Sunday, July 31, 2011

Sri Lanka: University teachers union sells out wage campaign

WSWS.org, 30 July 2011, By Kapila Fernando
On July 22, the Federation of University Teachers Association (FUTA) called off its three-month protest campaign for a pay rise, accepting the limited allowance increases proposed by the government.
University academics had resigned their administrative posts on May 9 as part of their protest campaign for higher wages. The FUTA leadership took the decision to terminate the wage campaign because it was adding to the political problems of the government and it became clear that the pay demands could not be won without a political struggle.
Speaking to the WSWS, FUTA president Nirmal Ranjith Dewasiri stated: “Our basic salary has not been increased. The increase is just in the academic and research and development allowances.” Assistant lecturers would not receive any increase, he acknowledged.
The government has doubled the allowances for a section of university lecturers to allow union leaders to claim to the membership that they have gained something.
The union first demanded a pay rise of up to 168,000 rupees [$US1,500] a month for senior professors. However, after the government rejected the demand, the union slashed it to 132,000 rupees and then to 126,000 rupees. Similarly, the union cut its demands for other categories of lecturers.
Now the union has accepted the government’s offer to only increase allowances, raising the total salary for a senior professor to 115,000 rupees. The increase amounts to just 15,000 rupees for a senior professor and 1,500 rupees for a probationary lecturer. There was no rise in the Employment Provident Fund or gratuity on retirement.
President Mahinda Rajapakse repeatedly rejected any pay rise for university lecturers. On July 13, Rajapakse along with Treasury Secretary P.B. Jayasundera and Higher Education Ministry Secretary, Sunil Jayantha Nawarathne, made the government’s final proposal for an increase in allowances. The union leaders, preparing to call off any action, declared this was a “positive response” from the president.
The FUTA executive committee called off the union campaign and falsely told the media that members would get the majority of their demands.
Dewasiri openly admitted that the union abandoned the protest for political reasons. He told the WSWS: “We had to agree to the government’s proposal. Both parties could not go beyond that. The government is firm that they cannot increase salaries any further. We cannot go beyond this as a trade union. If we go forward then we would have to struggle with a political perspective like yours (the Socialist Equality Party). But we feel that it is not a suitable situation for such a fight. It is very difficult get an agreement from the membership for such an action.”
FTUA leaders, including Dewasiri, blamed the membership for their conscious decision to call off the protests in order to try to hide their own political subservience to the Rajapakse government.
From the beginning of the limited campaign, it was clear that the pay hikes and other demands could not be won without a political struggle against the Rajapakse government.
At the outset, Rajapakse rejected the lecturer’s demand for a pay hike as “unbearable” and claimed if it were granted then the university non-academic staff and other government workers would make similar demands. At a meeting with selected media editors, Rajapakse exclaimed: “Do you ask me to print money and increase salaries [of university teachers]?”
There has been no salary increase for university lecturers since 1996 and public employees’ salaries have been frozen since 2006.
When workers demanded salary increases during the civil war against separatist Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), Rajapakse menaced the unions, saying: “Are you asking me to stop the war and increase the salaries?” The unions bowed down to the government’s threat and abandoned their pay demands.
Now the government is heaping the combined burden of huge debts from the war and the impact of global economic crisis onto the backs of working people. The suppression of public sector wages is part of an austerity program designed to meet the demands of the International Monetary Fund to slash the budget deficit and implement pro-market reforms. The government’s decision to start privatising university education is another feature of these measures.
While the unions refused to wage a political campaign against Rajapakse, the government strenuously opposed the protest actions. It warned university teachers they would not be reappointed to administrative posts that they had relinquished. Pro-government students tried to obtain court orders to stop teachers from resigning from these posts.
The Socialist Equality Party (SEP) and the International Students for Social Equality (ISSE) explained that to defend living conditions and to oppose university privatisation, teachers and students should turn to the working class and fight for a workers’ and peasants’ government to implement socialist policies.
Union leaders Dewasiri and Sumanasiri Liyanage, a political science professor at Peradeniya University, claimed that there was a solution within the capitalist system. At a meeting in Colombo on June 20, Liyanage proclaimed that “the wage struggle will be won definitely.” He declared: “Social welfare ideas have been undermined by the market policies… the government does not know how to line up economic policies according to priorities.”
Following Liyanage, Dewasiri said “a struggle should be waged against neo-liberalism for the social development and social justice.” He then told the university teachers that their wage struggle was not “against the government.”
The ex-radicals, Liyanage and Dewasiri, once claimed to fight for “socialism” but today they have come forward to block any fight against the government and to claim that social justice can be established under capitalism. Their sell-out of the wage campaign is a direct consequence of their politics.
The union made no appeal to workers and students who were sympathetic to their campaign. Instead, hoping for a compromise with the government, it turned to the opposition United National Party (UNP) and several partners in the ruling coalition, the Lanka Sama Samaja Party (LSSP), the Stalinist Communist Party and the communalist Peoples United Front (MEP), and held a meeting with these parties on June 26. All of these organisations support the IMF’s austerity agenda.
Wickremabahu Karunaratna, the leader of the Nava Sama Samaja Party (NSSP), backed the FUTA leaders even as they were preparing the betrayal. Shamelessly, Karunaratna participated in the meeting held on June 26, reinforcing the lie that pressure could force the government to concede the demands of university teachers.
We urge university teachers and students to seriously consider the political lessons of this struggle, to break from the capitalist parties and the straitjacket of trade unions and to join the struggle of the SEP and its student organisation, the ISSE, in order to build a socialist movement of the working class.

