතුවටත් රැකෙන ආකාරයෙන්, රාවයේ අයිතියෙන් කොටසක් එහි පාඨකයන්ගේ සහ රාවයේ අනාගත අභිවෘද්ධිය පතන ස්වාධීන සමාජ කොටස් වෙත විවෘත කිරීමට රාවයේ පාලනාධිකාරිය එකඟත්වය පළ කොට තිබීම අපේ සතුටට කාරණයකි.
දැන් පැමිණ ඇත්තේ, ඉහත සඳහන් මුදල සම්පාදනය කර දීමෙන් රාවයේ ආර්ථික ස්ථායී භාවය සුරැකීමේ ඔබේ වාරයයි. එහි දී, රාවය හරහා මෙතෙක් ගොඩනැගූ විකල්ප කතිකාව මතුවටත් නඩත්තු කරන පාර්ශ්වකරුවන් බවට ඔබ පත්විය යුතු යැයි අපි සිතමු.
එය, රුපියල් 1000 ක සිට රුපියල් 500,000 ක් දක්වා වන සම්මාදම් දායකත්වයක් සැපයීමෙන් හෝ රාවයේ කොටස් හිමිකාරීත්වයට පත්වීමෙන් හෝ කළ හැකිය.
ඒ පිළිබඳ සියළු විස්තර පහත සඳහන් විද්‍යුත් තැපැල් ලිපිනයන් වෙත යොමු කිරීමෙන් හෝ දුරකථන අංකවලට කතා කිරීමෙන් හෝ දැනගත හැකිය.
1 ගාමිණී වියන්ගොඩ – 0777664757 – gviyangoda@hotmail.fr
2 කුසල් පෙරේරා – 0773508328 – kusal.perera@gmail.com
3 චූලානන්ද සමරනායක – 0714204092 – chulananda65@gmail.com
2 කුසල් පෙරේරා – 0773508328 – kusal.perera@gmail.com
3 චූලානන්ද සමරනායක – 0714204092 – chulananda65@gmail.com
පහත අත්සන් කරන අප, රාවයේ මේ තීරණාත්මක මොහොතේ, ඔබේ යහපත් ප‍්‍රතිචාරය අපේක්ෂාවෙන් සිටිමු.
1. ධර්මසේන පතිරාජ
2. ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක
3. ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධන
4. ප‍්‍රසන්න විතානගේ
5. අශෝක හඳගම
6. මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය
7. ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
8. ගාමිණී වියන්ගොඩ
9. කුසල් පෙරේරා
10. විජයානන්ද ජයවීර
11. චූලානන්ද සමරනායක
12. විමුක්ති ජයසුන්දර
13. චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර
14. සුදර්ශන ගුණවර්ධණ
15. අනෝමා රාජකරුණා
16. ජනක ඉනිමංකඩ
17. උදාන් ප‍්‍රනාන්දු
1. ධර්මසේන පතිරාජ
2. ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක
3. ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධන
4. ප‍්‍රසන්න විතානගේ
5. අශෝක හඳගම
6. මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය
7. ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
8. ගාමිණී වියන්ගොඩ
9. කුසල් පෙරේරා
10. විජයානන්ද ජයවීර
11. චූලානන්ද සමරනායක
12. විමුක්ති ජයසුන්දර
13. චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර
14. සුදර්ශන ගුණවර්ධණ
15. අනෝමා රාජකරුණා
16. ජනක ඉනිමංකඩ
17. උදාන් ප‍්‍රනාන්දු
Wednesday, May 22, 2013
WikiLeaks: CPC And CEB – Sri Lanka Is Meeting IMF Targets
“An IMF team conducting its first quarterly assessment has determined that Sri Lanka is meeting the targets of the July IMF standby agreement, and it appears that the IMF staff will recommend release of the second tranche of IMF funds in October. The IMF agreement, combined with optimism from the end of Sri Lanka,s conflict and an improving external economic environment, has encouraged substantial inflows of foreign capital into Sri Lanka. Although the road forward will be challenging, the IMF believes that Sri Lanka is on track to build international foreign reserves, control expenditure, increase government revenue, and reform the banking sector. The IMF will establish an office housed in the Sri Lankan Central Bank to monitor compliance. Overall, the IMF seems more optimistic than several local economists.”the US Embassy Colombo informed Washington.
IMF Mission Chief Dr. Brian Aitken
The Colombo Telegraph found the related leaked cable from the WikiLeaks database. The unclassified cable recounts the details of the first quarterly review conducted by the IMF re Sri Lanka’s progress toward IMF goals.The cable was written on September 23, 2009 by the US Ambassador to Colombo, Patricia A. Butenis.
Ambassador Butenis wrote; “The most difficult challenge will be to increase revenue so that Sri Lanka escapes from chronic balance of payments crisis. Government revenue fell by an estimated 6% in the first half of 2009, reflecting declining imports (GSL derives a key segment of its revenue from import duties) and a weak domestic economy. The GSL has targeted increasing its revenue by 2% of GDP by 2011, starting from the 14.9% collected in 2008. Aitken was optimist that the GSL is ready to make fundamental reforms to increase revenue, and he noted that Sri Lanka has already increased its “nation building tax” from 1.5 to 3%. Sri Lanka will also benefit from increased revenues as the economy improves and imports increase. GSL has a Presidential Commission to examine ways to increase revenue, focusing on widening the taxpayer base rather than increasing tax rates. Currently there are only 650,000 taxpayers (out of a total 20 million population) but the GSL to start collecting from 1 million taxpayers by 2010.”
“The GSL could meet its IMF target for two key state owned enterprises (SOE) to break even financially by 2011. The Ceylon Petroleum Company (CPC) and Ceylon Electricity Board (CEB) chronically lose money, but the IMF team thought that the GSL has fully committed to reforming these SOEs to stop the drain on government finances. The CPC has benefited from falling international oil prices, while they have kept domestic retail oil prices high. Similarly, the CEB is building a coal fired electricity plant, so they could benefit from moving from high cost oil to cheaper coal. It is not clear that the GSL has planned real reforms of either SOE.” she further wrote.
Placing a comment Butenis wrote; Econoff was surprised by the IMF,s optimistic assessment. Although clearly the GSL has built up its reserves, and private capital is flowing into portfolio investments, many economists and businessmen are skeptical that the GSL will be able to continue to meet its spending and revenue targets. The GSL plans to call Presidential and Parliamentary elections over the next six months, which could lead to excessive spending.”
Editorial - No money for life-saving drugs; Second-degree murder
Colombo Telegraph, 22/05/2013
The State Pharmaceuticals Corporation (SPC), which supplies life- saving or essential drugs to public hospitals and medical clinics, was reported yesterday to have run out of funds to buy drugs because the Treasury had cut the Health Ministry’s budgetary allocation by Rs. five billion.
According to yesterday’s Daily Mirror front page story the cut in allocations and the lack of funds have resulted in a dangerous shortage of life- saving drugs at the Maharagama Cancer Hospital, the Sri Lanka National Hospital, the Teaching Hospitals in Peradeniya, Karapitiya, Jaffna and Anuradhapura and the General Hospitals in Kandy, Galle, Anuradhapura, Batticaloa, Kurunegala and several district and base hospitals.
A spokesman for the SPC said the total budgetary allocation for the import of medicinal drugs was Rs.21.4 billion but by yesterday the SPC had used Rs. 15.1 billion. The SPC’s bankers, the Bank of Ceylon and the People's Bank had informed that they were unable to open any more letters of credit as the SPC had exceeded its loan limits because of the Rs. five billion cut by the Treasury. The recurrent and capital expenditure for the Health Ministry has been estimated at Rs. 93 billion and an official said the cut by the Treasury had affected the allocation for the SPC’s drug imports because the Ministry could not afford to cut any other recurrent expenditure like salaries for doctors and other staff.
Some Rs. 290 billion had been allocated for the Ministry of Defence and Urban Development for 2013 while about Rs. seven billion—that means about Rs. 2 million a day-- had been allocated for the Office of the President.
It is shocking and shameful that the Rs. five billion cut by the Treasury has been imposed on a life or death area such as the import of life- saving drugs. In terms of the comprehensive National Medicinal Drugs Policy (NMDP)-- which the cabinet approved as far back as October 2005 but legislation for which has still not been introduced in Parliament-- the SPC and the State Pharmaceutical Manufacturing Corporation (SPMC) were to be amalgamated. Incentives were to be given for the SPMC to manufacture hundreds of essential or life- saving drugs. Instead of doing this about 15,000 drugs—including some non-essential though highly expensive varieties under their brand names—have been registered for import and prescription. As a result Sri Lanka is wasting hundreds of millions of dollars in foreign exchange and today poor innocent people warded in public hospitals and even cancer victims at the Maharagama hospital are suffering grave consequences.
Recently Health Minister Maithripala Sirisena made the ridiculous statement that draft legislation for a National Medicinal Drugs Policy had disappeared. Was it another way of saying that a VIP does not want the NMDP because transnational drug corporations are giving huge amounts of funds to the ruling party?
This is a deadly situation and needs to be rectified immediately because it is only May and if we don’t have life saving drugs till December this year, hundreds might die and it would amount to second- degree murder.
The State Pharmaceuticals Corporation (SPC), which supplies life- saving or essential drugs to public hospitals and medical clinics, was reported yesterday to have run out of funds to buy drugs because the Treasury had cut the Health Ministry’s budgetary allocation by Rs. five billion.
According to yesterday’s Daily Mirror front page story the cut in allocations and the lack of funds have resulted in a dangerous shortage of life- saving drugs at the Maharagama Cancer Hospital, the Sri Lanka National Hospital, the Teaching Hospitals in Peradeniya, Karapitiya, Jaffna and Anuradhapura and the General Hospitals in Kandy, Galle, Anuradhapura, Batticaloa, Kurunegala and several district and base hospitals.
A spokesman for the SPC said the total budgetary allocation for the import of medicinal drugs was Rs.21.4 billion but by yesterday the SPC had used Rs. 15.1 billion. The SPC’s bankers, the Bank of Ceylon and the People's Bank had informed that they were unable to open any more letters of credit as the SPC had exceeded its loan limits because of the Rs. five billion cut by the Treasury. The recurrent and capital expenditure for the Health Ministry has been estimated at Rs. 93 billion and an official said the cut by the Treasury had affected the allocation for the SPC’s drug imports because the Ministry could not afford to cut any other recurrent expenditure like salaries for doctors and other staff.
Some Rs. 290 billion had been allocated for the Ministry of Defence and Urban Development for 2013 while about Rs. seven billion—that means about Rs. 2 million a day-- had been allocated for the Office of the President.
It is shocking and shameful that the Rs. five billion cut by the Treasury has been imposed on a life or death area such as the import of life- saving drugs. In terms of the comprehensive National Medicinal Drugs Policy (NMDP)-- which the cabinet approved as far back as October 2005 but legislation for which has still not been introduced in Parliament-- the SPC and the State Pharmaceutical Manufacturing Corporation (SPMC) were to be amalgamated. Incentives were to be given for the SPMC to manufacture hundreds of essential or life- saving drugs. Instead of doing this about 15,000 drugs—including some non-essential though highly expensive varieties under their brand names—have been registered for import and prescription. As a result Sri Lanka is wasting hundreds of millions of dollars in foreign exchange and today poor innocent people warded in public hospitals and even cancer victims at the Maharagama hospital are suffering grave consequences.
Recently Health Minister Maithripala Sirisena made the ridiculous statement that draft legislation for a National Medicinal Drugs Policy had disappeared. Was it another way of saying that a VIP does not want the NMDP because transnational drug corporations are giving huge amounts of funds to the ruling party?
This is a deadly situation and needs to be rectified immediately because it is only May and if we don’t have life saving drugs till December this year, hundreds might die and it would amount to second- degree murder.
Saturday, May 18, 2013
Blundering politicians continue their assault on Higher Education
The Island, May 17, 2013, 8:53 pm
NOTEBOOK OF A NOBODY
Beside yon straggling fence that skirts the way
With blossom'd furze unprofitably gay,
There, in his noisy mansion, skill'd to rule,
The village master taught his little school;
A man severe he was, and stern to view,
I knew him well, and every truant knew;
Well had the boding tremblers learn'd to trace
The days disasters in his morning face;
Full well they laugh'd with counterfeited glee,
At all his jokes, for many a joke had he:
Full well the busy whisper, circling round,
Convey'd the dismal tidings when he frown'd:
Oliver Goldsmith (1728-1774)
in The Deserted Village
With blossom'd furze unprofitably gay,
There, in his noisy mansion, skill'd to rule,
The village master taught his little school;
A man severe he was, and stern to view,
I knew him well, and every truant knew;
Well had the boding tremblers learn'd to trace
The days disasters in his morning face;
Full well they laugh'd with counterfeited glee,
At all his jokes, for many a joke had he:
Full well the busy whisper, circling round,
Convey'd the dismal tidings when he frown'd:
Oliver Goldsmith (1728-1774)
in The Deserted Village
It is said that in this poem Goldsmiith was referring to his own tutor in the village in which he grew up and where his father was the Anglican parish priest. Goldsmith apparently had a very high regard and respect for this village schoolmaster; but the schoolchildren, as kids everywhere, were quick to recognise their teacher’s varying moods and kept him in good humour and avoided inviting his wrath, It appears that our university administrators today are following what schoolchildren have been doing, before and after Goldsmith’s time. They seem to think, rightly or wrongly, that they owe their positions to politicians and bend over backwards to show their loyalty to the politicians who have placed them in the positions they hold. Sadly this malaise has even spread to members of the University Councils who also think that they must do the bidding of the politicians who have placed then in their positions. Their decision making is therefore warped by this mind-set.
In 1948, the United Nations adopted the Universal Declaration of Human Rights which included the right to education. Primary education was to be compulsory and free while higher education was to be accessible to all on the basis of merit. The same Article 26 in the Declaration of Hunan Rights further states: "Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms. It shall promote understanding, tolerance and friendship among all nations, racial or religious groups, and shall further the activities of the United Nations for the maintenance of peace."
Sri Lanka has had a long tradition of learning. The village Buddhist and Hindu temples produced scholars in all disciplines of study including science and medicine, but particularly in the fields of art, literature and religion. But some years before the United Nations adopted the Universal Declaration of Human Rights.. Sri Lanka had introduced free education not just for the primary stages but right up to university level. Compulsory education was also introduced at the same time but it took a while to be implemented because of inadequate facilities. But following the Kannangara reforms, there was a surge in the provision of well-staffed quality schools in all parts of the country. The same held for university education. Access was on merit but not available to all. owing of inadequate material resources There was then only one University of Ceylon. Even wIth many more now, we are still not able to meet the demands for higher education. There is also a wide disparity between the universities in the quality of education each of them provide.
Issues facing higher education
These are the deficiencies and issues that the Ministry of Higher Education should be addressing. Free education needs to be strengthened; the Universities should be provided with adequate material and physical resources to meet the demand for higher education. The autonomy of the Universities should safeguarded and the Vice Chancellors and academic staff should be selected on merit and research encouraged.
It was not very long nago that we had a prolonged and unprecedented trade union action by the university academics. It was resolved only when the university authorities and the Ministry of Higher Education agreed to implement the major demands of the striking academics. But none of the major demands of FUTA appear to have been have been conceded and the Ministry seems intent on gearing up for another confrontation with the University teachers.
It is now generally accepted that the recommendation of the UNESCO that member countries of the United Nations should aim at allocating 6% of the GDP for education to ensure that that the minimum standards in education are met. But to our shame, the present allocation in Sri Lanka is only 1.9%. Politicians are fond of saying that Sri Lanka will become the educational hub of Asia. This is pure rhetoric. In fact the Budget, instead of increasing the allocation for education, actually reduced it, presumably to provide for the huge increase in allocation for the Ministry of Defence. If Sri Lanka is to move forward to becoming an educational hub of Asia, there must be definite commitment by the government towards the end of allocating of GDP for education. This cannot be achieved by the Ministry issuing diktats on political bases. The Kannangara reforms came into being after considerable public discussion through the media and through direct consultations with academics. No such discussions take place now. The Ministry must give up its ‘take it or leave it’ attitude, that only it knows what is best. All stakeholders, including the academics and parents, need to be drawn into the decision making process. This will make for healthy democratic governance not only in education but in all areas involving people’s lives.
The introduction of compulsory training in military camps for new University entrants was also an unacceptable unilateral decision. This was perhaps not a brainchild of the Ministry of Higher Education but a decision forced on it by the ideologists of the Ministry of Defence. It appears that the curriculum is more an exercise in indoctrination, in disregarding our pluralist past and highlighting our narrow present. Obviously those who formulated the curriculum did not think in terms of the LLRC recommendation that we should be fostering reconciliation.
But it is the Ministry of Higher Education that is solely responsible for the politicisation of our Universities. The University administrators and the University Councils have also to take their share of the blame for not resisting the naked politicisation of our Universities The appointment of a new Vice Chancellor for the University of Colombo has been embroiled in controversy. Attempts are being made to appoint the spouse of the former Vice Chancellor who is now the Chairperson of the University Grants Commission, when among the short-listed candidates is a senior academic with unmatched academic qualifications. But the spouse of the favourite candidate has been a loyal political favourite and was herself rewarded by being appointed to the Chair of the UGC.
The crisis at Peradeniya
The appointment of the Vice Chancellor of the University of Peradeniya has also been mired in controversy. The person chosen was the least qualified among the short-listed applicants the appointment was obviously a clear political decision. So also was the Vice Chancellor’s choice of a Deputy. These are leading to a real crisis situation in the University system.
In a hard-hitting statement, the FUTA has written: "Having minions of unscrupulous politicians at key positions in administration is now taking its toll of the entire Sri Lankan University system as Vice Chancellors are appointed not on academic merit but solely on political connections. These institutions are now depicted in the public's eye in negative hues due to unprecedented politicization and deterioration of autonomy. This is despite the efforts of FUTA and its sister unions to enlighten the public and exert relentless pressure on the administrators and the government to realise and respect the importance of university autonomy and academic freedom.