අස් වු අංශ ප්‍රධානීන්ට නව පත්වීම් දිය යුතුයි

සිරස පුවත් 30/07/2011


ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපි භාරදුන් විශ්විද්‍යාල අංශ ප්‍රධානීන්ට යළි නව පත්වීම් ලබාදිය යුතු බව විශ්වවිද්‍යාල අචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය පවසයි.

එලෙස පත්වීම් ලබානොදුනහොත් යළිත් විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලන කටයුතු අකර්මන්‍යවීමේ අවදානමක් පවතින බව ආචාර්යවරුන්ග් සමිති සම්මේලනයේ මාධ්‍ය ප්‍රකාශක අචාර්ය මහීම් මෙන්ඩිස් මහතා ප්‍රකාශ කළේය.

 "ඉල්ලා අස්වෙච්ච උදවිය සම්බන්ධයෙන් දැන් පුරප්පාඩු ඇතිවෙලා තියෙන නිසා පත්වීම් කරන්න ඕන. නමුත් පත්වීම් කර‍න්නේ නැතිව නැවත වරක් සමස්ත විශ්වවිද්‍යාල 15වේම අධ්‍යාපන කටයුතුවලට මහා බාධා ඇති කරමින් කටයුතු කරනවා, ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපිය ඒ අය භාරගත්තේ නැහැයි කියලා. අපි ඉල්ලා අස්වෙලා ඉවරයි. පුරප්පාඩුවලට අලුතෙන් පත්කළ යුතුයි. ඒ නිසා විශ්වවිද්‍යාල ක්ෂේත්‍රයේ නැවත අර්බුදකාරී තත්වයක් ඇතිකරගන්නේත් නැතිව නැවත අලුත් පත්වීම් කරන ලෙස අපි අවධාරණයෙන් ප්‍රකාශ කරනවා"

කෙසේවෙතත්, උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයේ ලේකම් ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්න මහතා පැවැසුවේ, අධ්‍යාපන අංශ ප්‍රධානින් ඉදිරිපත් කළ ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපි විශ්වවිද්‍යාල පාලක සභාව මගින් පිළිගෙන නොමැති බවයි.

ඒ අනුව, යළිත් අලුතින් පත්වීම් ලිපි නිකුත් කිරීමට අවශ්‍යතාවයක්‍ නොමැති බව ඔහු සඳහන් කළේය.

මේ අතර වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගයට සම්බන්ධව සිටි විශ්වවිද්‍යාල බහුතරයක ආචාර්යවරුන් මේ වන විට වැඩ භාරගෙන ඇති බව උපකුලපතිවරුන්ගේ හා අධ්‍යක්ෂකවරුන්ගේ කමිටුවේ සභාපති මහාචාර්ය කේ.ඒ. නන්දසේන මහතා පැවසීය.

FUTA Refuse to Withdraw Letters of Resignation

The Sunday Leader 31/07/2011

by Janith Aranze

The academics who submitted their resignation letters over 3 months ago, decided to call off their trade union action last week and are still waiting for new letters of appointment from the Vice-Chancellors.

Spokesman for the FUTA, Dr. Mahim Mendis, has said that if the academics withdraw their resignation letters it will undermine the trade union action that was carried out over the last 3 months. “We cannot withdraw our resignation letters as we have been advised that it will undermine our trade union action.

The Vice-Chancellors have come together to make a decision not to make fresh appointments as they did not accept our resignations,” Mendis explained.

“The UGC is pressurizing the Vice-Chancellors not to make fresh appointments, it is our fundamental right to resign,” he said.

When The Sunday Leader contacted the University Grants Commission (UGC) Chairman, Prof. S.V.D.G. Samaranayake, he denied the UGC was having any influence over the Vice-Chancellors’ decision. “We are not pressurising anybody, I know where you are getting these reports from but it is not true” he said.