When the last TUA action of FUTA ended, it was agreed to have senate meetings at each university on autonomy, academic freedom and politicization. Despite this, the government continues to attempt to violate the autonomy of our universities taking political interference to an unprecedented level.....
The University of Peradeniya is one of the oldest and most prestigious of Sri Lankan universities has also not been spared. The government appointed the least qualified candidate as Vice Chancellor highlighting bad governance and vested interests. In an attempt to exert pressure on the VC to comply with existing procedures, the Federation of Peradeniya University Teachers’ Associations (FPUTA) officially met the newly appointed VC and communicated the importance of winning the trust of the academic community he was appointed to lead. But this was not to be: the Deputy Vice Chancellor appointment at the University of Peradeniya which followed also reflected the will of government-backed administrators rather than that of the academic community. The person appointed had antagonistic relations with both academics and students due to high handed and unethical behaviour and no right-thinking administration would have selected such an individual to a position of great responsibility. In protest, the Peradeniya Academic community through the Union submitted a petition signed by members of all faculties, requesting the Vice Chancellor to replace the Deputy Vice Chancellor. This was ignored. To stall these unprecedented breaches on autonomy, the Peradeniya University Community through FPUTA staged a one day token strike. As there was no positive response from the administration, the members withdrew from all the voluntary positions that directly dealt with the Deputy Vice Chancellor. FPUTA also resolved that its members will resort to agitations at crucial events/junctures, as deemed necessary by the academic community to protest the deterioration of university autonomy and academic freedom. The academic community is also considering boycotting the convocation procession and the dinner this year. This is a final resort since the academic community is fully aware and sensitive of the importance of this occasion for students. This step is being considered reluctantly to protest against the deplorable lack of sensitivity towards the will of the entire academic community of University of Peradeniya by the politicized administrators."
Lowering academic standards
Also at Peradeniya recently, there were surreptitious moves to admit ten students to the Medical Faculty without going through the competitive GCE Advanced Level examination by which other students are selected for the MBBS programme. Sadly, there were university academic administrators who colluded in these moves. It is believed that the ten students were selected not on their academic records but they were coming in as fee-paying students. FUTA in their statement say: "It is learnt that interested political masters and their flunkeys have threatened and intimidated academics who protested against this decision. The authorities concerned clearly wanted to change the Peradeniya Medical Faculty into a degree shop and sadly, university administrators are letting it happen. Despite this, the Faculty Board of the Medical Faculty stood resolutely by their principles and have been able to defeat this well planned initiative. Similar stories of unprecedented ill-deeds are regularly disseminating from the entire university system.
We believe, now it is time for the academic community of Sri Lanka to step up their fight to safeguard the university system in what is possibly the darkest period of university education in this country. It is now time to stand united against the tides of darkness that threaten not only our institutions, but also our dignity. It is now time to fearlessly stand up for what we believe is right."
This statement of FUTA reflects a growing disappointment with the way that some political supporters of the government, including ministers and bureaucrats, are helping the people to openly distance themselves from the government. The country now needs a Mandela-type leader who will not fight evil by evil, one who will embrace the other without abandoning principles and stand firm on ensuring democratic governance. Is there such a leader on the horizon?
Thursday, May 16, 2013
FUTA under pressure to join strike
The Island, May 15, 2013, 9:52 pm
by Dasun Edirisinghe
The Federation of University Teachers’ Associations (FUTA) is under pressure to join the May 21 token strike, organised by the Co–ordination Committee of the Trade Union Alliance (CCUTA), against the recent electricity tariff hike, ‘The Island’ learns.
Its crucial executive committee meeting held to decide whether to participate in the strike ended at the Colombo University Arts Faculty’s Board Room, leaving it to FUTA sister unions to approve the final decision.
FUTA President Dr. Nirmal Ranjith Dewasiri told ‘The Island’ that FUTA executive committee decided to partially take part in the strike without adversely affecting undergraduates.
"The executive committee decision would be informed to the branch unions and it will be implemented only if they approve it," he said.
Dr. Dewasiri said that according to the Ex-Co decision, FUTA would conduct examinations and other essential services in the universities on May 21, but lectures would be boycotted.
The FUTA planned to stage demonstrations at some universities too, he said.
The key trade unions that will participate in the May 21 strike are National Trade Union Centre (NTUC), Jathika Sevaka Sangamaya (JSS), Postal and Telecommunication Officers’ Union, All Ceylon Trade Union Federation, Free Trade Zones and General Services Employees Union, Lanka National Estate Workers Union, Ceylon Teachers’ Service Union, All Ceylon Estate Workers’ Union, Public Service National Trade Union Federation, Eksath Kamkaru Sammelanaya, Inter University Employees’ Union.
Opposition political parties the UNP and JVP also have expressed their support for the scheduled strike.
Saturday, May 11, 2013
විදෙස්‌ සිසුන් සරසවිවලට ගන්නේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය ස්‌ථාවර කිරීමටයි
- විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිනි මහාචාර්ය ක්ෂණිකා හිරිඹුරේගම
අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට විදේශ සිසුන් බඳවා ගැනීමේ වැඩපිළිවෙළ යටතේ විදේශගත ශ්රී ලාංකික දෙමාපියන්ගේ දරුවන් පිරිසක්‌ ද පසුගියදා බඳවා ගැනිණි. ඇමරිකානු ඩොලර් 12000 ක් අයකර වෛද්‍ය උපාධිය ලබාදීම සඳහා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයට අනුයුක්‌ත කළ එම සිසුන් පිරිසක්‌ එම විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍යපීඨය ප්‍රතික්‍ෂේප කළේය. එම සිසුන් විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුළත් වීමට අවශ්‍ය අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සපුරා නැති බව ඔවුන්ගේ මතයයි. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම මෙම සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කර නැද්ද? මුදල් ගෙවා වෛද්‍ය උපාධිය ලබාගැනීමට මෙලෙස විදේශ සිසුන් බඳවා ගැනීම නිසා මෙරට උසස්‌ පෙළ සිසුන්ට අසධාරණයක්‌ නොවන්නේද? විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිනි මහාචාර්ය ක්ෂණිකා හිරිඹුරේගම මහත්මිය සමග "දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහය" පැවැත්වූ සාකච්ඡාවකි මේ.
අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට විදේශ සිසුන් බඳවා ගැනීමේ වැඩපිළිවෙළ යටතේ විදේශගත ශ්රී ලාංකික දෙමාපියන්ගේ දරුවන් පිරිසක්‌ ද පසුගියදා බඳවා ගැනිණි. ඇමරිකානු ඩොලර් 12000 ක් අයකර වෛද්‍ය උපාධිය ලබාදීම සඳහා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයට අනුයුක්‌ත කළ එම සිසුන් පිරිසක්‌ එම විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍යපීඨය ප්‍රතික්‍ෂේප කළේය. එම සිසුන් විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුළත් වීමට අවශ්‍ය අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සපුරා නැති බව ඔවුන්ගේ මතයයි. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම මෙම සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කර නැද්ද? මුදල් ගෙවා වෛද්‍ය උපාධිය ලබාගැනීමට මෙලෙස විදේශ සිසුන් බඳවා ගැනීම නිසා මෙරට උසස්‌ පෙළ සිසුන්ට අසධාරණයක්‌ නොවන්නේද? විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිනි මහාචාර්ය ක්ෂණිකා හිරිඹුරේගම මහත්මිය සමග "දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහය" පැවැත්වූ සාකච්ඡාවකි මේ.
අපේ රටේ දුෂ්කර පළාත්වල උසස්‌ පෙළ විභාගයෙන් සාමාන්‍ය සාමාර්ථ 3 ක් ලබාගෙන වෛද්‍ය විද්‍යාලයට ඇතුළත් වුණු ළමයි ඉන්නව. අපේ උසස්‌ පෙළ විභාගය හා සමානව සලකා බැලුවම මේ ඇතුළත් කරගෙන තියෙන වැඩිදෙනා A+ සාමාර්ථ තියෙන අය. මේ බඳවාගත් සියලු දෙනා විදේශිකයන් සහ විදේශයන්හි පදිංචි එම රටවල්වල රැකියා කරන ශ්රී ලාංකික දෙමාපියන්ගෙ දරුවො. විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළත්වීමට අවශ්‍ය සුදුසුකම් මෙන්ම ඔවුන්ගේ පදිංචිය හා රැකියා ස්‌ථාන පිළිබඳවත් මේ කමිටුව පරීක්‍ෂා කළා. මෙරට විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත්වීමට අවශ්‍ය අවම සුදුසුකම් සපුරා නැති කිසිදු ශිෂ්‍යයෙක්‌ මේ කණ්‌ඩායම තුළ නැහැ.
පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයේ
මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර
විදේශ සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන
සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කළ කමිටුවේ සභාපතිනි.
පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයේ
මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර
විදේශ සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන
සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කළ කමිටුවේ සභාපතිනි.
මුදල් අයකර විශ්වවිද්‍යාලවලට සිසුන් බඳවා ගැනීම පිළිබඳ අනුගමනය කරන ප්‍රතිපත්තිය පැහැදිළි කරන්න.
අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට විදේශ සිසුන් සියයට පහක්‌ බඳවා ගැනීමේ රජයේ ප්‍රතිපත්තිය පසුගිය වසරේ සිට ක්රියාත්මක වෙනවා. විදේශ සිසුන් අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට ආකර්ෂණය කර ගැනීම මෙහි අරමුණයි. මුදල් ගෙවල ඉගෙන ගන්න මේ ශිෂ්‍යයන්ට ලෝකයේ ඕනෑම විශ්වවිද්‍යාලයකට යන්න පුළුවන්. මේ විදේශ සිසුන් බඳවා ගන්නේ මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට මේ රටේ සිසුන් බඳවා ගන්නා සංඛ්‍යාවට අමතරවයි. ඔවුන්ගෙන් අයකරන සියලුම මුදල් ඔවුන් අධ්‍යාපනය හදාරන විශ්වවිද්‍යාලවලටයි ලැබෙන්නෙ. එම විශ්වවිද්‍යාලවල බලධාරින්ට අවශ්‍ය ආකාරයට විශ්වවිද්‍යාලයේ පහසුකම් වැඩිකිරීමට හෝ ශිෂ්‍යත්ව ලබාදීම ආදියට එම මුදල් යොදවන්න පුළුවන්. ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ට අවශ්‍ය පහසුකම්, ශිෂ්‍ය භෝජනාගාර, නේවාසිකාගාර ආදි මේ ඕනෑම කාර්යයකට එම මුදල් යොදවන්න පුළුවන්.
මෙලෙස බඳවා ගන්නා විදේශ සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් විමසා බැලෙන්නෙ කොහොමද?
මේ සඳහා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමෙන් කමිටුවක්‌ පත්කළා. එහි සභාපතිනි මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර. ඇයත් සමඟ විශ්වවිද්‍යාල වෛද්‍ය පීඨවල පීඨාධිපතිවරු දෙතුන් දෙනකුත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ නිලධාරීන් දෙතුන් දෙනෙකුත් ඒ කමිටුවට ඇතුළත් වුණා. සෑම විදේශ ශිෂ්‍යයකුගේම අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඒ කොමිසම පරීක්‍ෂා කළා. මේ අය බඳවා ගන්නේ ඒ අනුවයි.
ඇත්තවශයෙන් මේ වැඩපිළිවෙළේ අරමුණ යම් ආකාරයකට හෝ උසස්‌ පෙළ විභාගය සඳහා අද තිබෙන මේ තරගය අඩුකිරීමටයි. මේ වැඩපිළිවෙළ යටතේම ඉදිරි කාලයේදී ඩොලර් දොළොස්‌ දහසක මේ මුදල කිසියම් ණය සහන පදනමක්‌ මත ගෙවා විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨවලට ඇතුළත්වීමට කැමැති ශිෂ්‍ය ශිෂයාවන් සඳහාත් අවස්‌ථාවක්‌ ලබා දීමට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඉදිරි කාලයේ අපේ රටට වෛද්‍යවරු මෙන්ම ඉංජිනේරුවරුන් විශාල ලෙස අවශ්‍යයි. ඉංජිනේරු පීඨ සඳහාත් මෙබඳු වැඩපිළිවෙළක්‌ යෙදීමේ හැකියාව පිළිබඳවත් අපි සොයා බලනවා.
මේ බඳවාගත් සිසුන් අවශ්‍ය අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සපුරා තිබුණා නම් පේරාදෙණිය වෛද්‍ය පීඨය ඇයි ඔවුන් ප්‍රතික්‍ෂේප කළේ?
ඒක මටත් හිතාගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක්‌. මේ ශිෂ්‍යයන්ගෙ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කළේ කමිටුවකින්. වෛද්‍ය පීඨ පීඨාධිපතිවරුන් ඒ කමිටුවේ හිටිය. විදේශ ශිෂ්‍යයන් අපේ විශ්වවිද්‍යාලවලට බඳවා ගැනීම රජයේ තීරණයක්. රජයේ තීරණ ක්රියාත්මක කිරීම රජයේ සේවකයන්ගේ වගකීමක්‌. යම් රජයේ සේවකයෙක්‌ රජයේ ප්‍රතිපත්ති ක්රියාත්මක කිරීමට අකමැති නම් ඒ ගැන ඉදිරිපත්වෙලා විවෘතව කතා කරන්න ඕන. රජයේ ප්‍රතිපත්තියට අනුව විදේශ ශිෂ්‍යයන් බඳවා ගැනීමට එකඟත්වය පළකරල ඔවුන් විශ්වවිද්‍යාලයට යෑව්වම ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම වැරදියි. ඇතැමුන් දරන යම් යම් දේශපාලන මත අනුව මෙබඳු දේ සිදුවෙනවා දැයි මා දන්නේ නෑ.
අද අපේ රටේ වෛද්‍ය පීඨවලට ඇතුළත් වීමට ඉහළ සුදුසුකම් ලබන විශේෂයෙන් කොළඹ ගම්පහ වැනි දිස්‌ත්‍රික්‌කවල සිසු සිසුවියන් බොහෝ දෙනකුට ඊට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නෑ. පසුගිය විභාගයෙන් ඒ සාමාර්ථ තුනක්‌ ලැබූ කොළඹ සිසුන් 4 දෙනකුට ඒ අවස්ථාව අහිමි වුණා. කොළඹ, ගම්පහ, මහනුවර වැනි දිස්‌ත්‍රික්‌කවලට මේ අසාධාරණය සිදුවෙනවා. දුෂ්කර පළාත්වලට ලකුණු ලබාදීම යටතේ අද ටියුෂන් ක්‍රමය මතත් අසාධාරණයක්‌ සිදුවෙනවා. විෂයයන් තුනටම ඒ සාමාර්ථ ලැබූ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් වගේම ඒ හා බී සාමාර්ථ ලැබූ සිසු සිසුවියන් බොහෝ පිරිසක්‌ අද පීඩාවට පත්ව සිටිනවා. මේ අයගෙන් ඇතමුන්ට ශිෂ්‍යත්ව ලබාදී විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත්වීමට අවස්ථාව ලබාදී තිබෙනවා.
උසස්‌ පෙළ විභාගයෙන් ඉහළ ලකුණු ලබාගත් එහෙත් විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත්වීමට නොහැකි පිරිසට මේ ක්‍රමය තුළින් යම් සහනයක්‌ ලබාදීමට හැකිද යන්න අපි සොයා බලනව. ශිෂ්‍යත්ව සහ සහන පදනමක්‌ මත ණය ලබාදීම වැනි වැඩපිළිවෙළක්‌ මේ ක්‍රමය තුළින් ක්රියාත්මක කිරීමට හැකි වුණොත් උසස්‌පෙළ විභාගය නිසා පීඩාවට පත් ව සිටින විශාල පිරිසකට යම් සහනයක්‌ ලබාදෙන්න පුළුවන්.
අපේ විශ්වවිද්‍යාල මේ ළමයි ප්‍රතික්‍ෂේප කළා කියල මේ ළමයින්ට යන එන මං නැතිවෙන්නෙ නෑ. ඒ අය වෙනත් රටක විශ්වවිද්‍යාලයකට යයි. නමුත් විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළත් වෙන්න සුදුසුකම් තියෙන ඒ ළමයින් දෙන මුදලින් අපේ විශ්වවිද්‍යාල දියුණු වෙනව නම් අපේ ළමයි වැඩිපුර බඳවා ගන්න අවශ්‍ය පහසුකම් අපේ විශ්වවිද්‍යාල තුළ ඇතිවෙනව නම් අපේ ළමයින්ට ශිෂ්‍යත්ව ලැබෙනව නම් රැකියා අවස්ථා වැඩිවනව නම් ඒ මුදල් ලබාගෙන ඒ ළමයින්ටත් අධ්‍යාපනය ලබාදීම වරදක්‌ද? මේ ආකාරයට පුළුල් ලෙස මේ දිහා නොබලා දේශපාලන හෝ වෙනත් පටු අරමුණු වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීම අපේ අනාගත සිසු පරපුරට කරන වැරැද්දක්‌ ලෙසයි මා දකින්නේ.
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය ප්‍රතික්‍ෂේප කළ මේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් වෙනුවෙන් අනුගමනය කරන වැඩපිළිවෙළ කුමක්‌ද?