Vice-Chancellor of Colombo University, Prof. Kshanika Hirimburegama, said that she hoped the matter will be resolved next week.

“Lectures are being conducted, and examinations are being processed, so hopefully the matter can be resolved quickly and on Monday we shall see,” she said.

Saturday, July 30, 2011

ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලය; කොතැනින් කොතැනකටද?

රාවය 31/07/2011
ප්‍රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර [Sunday, July 31, 2011]


අවසානයේ තම අරගලය වහා නවතා දැමීමට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් එකඟ වී තිබුණි. ඉතා ජයග්‍රාහී ලෙස අවසන් කළ හැකි අරගලයක් කිහිපදෙනෙක් විසින් හිතුමතික ලෙස පාවාදී ඇති බව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ බොහෝ ආචාර්යවරුන් අතින් විවේචනය වීමට මෙකී ක්ෂණික එකඟතාව හේතුවිය. තම සංගමයේ සීමිත පිරිසක් සහ රජයට හිතවාදී ආචාර්යවරු කිහිපදෙනෙක් ඉතා රහසිගතව සිදුකර ඇති සාකච්ඡා කිහිපයකින් අදාළ තීන්දුව ගෙන ඇති බව තවදුරටත් චෝදනා එල්ල විය. අරගලය සම්බන්ධයෙන් තම සංගමයේ නිල අදහස ජූලි 25 වැනි සඳුදා පැවැත්වීමට නියමිත වී තිබුණේ පළාත්පාලන මැතිවරණය දින දෙකකට පෙර හෙවත් නියමිත දිනට දින හතරකට පෙර (ජූලි 21 වැනි බ්‍රහස්පතින්දා) තමන් අරගලයෙන් ඉවත් වූ බවට හදිසියේ ප්‍රකාශ කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ ප්‍රධානීන් කටයුතු කිරීම එහි සෙසු සාමාජිකයන් බොහොමයකගේ දැඩි විමතියටත් කුතුහලයටත් හේතුවී තිබිණ. 

මීට ආසන්න දිනකදී උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කර තිබුණේ තම අරගලය විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ඉතා ඉක්මනින් නවතා දමනු ඇති බවත්, නොඑසේ නම් එය නතර කිරීම සඳහා වෙනත් ක්‍රම තමන් ළඟ ඇති බවත්ය. බලධාරීන් ළඟ මෙන් ගැලරියට කියන වාචාල කතා තමන් ළඟ නොමැති බවත් එහෙයින් තම ඉල්ලීම් ලැබෙන තුරු මේ අරගලය දිගටම ගෙන යන බව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ සභාපතිවරයා රාවයට ප්‍රකාශ කරන්නේ පී.බී. ජයසුන්දරගේ යෝජනාවට තම සංගමය එකඟ වූ බවට මාධ්‍ය මගින් ප්‍රකාශ කිරීමට පැය දෙක තුනකට ප්‍රථමය. 

අදාළ තීන්දුව ප්‍රකාශවීමට හරියටම දිනකට පෙර විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ මාධ්‍ය ප්‍රකාශක ආචාර්ය මහීම් මෙන්ඩිස් මහතා ප්‍රකාශ කළේ බැසිල් රාජපක්ෂ සහ ජනාධිපතිවරයා සමග කළ සාකච්ඡාවලදී තමන් අපේක්ෂා කළ මූලික වැටුප ක්‍රමයෙන් අවම වූ බවත් මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා සමග කළ සාකච්ඡාවේදී එය කිසිසේත් පිළිගත නොහැකි මට්ටමේ ඉලක්කම් කිහිපයක් පමණක් වූ බවයි. ජනාධිපතිවරයා පවා ලංසු නොතිබූ ආකාරයේ කොන්දේසි සහිත මේ ඉලක්කම් හරඹය පිළිගැනීමට තරම් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මෝඩ නොවන බව ඒ මහතා වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වීය. 

තත්ත්වය මෙසේ තිබියදී ඉන් පැය කිහිපයකට පසු විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය එකඟ වන්නේ අන් කවරකටවත් නොව මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ඉදිරිපත් කළ මේ යෝජනාවටම වීම තේරුම් ගැනීමට අපහසු කරුණකි. 

නව වැටුප් ව්‍යුහයට අනුව ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයකුගේ වැටුප රුපියල් පහළොස් දහසක් ද, මහාචාර්යවරයකුගේ වැටුප 17 දහසකින් ද, පළමු ශ්‍රේණියේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථීකාචාර්යවරයකුගේ වැටුප රුපියල් දහතුන් දහසකින්ද, දෙවැනි ශ්‍රේණියේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථීකාචාර්යවරයකුගේ වැටුප දොළොස් දහසකින්ද ස්ථීර කථීකාචාර්යවරුන්ගේ වැටුප රුපියල් අට දහසකින්ද වර්ධනය වීමට නියමිත බැව් පුවත්පත් වාර්තා කර තිබිණ. 

ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලය සහ අදාළ එකඟතාව තුළ මතුවූ ප්‍රධාන ගැටලු කිහිපයක් වන අතර එහි මූලික පරමාර්ථ ඒ අතර ප්‍රධාන වේ. තම අරගලය ආරම්භ කිරීමේදී විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ප්‍රකාශ කළ මූලික කරුණක් වූයේ මෙය හුදෙක් තම පෞද්ගලික ලාභාපේක්ෂාවක් උදෙසා ගෙන යන්නක් නොව, සමස්ත අධ්‍යාපනයේම චිරස්ථීතිය උදෙසා සිදුකරන්නක් බවයි. අධ්‍යාපනය සඳහා වාර්ෂිකව රජය වැය කරන මුදල රජය සමස්ත වශයෙන් වැය කරන මුදලින් 6%ක් දක්වා වර්ධනය විය යුතු බව ඒ අනුව ඔවුන්ගේ මූලික සටන් පාඨයක් වී තිබුණි. එසේ නමුත් අරගලය දිගින් දිගට ක්‍රියාත්මකවීමේදී එම සටන් පාඨය ක්‍රමයෙන් හැලී ගිය අතර ඒ වෙනුවට ආචාර්යවරයාගේ මාසික වේතනය, බදුරහිත වාහන බලපත්‍රය, ජනප්‍රිය පාසල්වලට දරුවන් ඇතුළත් කිරීමේ වරප්‍රසාදය වැනි පෞද්ගලික කාරණා වඩාලාත් ඉස්මතු විය. එකී කරුණ ඉතා හොඳින් පැහැදිලිවන්නේ ආචාර්යවරුන් විසින් එකඟතාව පළකරන ලද යෝජනාවලිය තුළ එවන් පොදු කාරණා නොසලකා හැර තිබීමෙනි. 

තම අරගලය උසස් අධ්‍යාපනය රැකගැනීම බව පැවසූ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය පෙන්වා දුන් මූලික කරුණ වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල තුළ ලැබෙන ඉතා අවම වැටුපට සේවය කිරීමට ඒවායෙන් පිටවන දක්ෂ ශිෂ්‍යයන් සූදානම් නොමැති බවත්, එහෙයින් ඔවුන් වෙනත් රැකියා සොයා විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය තුළින් ඉවත් වන බව ආචාර්යවරුන්ගේ සංගමය පෙන්වා දී තිබුණි. මෙම කරුණ සියයට සියයක් සැබෑය. එසේ නමුත් ගැටලුවක් වී ඇත්තේ තම මුඛ්‍ය පරමාර්ථය එය වී නම් මෙවන් එකඟතාවකට පැමිණියේ කෙසේද යන්නයි. මන්ද යත් අදාළ වැටුප් සංශෝධනය තුළ ආධුනික කථීකාචාර්යවරුන්ගේ වැටුප පිළිබඳ කිසිදු සඳහනක් නොමැති හෙයිනි. විශ්වවිද්‍යාලයෙන් මූලික උපාධිය ලබාගන්නා ශිෂ්‍යයෙක් විශ්වවිද්‍යාලයේ ගුරුවරයකු ලෙස සේවයට බැඳෙනුයේ ආධුනික කථීකාචාර්යවරයකු ලෙස මිස ජ්‍යෙෂ්ඨ කථීකාචාර්යවරයකු ලෙසවත්, ආචාර්යවරයකු ලෙසවත්, මහාචාර්යවරයකු ලෙසවත් නොවන බව නොරහසකි. 

පසුගිය මැයි 9 වැනි දින ආරම්භ වී මාස ගණනක් ඇදී ගිය මෙම ගැටලුව ගහන්න ගහන්න වඳින ප්‍රතිපත්තියකටවත් වඳින්න වඳින්න ගහන ප්‍රතිපත්තියකටවත් නොගොස් මෙසේ හෝ නතරවීම එක් පැත්තකින් සතුටුදායක ආරංචියකි. මන්ද යත් එය දිගින් දිගට ඇදී යෑම රජයේ පළාත් පාලන ඡන්දයටවත්, විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ජීවිතවලටවත් බලපාන ආකාරයට වඩා එය රටේ උසස් අධ්‍යාපනය ප්‍රමුඛ සමස්ත අධ්‍යාපනයට ඉතා අහිතකර ආකාරයෙන් බලපාන බැවිනි. 