අපි කිසිදු විශ්වවිද්‍යාලයකට ළමයි බලෙන් දෙන්නෙ නැහැ. ඒ අයට එපා නම් ඒ ළමයි වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලයකට යාවි. අපේ රටේ මේ ආරම්භක අවස්ථාව වුණාට ලෝකයේ ප්රධාන පෙළේ විශ්වවිද්‍යාලවල මේ වැඩපිළිවෙළ ඉතා හොඳින් ක්රියාත්මක වෙනවා. අපි බලන්නෙ විදේශ ළමයින්ට විතරක්‌ නෙමෙයි. අපේ රටේ ළමයින්ටත් මේ ක්‍රමය යටතේම ණය මුදලක් ලබාදීල ඔවුනුත් වෛද්‍යවරු ඉන්ජිනේරුවරු කරන්නයි. අද මේ වැඩපිළිවෙළට විරුද්ධව ඉන්න ඇතැම් උගතුන්ගේ දරුවන්ටත් අනාගතයේ දී ඒ අවස්ථාව උදාකරගන්න පුළුවන්.
මේ වැඩපිළිවෙළ අපේ රටේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයට තර්ජනයක්‌ නෙමෙයිද?
මෙය නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කරන වැඩ පිළිවෙළක්‌ නෙමෙයි. මේ නිසා නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් වෙන්නේ නෑ. මේක නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය ස්‌ථාවර කරන වැඩපිළිවෙළක්‌.
* සාකච්ඡා කළේ
පාලිත සේනානායක
අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට විදේශ සිසුන් සියයට පහක්‌ බඳවා ගැනීමේ රජයේ ප්‍රතිපත්තිය පසුගිය වසරේ සිට ක්රියාත්මක වෙනවා. විදේශ සිසුන් අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට ආකර්ෂණය කර ගැනීම මෙහි අරමුණයි. මුදල් ගෙවල ඉගෙන ගන්න මේ ශිෂ්‍යයන්ට ලෝකයේ ඕනෑම විශ්වවිද්‍යාලයකට යන්න පුළුවන්. මේ විදේශ සිසුන් බඳවා ගන්නේ මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට මේ රටේ සිසුන් බඳවා ගන්නා සංඛ්‍යාවට අමතරවයි. ඔවුන්ගෙන් අයකරන සියලුම මුදල් ඔවුන් අධ්‍යාපනය හදාරන විශ්වවිද්‍යාලවලටයි ලැබෙන්නෙ. එම විශ්වවිද්‍යාලවල බලධාරින්ට අවශ්‍ය ආකාරයට විශ්වවිද්‍යාලයේ පහසුකම් වැඩිකිරීමට හෝ ශිෂ්‍යත්ව ලබාදීම ආදියට එම මුදල් යොදවන්න පුළුවන්. ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ට අවශ්‍ය පහසුකම්, ශිෂ්‍ය භෝජනාගාර, නේවාසිකාගාර ආදි මේ ඕනෑම කාර්යයකට එම මුදල් යොදවන්න පුළුවන්.
මෙලෙස බඳවා ගන්නා විදේශ සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් විමසා බැලෙන්නෙ කොහොමද?
මේ සඳහා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමෙන් කමිටුවක්‌ පත්කළා. එහි සභාපතිනි මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර. ඇයත් සමඟ විශ්වවිද්‍යාල වෛද්‍ය පීඨවල පීඨාධිපතිවරු දෙතුන් දෙනකුත් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ නිලධාරීන් දෙතුන් දෙනෙකුත් ඒ කමිටුවට ඇතුළත් වුණා. සෑම විදේශ ශිෂ්‍යයකුගේම අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඒ කොමිසම පරීක්‍ෂා කළා. මේ අය බඳවා ගන්නේ ඒ අනුවයි.
ඇත්තවශයෙන් මේ වැඩපිළිවෙළේ අරමුණ යම් ආකාරයකට හෝ උසස්‌ පෙළ විභාගය සඳහා අද තිබෙන මේ තරගය අඩුකිරීමටයි. මේ වැඩපිළිවෙළ යටතේම ඉදිරි කාලයේදී ඩොලර් දොළොස්‌ දහසක මේ මුදල කිසියම් ණය සහන පදනමක්‌ මත ගෙවා විශ්වවිද්‍යාලවල වෛද්‍ය පීඨවලට ඇතුළත්වීමට කැමැති ශිෂ්‍ය ශිෂයාවන් සඳහාත් අවස්‌ථාවක්‌ ලබා දීමට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඉදිරි කාලයේ අපේ රටට වෛද්‍යවරු මෙන්ම ඉංජිනේරුවරුන් විශාල ලෙස අවශ්‍යයි. ඉංජිනේරු පීඨ සඳහාත් මෙබඳු වැඩපිළිවෙළක්‌ යෙදීමේ හැකියාව පිළිබඳවත් අපි සොයා බලනවා.
මේ බඳවාගත් සිසුන් අවශ්‍ය අධ්‍යාපන සුදුසුකම් සපුරා තිබුණා නම් පේරාදෙණිය වෛද්‍ය පීඨය ඇයි ඔවුන් ප්‍රතික්‍ෂේප කළේ?
ඒක මටත් හිතාගන්න බැරි ප්‍රශ්නයක්‌. මේ ශිෂ්‍යයන්ගෙ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කළේ කමිටුවකින්. වෛද්‍ය පීඨ පීඨාධිපතිවරුන් ඒ කමිටුවේ හිටිය. විදේශ ශිෂ්‍යයන් අපේ විශ්වවිද්‍යාලවලට බඳවා ගැනීම රජයේ තීරණයක්. රජයේ තීරණ ක්රියාත්මක කිරීම රජයේ සේවකයන්ගේ වගකීමක්‌. යම් රජයේ සේවකයෙක්‌ රජයේ ප්‍රතිපත්ති ක්රියාත්මක කිරීමට අකමැති නම් ඒ ගැන ඉදිරිපත්වෙලා විවෘතව කතා කරන්න ඕන. රජයේ ප්‍රතිපත්තියට අනුව විදේශ ශිෂ්‍යයන් බඳවා ගැනීමට එකඟත්වය පළකරල ඔවුන් විශ්වවිද්‍යාලයට යෑව්වම ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම වැරදියි. ඇතැමුන් දරන යම් යම් දේශපාලන මත අනුව මෙබඳු දේ සිදුවෙනවා දැයි මා දන්නේ නෑ.
අද අපේ රටේ වෛද්‍ය පීඨවලට ඇතුළත් වීමට ඉහළ සුදුසුකම් ලබන විශේෂයෙන් කොළඹ ගම්පහ වැනි දිස්‌ත්‍රික්‌කවල සිසු සිසුවියන් බොහෝ දෙනකුට ඊට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නෑ. පසුගිය විභාගයෙන් ඒ සාමාර්ථ තුනක්‌ ලැබූ කොළඹ සිසුන් 4 දෙනකුට ඒ අවස්ථාව අහිමි වුණා. කොළඹ, ගම්පහ, මහනුවර වැනි දිස්‌ත්‍රික්‌කවලට මේ අසාධාරණය සිදුවෙනවා. දුෂ්කර පළාත්වලට ලකුණු ලබාදීම යටතේ අද ටියුෂන් ක්‍රමය මතත් අසාධාරණයක්‌ සිදුවෙනවා. විෂයයන් තුනටම ඒ සාමාර්ථ ලැබූ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් වගේම ඒ හා බී සාමාර්ථ ලැබූ සිසු සිසුවියන් බොහෝ පිරිසක්‌ අද පීඩාවට පත්ව සිටිනවා. මේ අයගෙන් ඇතමුන්ට ශිෂ්‍යත්ව ලබාදී විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත්වීමට අවස්ථාව ලබාදී තිබෙනවා.
උසස්‌ පෙළ විභාගයෙන් ඉහළ ලකුණු ලබාගත් එහෙත් විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත්වීමට නොහැකි පිරිසට මේ ක්‍රමය තුළින් යම් සහනයක්‌ ලබාදීමට හැකිද යන්න අපි සොයා බලනව. ශිෂ්‍යත්ව සහ සහන පදනමක්‌ මත ණය ලබාදීම වැනි වැඩපිළිවෙළක්‌ මේ ක්‍රමය තුළින් ක්රියාත්මක කිරීමට හැකි වුණොත් උසස්‌පෙළ විභාගය නිසා පීඩාවට පත් ව සිටින විශාල පිරිසකට යම් සහනයක්‌ ලබාදෙන්න පුළුවන්.
අපේ විශ්වවිද්‍යාල මේ ළමයි ප්‍රතික්‍ෂේප කළා කියල මේ ළමයින්ට යන එන මං නැතිවෙන්නෙ නෑ. ඒ අය වෙනත් රටක විශ්වවිද්‍යාලයකට යයි. නමුත් විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළත් වෙන්න සුදුසුකම් තියෙන ඒ ළමයින් දෙන මුදලින් අපේ විශ්වවිද්‍යාල දියුණු වෙනව නම් අපේ ළමයි වැඩිපුර බඳවා ගන්න අවශ්‍ය පහසුකම් අපේ විශ්වවිද්‍යාල තුළ ඇතිවෙනව නම් අපේ ළමයින්ට ශිෂ්‍යත්ව ලැබෙනව නම් රැකියා අවස්ථා වැඩිවනව නම් ඒ මුදල් ලබාගෙන ඒ ළමයින්ටත් අධ්‍යාපනය ලබාදීම වරදක්‌ද? මේ ආකාරයට පුළුල් ලෙස මේ දිහා නොබලා දේශපාලන හෝ වෙනත් පටු අරමුණු වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීම අපේ අනාගත සිසු පරපුරට කරන වැරැද්දක්‌ ලෙසයි මා දකින්නේ.
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය ප්‍රතික්‍ෂේප කළ මේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් වෙනුවෙන් අනුගමනය කරන වැඩපිළිවෙළ කුමක්‌ද?
අපි කිසිදු විශ්වවිද්‍යාලයකට ළමයි බලෙන් දෙන්නෙ නැහැ. ඒ අයට එපා නම් ඒ ළමයි වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලයකට යාවි. අපේ රටේ මේ ආරම්භක අවස්ථාව වුණාට ලෝකයේ ප්රධාන පෙළේ විශ්වවිද්‍යාලවල මේ වැඩපිළිවෙළ ඉතා හොඳින් ක්රියාත්මක වෙනවා. අපි බලන්නෙ විදේශ ළමයින්ට විතරක්‌ නෙමෙයි. අපේ රටේ ළමයින්ටත් මේ ක්‍රමය යටතේම ණය මුදලක් ලබාදීල ඔවුනුත් වෛද්‍යවරු ඉන්ජිනේරුවරු කරන්නයි. අද මේ වැඩපිළිවෙළට විරුද්ධව ඉන්න ඇතැම් උගතුන්ගේ දරුවන්ටත් අනාගතයේ දී ඒ අවස්ථාව උදාකරගන්න පුළුවන්.
මේ වැඩපිළිවෙළ අපේ රටේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයට තර්ජනයක්‌ නෙමෙයිද?
මෙය නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කරන වැඩ පිළිවෙළක්‌ නෙමෙයි. මේ නිසා නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් වෙන්නේ නෑ. මේක නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය ස්‌ථාවර කරන වැඩපිළිවෙළක්‌.
* සාකච්ඡා කළේ
පාලිත සේනානායක
FUTA ready to blow the whistle on backdoor entrants
The Island, May 10, 2013, 10:51 pm
by Dasun Edirisinghe
The Federation of University Teachers’ Associations (FUTA) yesterday said that they were ready to announce a list of political appointees in universities and the University Grants Commission (UGC).
FUTA President Dr. Nirmal Ranjith Dewasiri told The Island that the university system had been highly politicized during the past four years.
Dr. Dewasiri alleged that appointments of Peradeniya Vice Chancellor and Deputy Vice Chancellor served as examples.
The senior academic said that the FUTA would launch a struggle against the politicisation of universities and expose those political appointees.
"This is one reason for the brain drain," Dr. Dewasiri said, adding that those who went abroad did not come back as they were frustrated due to what was happening in national universities where the deserving academics were denied promotions."
The FUTA chief said that however they asked the UGC to announce the names of those who were overstaying abroad after going for higher studies on government scholarships. He said they had to be dealt with according to the law.
Dr. Dewasiri said that the UGC should recover the funds expended on them for violating the bond between the university and the academics entered prior to going abroad.
Wednesday, May 8, 2013
Deterioration of autonomy and academic freedom in the university system – FUTA press release
Download Sinhala Version
Download English Version
backed administrators rather than the academic community. The person appointed had
antagonistic relations with both academics and students due to high handed and unethical
behaviour and no right-thinking administration would have selected such an individual to a
position of great responsibility. In protest, the Peradeniya Academic community through the
Union submitted a petition signed by members of all faculties, requesting the Vice
Chancellor to replace the Deputy Vice Chancellor. This was ignored.
To stall these unprecedented breaches on autonomy, the Peradeniya University
Community through FPUTA staged a token strike on 17th of December 2013. As there was
no positive response from the administration, the members withdrew from all the voluntary
positions that directly dealt with the Deputy Vice Chancellor.
FPUTA also resolved that its members will resort to agitations at crucial
events/junctures, as deemed necessary by the academic community to protest the
deterioration of university autonomy and academic freedom. The academic community is
also considering boycotting the convocation procession and the dinner this year. This is a
final resort since the academic community is fully aware and sensitive of the importance of
this occasion for students. This step is being considered reluctantly to protest against the
deplorable lack of sensitivity towards the will of the entire academic community of
Unversity of Peradeniya by the politicized administrators.
Members have also boycotted all meetings chaired by the DVC. Recently an entire
Faculty Board walked off in protest as the DVC tried to address this Faculty Board; now the
DVC does not try to address most faculty boards. Through these actions members were able
to register their protest and to challenge the unprecedented breaches of autonomy that are
taking place at the university.
Despite all these efforts to pressurize the administrators to do what is right, recent
events show the stubbornness of the administrators and their political backers. Recently
ignoring the decision of even the faculty board which (not to mention the will of the
academic community), the Dean of the Faculty of Medicine has paved the way through
devious means to allow ten students with dubious academic records to be admitted to the
MBBS programme. Furthermore, it is learnt that these students will be paying huge amounts
of money to compensate for what they lack in academic qualifications. Not stopping at this,
it is learnt that interested political masters and their flunkeys have threatened and
intimidated academics who protested against this decision. The authorities concerned clearly
wanted to change the Peardeniya Medical Faculty into a degree shop and sadly, university
administrators are letting it happen. Despite this, the faculty board of the medical faculty
stood resolutely by their principles and have been able to defeat this well planned initiative.
Similar stories of unprecedented ill-deeds are regularly disseminating from the
entire university system. We believe, now it is time for the academic community of Sri
Lanka to step up their fight to safeguard the university system in what is possibly the darkest
period of university education in this country. It is now time to stand united against the tides
of darkness that threaten not only our institutions, but also our dignity. It is now time to
fearlessly stand up for what we believe is right.
Yours sincerely,
Dr. Nirmal Ranjith Dewasiri,
President, FUTA
Download English Version
The fundamental role of a contemporary university is teaching and research based
on the principle of the search for unbiased truth. This role is facilitated by intellectual
freedom in carrying out teaching and research, autonomy of universities, evolution of
various disciplines with inherent and independent standards/priorities and internationalism.
Furthermore, the Lima and Bologna declarations highlight the importance of having
universities as autonomous organizations that are attractive to students and researchers
across various cultures.
However, due to the deterioration of autonomy and increasing politicization, Sri
Lanka's universities are facing the risk of losing their University status (as understood in a
global context). A state that invests in quality higher education will, in addition to ensuring
adequate resources for universities also do its utmost to ensure academic freedom and
autonomy.
Clearly the government of Sri Lanka is now treating university education as a
commodity, universities as corporate entities and the academic administrators of those
universities (VCs, DVCs, Deans ect.) as business managers. The government expects only
that university administrators fall in line with their agenda. To this end, the state expects
university administrators to:
1. Ensure faculties that can be controlled at will
2. Provide minimum resources and cut costs and thereby maximize ‘profit’
3. Fundamentally change the goal of education to meet market needs by promoting
employability as the sole criterion of a quality tertiary education
4. Gradually introduce fee levying courses so that ability to pay rather than
academic quality becomes the criterion for university admission.
5. Use universities as a job market for minions of politicians
This will effectively turn universities into degree shops where features associated
with reputed universities mentioned previously such as autonomy and academic freedom are
actively suppressed. This is not only the agenda for the envisaged private universities, but
also for the existing state universities.
Having minions of unscrupulous politicians at key positions in administration is
now taking its toll of the entire Sri Lankan University system as Vice Chancellors are
appointed not on academic merit but solely on political connections. These institutions are
now depicted in the public's eye in negative hues due to unprecedented politicization and
deterioration of autonomy. This is despite the efforts of FUTA and its sister unions to
enlighten the public and exert relentless pressure on the administrators and the government
to realise and respect the importance of university autonomy and academic freedom.
When the last TUA action of FUTA ended, it was agreed to have senate meetings at
each university on autonomy, academic freedom and politicization. Despite this, the
government continues to attempt to violate the autonomy of our universities taking political
interference to an unprecedented level. The continuing controversy with the appointment of
the Vice-Chancellor of the UoC is one case in point. The UoP one of the oldest and most
prestigious of Sri Lankan universities (along with the UoC) has also not been spared. The
government appointed the least qualified candidate as VC of UoP, highlighting badgovernance
and vested interests. In an attempt to assert pressure on the VC to comply with
existing procedures, the Federation of Peradeniya University Teachers’ Associations
(FPUTA) officially met the newly appointed VC and communicated the importance of
winning the trust of the academic community he was appointed to lead. But this was not to
be: the DVC appointment at UoP which followed also reflected the will of government
antagonistic relations with both academics and students due to high handed and unethical
behaviour and no right-thinking administration would have selected such an individual to a
position of great responsibility. In protest, the Peradeniya Academic community through the
Union submitted a petition signed by members of all faculties, requesting the Vice
Chancellor to replace the Deputy Vice Chancellor. This was ignored.
To stall these unprecedented breaches on autonomy, the Peradeniya University
Community through FPUTA staged a token strike on 17th of December 2013. As there was
no positive response from the administration, the members withdrew from all the voluntary
positions that directly dealt with the Deputy Vice Chancellor.