තම අරගලය මෙසේ හිටි අඩියේ නැවැත්වීම සාධාරණීකරණය කරනු වස් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ නියෝජිතයන් පැවසූ තවත් කරුණක් ඇත. එනම් මෙය තාවකාලික නැවැත්මක් පමණක් බවයි. එසේ අවශ්‍යතාවක් ඇතිවූ නමුත් මෙම අරගලය නැවතත් තිබූ අයුරින් ගොඩනැගිය හැකිද යන්න ඉතා සැකසහිතය. මන්දයත් තම අවශ්‍යතාව සඳහා කේවල් කළ හැකි බොහෝ ප්‍රබල කාරණා ඒ වනවිට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ගිලිහී තිබෙනු ඇති නිසාය. 

අපොස උසස් පෙළ විභාගය පැවැත්වීමට ඔන්න මෙන්න තිබියදී තමන් විභාග කටයුතුවලින් ඉවත් වන බව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ප්‍රකාශ කර තිබීම මේ සම්බන්ධයෙන් රජය අසරණ කළ ප්‍රමුඛ කාරණාව වී තිබුණි. අනෙක් කරුණ වන්නේ මේ වන විට විශ්වවිද්‍යාල සඳහා නවක සිසුන් බඳවා ගැනීමේ කාලය ආසන්න වී තිබීමය. මෙසේ අරගලය අත්හිටුවීමත් සමග රජය එකී ප්‍රශ්න සියල්ලෙන් නිදහස් වෙන අතර ඉන්පසු සැබෑ වුවමනාවක් පැමිණියත් තම ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් අරගල කිරීම ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයට මෙතරම් පහසු නොවනු ඇත. එසේ අරගලයක් කළද එය ඉක්මනින් විසඳීමේ වුවමනාවක් රජයේ පාර්ශ්වයටද අවශ්‍ය නොවනු ඇත. 

මෙම තීරණයත් සමග තවත් අතකට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ සාමාජිකයන් රාශියක් මේ කෙරේ කලකිරී සිිටිනු දක්නා ලැබේ. එවන් තත්ත්වයක් තුළ මින් පෙර තිබුණා සේ ශක්තිමත් පදනමකින් සහ විශ්වාසයකින් යුතුව මෙම අරගලය ප්‍රතිසංවිධානය කළ හැකිද යන්න ප්‍රශ්නයකි. 

අනෙක් අතට මෙම අරගලය ක්‍රියාත්මක වූ දීර්ඝ කාලසීමාව තුළ මෙරට පොදු සමාජය ඒ කෙරේ කොන්දේසි විරහිත එකඟතාවක් පළකොට තිබුණි. ඒ මෙම අරගලය සම්බන්ධයෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයා පෙළඹුණු කරුණු ඉතා සාධාරණ බැව් ඔවුන් විශ්වාස කළ නිසා විය හැක. තමන්ට සෑහීමකට පත්විය හැකි විසඳුමක් ලැබුණා නම් අරගලය නවත්වා දමා එය නැවතත් ආරම්භ කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයාට සිදුවුවහොත් කලින් තිබූ පොදු එකඟතාව ඒ අයුරින්ම ඒ සඳහා ලැබෙනු ඇතැයි සිතීමද කළ නොහැක. වෙනකක් තබා මෙම අරගලය සම්බන්ධයෙන් තම කොන්දේසි විරහිත එකඟතාව දැක්වූ ගුරු සංගම් පවා අද සිටිනුයේ කිසියම් කලකිරීමකින් බව ඔවුන් සමග සාකච්ඡා කිරීමේදී පෙනීයයි. 

නවතා දැමූ අරගලය නැවතත් ආරම්භ කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කටයුතු කළහොත් කොයිකටත් තෛලය ලෙස රජය ගෙනයන කඩාකප්පල්කාරී සහ දේශද්‍රෝහී ප්‍රවාදය දෙසට මෙම අරගලය තල්ලු කිරීමට රජයට අපහසු නොවනු ඇත. එවන් තත්ත්වයක් තුළ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලය දිගින් දිගට ඇදී ගියහොත් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයා ජනතාවට වාතයක් වීමත් රටේ උසස් අධ්‍යාපනය හදාරන දරුවන්ගේ අනාගතය නිකරුණේ කාබාසිනියාවීමත් නොවැළැක්විය හැකිය. 