FPUTA also resolved that its members will resort to agitations at crucial
events/junctures, as deemed necessary by the academic community to protest the
deterioration of university autonomy and academic freedom. The academic community is
also considering boycotting the convocation procession and the dinner this year. This is a
final resort since the academic community is fully aware and sensitive of the importance of
this occasion for students. This step is being considered reluctantly to protest against the
deplorable lack of sensitivity towards the will of the entire academic community of
Unversity of Peradeniya by the politicized administrators.
Members have also boycotted all meetings chaired by the DVC. Recently an entire
Faculty Board walked off in protest as the DVC tried to address this Faculty Board; now the
DVC does not try to address most faculty boards. Through these actions members were able
to register their protest and to challenge the unprecedented breaches of autonomy that are
taking place at the university.
Despite all these efforts to pressurize the administrators to do what is right, recent
events show the stubbornness of the administrators and their political backers. Recently
ignoring the decision of even the faculty board which (not to mention the will of the
academic community), the Dean of the Faculty of Medicine has paved the way through
devious means to allow ten students with dubious academic records to be admitted to the
MBBS programme. Furthermore, it is learnt that these students will be paying huge amounts
of money to compensate for what they lack in academic qualifications. Not stopping at this,
it is learnt that interested political masters and their flunkeys have threatened and
intimidated academics who protested against this decision. The authorities concerned clearly
wanted to change the Peardeniya Medical Faculty into a degree shop and sadly, university
administrators are letting it happen. Despite this, the faculty board of the medical faculty
stood resolutely by their principles and have been able to defeat this well planned initiative.
Similar stories of unprecedented ill-deeds are regularly disseminating from the
entire university system. We believe, now it is time for the academic community of Sri
Lanka to step up their fight to safeguard the university system in what is possibly the darkest
period of university education in this country. It is now time to stand united against the tides
of darkness that threaten not only our institutions, but also our dignity. It is now time to
fearlessly stand up for what we believe is right.
Yours sincerely,
Dr. Nirmal Ranjith Dewasiri,
President, FUTA
මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනයේ අදුරුතම කාල පරිච්ජේදයි – පේ. වි.වි. ආ. ස. (fputa)
සමකාලීන විශ්වවිද්‍යාලයෙහි මූලික කාර්යභාරය වන්නේ අගතියෙන් තොරව සත්‍යය ගවේශනය පෙරදැරි කරගත් ඉගැන්වීම හා පර්යේෂනය යි. මෙම කාර්යභාරය ඉටුකර ගතහැකිවන්නේ: ඉගැන්වීම සහ පර්යේෂණ පවත්වාගෙන යාම සඳහා බුද්ධිමය නිදහස සහ විශ්වවිද්‍යාල ස්වාධීනත්වය පවත්වා ගැනීම, ආවේනික හා ස්වාධීන ප‍්‍රමිතීන් / ප‍්‍රමුඛතා සහ දේශාන්තරත්වයට අදාළ අයුරින් විවිධ විෂයධාරා විකාශනය මගිනි. තව දුරටත්, ලිමා සහ බොලොඥ ප‍්‍රකාශන මගින් අවධාරණය කෙරෙනුයේ විශ්වවිද්‍යාල ස්වාධීන සංවිධාන ලෙස පවත්වාගැනීම මගින් ඒවා විවිධ සංස්කෘතීන්වලට අයත් ශිෂ්‍යයන් සහ පර්යේෂකයන් ආකර්ෂණය කරගැනීමේ වැදගත්කමයි.
කෙසේ වෙතත් ස්වාධීනත්වය පිරිහීයාම දේශපාලනීකරණය වර්ධනය වීම හේතුවෙන් ශ්රී ලංකා විශ්වවිද්‍යාල (ගෝලීය සන්දර්භය අනුව බලන කල්හි), විශ්වවිද්‍යාල තත්ත්වය නැතිව යාමේ අවදානමට ලක් වෙමින් පවතී. ගුණාත්මක අධ්‍යාපනයට ආයෝජනය කරන රජයක් ඒ සඳහා ප‍්‍රමාණවත් සම්පත් දායකත්වය සහතික කිරීමට අමතර ව අධ්‍යාපන නිදහස සහ ස්වාධීනත්වය ද සහතික කළ යුතුය.
දැනට ශ්රී ලංකා රජය පැහැදිලි වශයෙන් ම විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය, වෙළෙඳ භාණ්ඩයක් මෙන් සලකන අතර, විශ්වවිද්‍යාල සමායාත වස්තු වශයෙන් ද, විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යන පරිපාලකයින් (උපකුලපති, සහාය උපකුලපතින්, පීඨාධිපතිවරුන් යන අය) ව්‍යාපාර කළමණාකරුවන් සේ සලකයි. රජය අපේක්‍ෂා කරනුයේ විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලකයන් සිය වැඩසටහනට අනුගත වීම කෙරෙහි පමණකි.
මේ අනුව රජයේ විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලකයන්ගෙන් පහත සඳහන් දෑ අපේක්‍ෂා කරයි.
මේ අනුව රජයේ විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලකයන්ගෙන් පහත සඳහන් දෑ අපේක්‍ෂා කරයි.
01. සිය අභිමතයට අනුකූල ලෙසින් පීඨයන් පවත්වාගැනීම.
02. අවම සම්පත් ප‍්‍රමාණයක් ලබාදීම සහ වියදම් කපාහැරිම මගින් ලාබය ‘උපරිම‘ කරගැනීම.
03. ගුණාත්මක තෘතීයික අධ්‍යාපනයේ පරම නිර්නායකය වෙළෙ`දපොළ අවශ්‍යතා සපුරාගැනීම මගින් අධ්‍යාපනයේ අරමුණ මූලික වශයෙන් වෙනසකට භාජනය කිරිම.
04. මුදල් අයකෙරෙන පාඨමාලා ක‍්‍රමයෙන් හදුන්වාදීම මගින් විශ්වවිද්‍යාලයට බඳවාගැනීම සඳහා ගුණාත්මක අධ්‍යාපනයට වඩාමුදල් ගෙවීමේ හැකියාව නිර්නායකයක් සේ සැලකීම.
02. අවම සම්පත් ප‍්‍රමාණයක් ලබාදීම සහ වියදම් කපාහැරිම මගින් ලාබය ‘උපරිම‘ කරගැනීම.
03. ගුණාත්මක තෘතීයික අධ්‍යාපනයේ පරම නිර්නායකය වෙළෙ`දපොළ අවශ්‍යතා සපුරාගැනීම මගින් අධ්‍යාපනයේ අරමුණ මූලික වශයෙන් වෙනසකට භාජනය කිරිම.
04. මුදල් අයකෙරෙන පාඨමාලා ක‍්‍රමයෙන් හදුන්වාදීම මගින් විශ්වවිද්‍යාලයට බඳවාගැනීම සඳහා ගුණාත්මක අධ්‍යාපනයට වඩාමුදල් ගෙවීමේ හැකියාව නිර්නායකයක් සේ සැලකීම.
මේ අනුව විශ්වවිද්‍යාල උපාධි කඩ බවට නියතයෙන් ම පත්වන අතර මුලින් සඳහන් කළ පරිදි විශ්වවිද්‍යාලයන් හා බැදුණු ස්වාධීනත්වය සහ අධ්‍යාපන නිදහස සක‍්‍රීයව මැඩපවත්වනු ඇත. මෙය අපේක්‍ෂිත පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල මෙන්ම පවතින විශ්විද්‍යාල සඳහා ද වූ ක‍්‍රියා පිළිවෙත වනු ඇත.
වගකීමෙන් තොර දේශපාලන ගැත්තන් පරිපාලනයේ ප්රධාන තනතුරුවලට පත්කරගැනීමේ ශාපනයට අද ශ‍්‍රි ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියට වන්දි ගෙවීමට සිදු වී ඇත. පෙර නොවූ විරූ දේශපාලනීකරණය සහ ස්වාධීත්වය බිඳවැටීම හේතුවෙන් මෙම ආයතන ජනතාවගේ නෙතට ලක්වන්නේ සෘණාත්මක ආකාරයෙනි. මෙසේ වී ඇත්තේ විශ්වවිද්‍යාල ස්වාධීනත්වය සහ අධ්‍යාපන නිදහස අවබෝධ කරගැනීම සහ ගෞරවාන්විතව සැලකීමේ වැදගත්කම පරිපාලකයන්ට හා රජයට ඒත්තු ගැන්වීම සඳහා මහජනතාව උනන්දු කොට රජයට දැඩි පීඩනයක් ඇති කරනු වස් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යසංගමය සහ ශාඛා මගින් ගනු ලැබූ උත්සාහයන් ද පවතිත්දී ම ය.
විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සංගමයේ අප විසින් වෘත්තිය සමිති ක‍්‍රියාමාර්ගය අවසන් වූ විට විශ්වවිද්‍යාල ස්වාධීනත්වය අධ්‍යාපන නිදහස සහ දේශපාලනීකරණය සම්බන්ධයෙන් ඒ ඒ විශ්වවිද්‍යාග සනාතන සභාවාර පැවැත්වීමට තීරණයක් ගනු ලැබී ය. එසේ වුවත්, රජය දේශපාලන මැදිහත්වීම පෙර නොවු මට්ටමට ගෙන එමින් අපේ විශ්වවිද්‍යාලවල ස්වාධීනත්වය උල්ලංඝනය කිරිම සඳහා වෙර ගනී. පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ උපකුලපතිවරයා පත්කිරීම දිගින් දිගට ම පවතින මතභේදයක් බවට පත්ව තිබීම මීට මනා නිදසුනකි. ශ්රී ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාලයන් අතර පැරණිතම වූවක් වන පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය (සිලෝන් යුනිවරිසිටිය ද ඇතුළත්ව) ද මින් ගැලවිය නොහැකි විය. පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය අවම සුදුසුකම් සහිත අපේක්‍ෂකයා රජය විසින් තෝරාගන්නා ලද්දේ සාවද්‍ය පාලනය සහ පෞද්ගලික වාසි ඉස්මතුවන ආකාරයෙනි. පවත්නා ක‍්‍රයා පිළිවෙත්වලට අනුකූලව ක‍්‍රියාකරවීම ඒත්තු ගැන්විම සදහා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය සංගමය (FPUTA) නව උපකුලපතිවරයා නිල වශයෙන් හමු වී තමා නායකත්වය ලබා දෙන ආචාර්ය සංගමයේ විශ්වාසය දිනාගැනීමේ වැදගත්කම පෙන්වා දෙන ලදී.
එහෙත් ඒ එසේ නොවී ය. නියෝජ්‍ය උපකලපති පත්කිරිම ද ඉන් පසු සිදු වූයේ ආචාර්ය සංගමය නොව රජයට පක්‍සපාතී පරිපාලකවරුන්ගේ අභිලාෂයනට අනුකූල අන්දමිනි. පත්කරනු ලැබූ පුද්ගලයා සිය හිතුවක්කාර සහ අධම චරියාවන් නිසා ශිෂයයන් මෙන් ම ආචාර්ය මණ්ඩලය මෙන් ම දෙපාර්ෂවය කෙරෙහි මෙන් ම විරෝධාකල්පයන් ඇත්තෙකු වූ හෙයින් වැදගත් වගකීම් දරණ නිලයකට මනා සිහියෙන් යුත් පරිපාලනයක් විසින් පත්කළ යුතුව නොතිබුණි. එයට විරෝධය පැමක් වශයෙන් සියලූ ම පීඨවල ආචාර්යවරුන් විසින් අත්සන් කරනු ලැබූ පෙත්සමක් සිය සංගමය විසින් නියෝජ්‍ය උපකුලපති තනතුරට වෙනත් කෙනෙකු පත්කිරිම සදහා ඉල්ලමින් ඉදිරිපත් කරන ලදී. එහෙත් එය නොසලකා හරින ලදී. මේ අන්දමින් ස්වාධීනත්වයට එරෙහිව පෙර නොවූ විරූ සම්බාධක නවත්වාලනු සදහා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය සංගමය විසින් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සංගමය හරහා 2012 දෙසැම්බර් 17 වන දින සංකේත වැඩවර්ජනයක් පවත්වන ලදී. එයට පරිපාලනයෙන් ධනාත්මක ප‍්‍රතිචාරයක් නො ලැබුණ හෙයින් නියෝජ්‍ය උපකුලපති හා සෘජුව සම්බන්ධ සියලූ ස්වේච්ඡුා තනතුරුවලින් ඉවත්වීමට ආචාර්ය සංගමය තිරණය කරන ලදී.
එසේ ම විශ්වවිද්‍යාල ස්වාධිනත්වය සහ අධ්‍යන නිදහස පරිහානියට යාමට එරෙහිව තීරණාත්මක අවස්ථා සංසිද්ධි ආදියෙහි අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය විසින් තීරණය කරනු ලබන පරිදි විරෝධතා දක්වනු ඇත. මේ වසරේ උපාධි ප‍්‍රදානෝත්සවය සහ රාත‍්‍රී භෝජනයට සහභාගි වීමෙන් වැළකී සිටීමට ද අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය සලකා බලමින් සිටිති. මෙම අවස්ථාව ශිෂ්‍යනට කෙතරම් වැදගත් ද යන අවබෝධයෙන් සහ සංවේදිතාවයෙන් යුත් හෙයින් මෙය අවසාන උපාය මාර්ගයක් වනු ඇත. මෙබ`දු පියවරක් ගැන අකමැත්තෙන් හෝ සලකා බලමින් සිටිනුයේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දේශපාලනීකරණය වූ පරිපාලකයන් විසින් සමස්ථ අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයේ අභිලාෂය කෙරෙහි දක්වන අධම මෙන් ම අසංවේදී බවට සිය විරෝධය දැක්වීම වශයෙනි. නියෝජ්‍ය උපකුලපති සහභාගි වන සියලූ රැුස්වීම් ද සාමාජිකයන් විසින් වර්ජනය කරනු ලැබ ඇත. මෑත දී නියෝජ්‍ය උපකුලපති විසින් පීඨ මණ්ඩලයක් ඇමතීමට උත්සාහ ගැනීමේ දී එම පීඨ මණ්ඩලය විසිර ගොස් ඇත. දැන් නියෝජ්‍ය උපකුලපතිවරයා විසින් පීඨ මණඩල ඇමතීමට උත්සාහ නො කරයි. මෙකී ක‍්‍රියා මගින් විශ්වවිද්‍යාලවල සිදුවන පෙර නොවූ විරූ ක‍්‍රියාවලට විරෝධතා මගින් අභියෝග කිරිම ද සාමාජිකයින්ට හැකි වී තිබේ.
නිසි දේ කිරිම සඳහා පාලකයින්ට බලපෑම් කිරීමට ගත් මෙබදු උත්සාහයන් පැවතිය ද මෑත සිදුවීම්වලින් පෙනී යන්නේ පාලකයින් හා ඔවුන්ට දිරි දෙන්නන් තුළ ඇති වූ දරදඩු ස්වභාවය යි. මෑත දී (අධයන කාර්ය මණඩලය පමණක් නොව) පීඨ සභාව ගත් තීරණ ද පසෙක ලා වෛද්‍ය පීඨයේ පීඨාධිපතිවරයා අනියම් ක‍්‍රම මගින් සැක සහගත අධ්‍යාපන වාර්තා සහිත සිසුන් දසදෙනෙකුට එම්. බී. බී. එස්. පාඨමාලාව ස`දහා මග සලසා ඇත. ලැබී ඇති ආරංචිවලට අනුව මෙම ශිෂ්‍යයන් විසින් සිය අධයාපන සුදුසුකම්වල අඩුපාඩු සදහා හිලව් වන පරිදි විශාල ධන සම්භාරයක් ගෙවනු ඇත. මෙයින් නොනැවතී එම තීරණවලට එරෙහි වී විරෝධතා දැක්වූ අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලය සාමාජිකයන්ට තර්ජන ගර්ජන කිරිමට අදාළ දේශපාලන හාම්පුතුන් සහ ඔවුන්ගේ ගැත්තන් ක්රියාත්මක වූ බව ද සැල ය. අදාළ අදධිකාරින්ගේ පැහැදිලි අවශ්‍යතාව වී ඇත්තේ පේරාදෙණිය වෛද්‍ය පීඨය උපාධි කඩයක් බවට පත්කිරිම වන අතර කනගාටුවට කරුණ වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල පාලකයින් විසින් ඊට ඉඩ සලසා දීම ය. එසේ වුවත් මනා සැලසුමකින් ක්රියාත්මක කළ මෙම උත්සාහය සිය මුල ධර්ම කෙරෙහි දැඩි ව බැ`දී සිටින වෛද්‍ය පීඨ සභාව විසින් ව්‍යර්ත කරනු ලැබ ඇත. පෙර නො ඇසූ විරූ මෙබදු අකටයුතුකම් පිළිබද පුවත් සමස්ථ විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය තුලින් මතුවන පුවත් අතර වේ. මේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල අධයාපනයේ අදුරුතම කාල පරිච්ජේදය ලෙස හැදින්විය හැකි මෙම අවස්ථාවේ සිය අයිතිවාසිකම් රැකගැනීම සඳහා අරගලය තිව‍්‍ර කිරිමට ශ්රී ලාංකීය අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයට කාලය එළඹ ඇත යනු අප විශ්වාස කරමු. අපගේ ආයතනය පමණක් නොව අභිමානයට ද වින කරන අදුරදර්ශි නරුමයන්ට එරෙහිවීමට එක්සත්ව නැගී සිටීමට අවස්ථාව පැමිණ ඇත. අප නිවැරදි යැයි විශ්වාස කරන දේ වෙනුවෙන් නිර්භයව ඉදිරිපත් වීමේ අවස්ථාව එළඹ ඇත.
මීට – පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලීය ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමය (fputa)
Subscribe to:
Posts (Atom)