මේ සම්බන්ධ කාරණා දැන් දැන් රටේ බහුතර ජනමාධ්‍ය සඳහා වැඩි වශයෙන් මුල් පුවත් සැපයීම තුළ පෙනීයන්නේ අන් කවරක්වත් නොව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයාගේ අරගලය ආරම්භ වී ඇත්තේ දැන් බවය. 
මෙකී එකඟතාවත් සමග විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයාගේ කේවල් කිරීමේ ශක්තිය කොතරම් දුරට අහිමි වී ඇත්දැයි උසස් අධ්‍යාපන බලධාරීන් ඕනෑවටත් වඩා දනී. එකඟතාව අවසන් වී දින දෙක තුනක් යෑමටත් ප්‍රථම ආචාර්යවරුන් ඉල්ලූ පරිදි අංශ ප්‍රධානීන් නැවත පත් නොකිරීමටත්, විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම විසින් නිකුත් කළ අංක 456 චක්‍රලේඛය එකඟතාවේදී පොරොන්දු වූ පරිදි ඉවත් කර නොගැනීමටත් බලධාරීන් කටයුතු කර තිබෙන්නේ එකී අවබෝධය නිසා නොවේයැයි සිතීමට කාරණා නැත. මෙකී අරගලය සාර්ථක ලෙස ඉදිරියට යෑමට ඉඩ නොදී කෙසේ හෝ තාවකාලිකව නැවැත්වීම තුළ පෙනීයන්නේ උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා ප්‍රමුඛ බලධාරීන් ව්‍යවහාර ඥානය අතින් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට වඩා ගව් ගණනක් ඉදිරියෙන් සිටින බවයැයි ප්‍රකාශ කිරීමට සිදුවීම කනගාටුවට කරුණකි. 

මේ අරගලය විසඳුණු ආකාරය හරි හෝ වැරදියැයි කීමටවත්, ඇතැමුන් කියන්නා සේ අරගලය පාවා දුන්නායැයි කියන්නටවත් අපි කිසිදු අවස්ථාවක ඉක්මන් නොවෙමු. මාස ගණනාවක් තුළ ගෙනගිය අරගලය සහ අවසාන වශයෙන් ගත් එකඟතාවන් සහ එහි පරමාර්ථ තුළ අපිට දැනුණු පරස්පරතාව පිළිබඳව මාධ්‍ය හරහා සාකච්ඡා කැරුණු කරුණු අනුව අපිට දැනෙන්නා වූ දෙය පමණක් මෙසේ සටහන් කරමු.

විශ්වවිද්‍යාල යථා තත්ත්වයට පත්කිරීමට නම් ඉල්ලා අස්‌වී සිටින අංශාධිපතිවරුන්ට අලූතින් පත්වීම් ලිපි දිය යුතුයි

දිවයින 30/07/2011

නිලන්ත මදුරාවල

විශ්වවිද්‍යාල යථා තත්ත්වයට පත්කිරීමට නම් දැනට ඉල්ලා අස්‌වී සිටින අංශාධිපතිවරුන් සඳහා අලුතින් පත්වීම් ලිපි නිකුත් කළ යුතු යෑයි විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය ඊයේ (29 වැනිදා) තීරණය කළේය.

උපකුලපතිවරුන් එසේ නොකිරීම ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය සමඟ ආණ්‌ඩුව ඇතිකරගත් එකඟතාව කඩ කිරීමක්‌ බව ද එහි සභාපති ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා "දිවයින" ට පැවැසීය.

අංශාධිපතිවරුන්ගේ ඉල්ලා අස්‌වීම් ලිපි පාලක සභාවන් භාර නොගැනීම නිසා යළි පත්වීම් ලිපි නිකුත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවක්‌ නොමැති බව උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය පෙරේදා (28 වැනිදා) තීරණය කළ අතර මෙම තත්ත්වය යටතේ විශ්වවිද්‍යාලවල අධ්‍යාපන කටයුතු ආරම්භ කිරීම තවදුරටත් කල් යන ලකුණු පහළ වී ඇත.

ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි පාලක සභාවන් භාර නොගත්ත ද පසුගිය මාස දෙකහමාරක කාලයේදී අංශාධිපති ධුර පුරප්පාඩු වී පැවැති බවත් අධ්‍යයන කටයුතු සිදු නොවූයේ ඒ නිසා බවත් සභාපතිවරයා සඳහන් කළේය. තම සම්මේලනය සමඟ ආණ්‌ඩුව ඇතිකර ගත් එකඟතාව පවත්වා ගැනීමට නම් හිටපු අංශාධිපතිවරුන් එම ධුරවලට යළි පත්කළ යුතු යෑයි ද එය උපකුලපතිවරුන්ගේ වගකීමක්‌ යෑයි ද ඒ මහතා කීවේය. සම්මේලනයේ විධායක සභාව මේ සම්බන්ධයෙන් දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කළ බව ද සියලු දෙනාගේ එකඟතාව වූයේ අධ්‍යාපන කටයුතු යථා තත්ත්වයට පත්කිරීම සඳහා අංශාධිපතිවරුන් අලුතින් පත්කිරීම යෑයි ද දේවසිරි මහතා ප්‍රකාශ කළේය.

VCs, lecturers split hairs, while varsities remain paralysed

The Island 29/07/2011


by Dasun Edirisinghe

Vice Chancellors of universities, who met yesterday at the Open University, Nawala, decided to request university lecturers "to resume duties in the posts they held prior to their strike action." This decision was taken to ensure restoration of normalcy in the universities, Chairman of the Committee of Vice Chancellors and Directors (CVCD) Prof K. A. Nandasena told ‘The Island’.

The meeting was summoned to find ways to end the impasse that had been caused by a decision taken by the vice chancellors of the universities not to issue fresh letters re-appointing university lecturers to the voluntary posts from which they had resigned as part of their trade union action, he said.

The CVCD, at the end of the meeting issued a letter commending the decision of the Federation of the University Teachers’ Associations to suspend their trade union action. "Since the university councils which are the appointing authorities have not accepted the letters of resignation of Heads of Department submitted at the commencement of the trade union action on May 09, 2011, the CVCD is of the view that the necessity to re-appoint Heads of Departments does not arise. To ensure the normalcy in the universities, the CVCD requests all academics who were on trade union action to resume duties in the posts they held prior to trade union action," the letter said.

President of the Federation of University Teachers Associations (FUTA) Dr Nirmal Ranjith Devasiri told ‘The Island’ that they too have been sent a copy of the letter. However, the letter had two contradictory points which the academics have to consider seriously before deciding their future course of action, he said. "The letter by the CVCD commending the suspension of trade union action accepts that we had engaged in such an action. The trade union action was the resigning from the posts of heads of departments. In the meantime it says there was no necessity of issuing letters of reappointment. These two contradictions could not be ignored," he said.

Dr Devasiri said that the executive committee of the FUTA would meet this evening (29) to discuss the contents of the letter from the CVCD and decide the future course of action.

Friday, July 29, 2011

An academic spring in Sri Lanka? - Part II

 
By Camena Guneratne and Harini Amarasuriya
Open University of Sri Lanka

Part I

Continued From Thursday

Part II

Feudal character

Even a cursory analysis of Sri Lankan society reveals its deeply engrained feudal character. Despite 60 years of independence and democracy, as a society, we still remain largely dependent on feudal relationships to negotiate our everyday life. Knowing the right person, having the right connections, establishing the necessary patronage linkages is what helps us get through life fairly comfortably. Those who do not have access to those links will be left behind. This has become so much a part of our lives that we are unconscious of it. Of course, networking and building the right social connections in order to get by in life is not something that is unique to the Sri Lankan culture. Networking and relationship building form the core subject of many self improvement and professional development courses. But there is something unique about the insidiousness of the need to ‘know’ the right people and to be part of the right social or political networks in Sri Lanka, which deserves some thought. And that is the particularly feudal character of these networks and alliances. This means that establishing and maintaining these relationships include unquestioning and uncritical loyalty and obedience. Whether this is based on respect for age, authority, status, position or even friendship, these networks and social connections are highly personalised and form close, incestuous circles. The networks that exist within the universities are also based on similar relationships of patronage. Most of us working within the Sri Lankan university system are only too aware of this. While we want to ensure that we retain the best and the brightest of our graduates within the university system, this also reinforces relationships of dependence and patronage that stifles creativity, independence and that most important quality of all, autonomy. The teacher-student relationship survives far longer than necessary within Sri Lankan universities. Relationships between colleagues are mediated by the desire to please the powerful and to be aligned with the influential. Intellectual exchanges are circumscribed by the need to respect hierarchy and the fear of the consequences if you don’t; which ideas get challenged by whom depends on theguru kula you belong to rather than the legitimacy or importance of the thought. In recent times this cycle of networking and patronage becomes more ominous when it links the university system to the political sphere. This is unfortunately evident in the appointments of those holding high office in universities and related institutions.

These are perhaps some of the reasons the giant was sleeping and the academic community was in exile. The gradual erosion of academic freedom and independent thought led to situations where maintaining a low profile and not stirring up trouble became the main preoccupation of university teachers. This translated into apathy in the face of sometimes outrageous abuses of power by those in authority. In the past year or so we have seen a Vice Chancellor sending female students for virginity testing, another banning a human rights activist from speaking at a function of the university (which incidentally is a public space), yet another acquiescing in the illegal appointment of a Dean who had retired from service (the same Dean who now claims to derive his intellectual inspiration from supernatural forces), university Senates awarding honourary doctorates to politicians bypassing correct procedures. All this without a murmur of protest from the academic community at large! And we ask ourselves, "why?" Perhaps, another reason is that for many years, younger academics didn’t have role models to show them what it meant to be a part of a vibrant, energetic and intellectually stimulating environment. Those of us in the senior ranks, too, failed to adequately mentor the juniors and lead by example. Many of us were advised not to draw unnecessary attention to ourselves; to be discreet; to turn the other way if we see something wrong. If this was what was expected of us within the universities, how could we draw attention to ourselves outside?

Giant asleep, not dead

But, what this current resurgence has shown is that although the giant was asleep it is not dead. The impulses that led us to seek employment and a career within academia were clearly not economic. We all walked into the university system with our eyes wide open as to what our economic condition would be. Most of us took the plunge because we hold on to an ideal of university life where ideas matter; independence and critical skills are valued, not feared. We have listened wistfully to stories of the past of fiery debates and arguments in senates and faculty boards, of brilliant and colourful personalities stalking our corridors, of their intellectual achievements and eccentric exploits. These legends also inspired us to choose this career path. We chose academic careers because we believed in a certain way of life, a certain form of engagement with the world. Over the years what we got was under-funded and under-resourced institutions coming under increasing political control by governments to whom education was no longer a priority. Given their environment, combined with the impossibly low salaries offered, the universities no longer attracted the best minds and inevitably took a turn towards mediocrity and apathy. And with a few exceptions and while trying to maintain some standards of excellence, most of us went with the tide!

We are all responsible for the current state of the university system in Sri Lanka. But, in spite of our frustration, lurking inside all of us was the hope for something different. And it is that hope which is being stirred today. Within the last couple of months, leaders have emerged from all sides from within the different universities. Academics are beginning to show that they will no longer be silent. Academics are taking on authorities who are attempting to circumvent university procedures, influence academic decisions and interfere with teaching responsibilities. They are also supporting each other. The public protests in which university teachers marched on the streets in the past few weeks (a phenomenon unthinkable a year ago), their willingness to travel literally from one end of the country to the other to support their colleagues and the sense of solidarity and community this has generated have triggered a new found feeling of liberation. The last rally took place in Jaffna, where close to 1,000 university teachers from all parts of the country marched on the streets much to the bemusement of the local people. At that meeting a question asked by a union leader summed up in one sentence all our past failings – "Where was FUTA in thirty years of civil war?"Now academics are resisting when VCs and Deans go beyond their authority. We are finally learning that that is not the way; that we have to stand up to be counted; that VCs are also accountable to their institutions and their impunity must be challenged; that senate and faculty board meetings are not just held to rubber stamp decisions made by others, but are forums where matters are debated and decisions taken by a responsible community of people.

What next?

This is not the first (and will not be the last) regime to use political power to interfere with the autonomy of universities. But safeguarding that autonomy requires academics to take their rights and privileges seriously and to fight to protect it. We reiterate that these rights and privileges are intrinsic to our ability and our obligations to fulfil our core functions in civil society. It is important that we do not forget that this fight has to happen within as much as outside the universities. As the UNESCO Lima Declaration on Academic Freedom and Autonomy of Institutions of Higher Education says, university autonomy is what enables the academic community to speak out with responsibility and independence on the ethical, cultural and social problems of their time. The current FUTA trade union action has enabled us to reflect on and act on these issues both inside and outside our institutions. The trade union action being suspended does not mean that our fight to protect our privileges and fulfil our responsibilities need come to an end. It is up to us to also hold FUTA accountable for the challenge they laid before university teachers at the seminar in Jaffna when one speaker asked us what we were going to do when our wallets and handbags were filled. The trade union action has been suspended even prior to our wallets and handbags being filled; perhaps our union leaders who have been exhorting us to keep fighting need to explain why they gave up the fight long before we were ready to do so.

The current mood of the academic community shows that it was not merely the salary issue which drew us on to the streets. The intransigence and inanity of the current regime and the humiliating treatment meted out to university teachers has had a positive effect. It has, without doubt been a significant factor in causing them to finally rise up and say enough is enough. You can push a community so far and no further. Perhaps, a more significant factor is the threat to the very future and survival of the country’s much cherished public education system. University teachers are now making it clear that they will not stand silent and watch the dismantling of this system. The demand for decent salaries is based not merely on self interest but also on real fears that the erosion of adequate funding is an insidious way of destroying these institutions from within. FUTA is also asking for adequate funding of education as a whole which is a sine qua non for sustainable development.

There are signs that the winter of our discontent is ending and spring is in the air. The response of university teachers to the FUTA union action signalled that we were ready to be mobilised and to emerge from hibernation. Now that the union action has been suspended, the next few weeks and months will demonstrate if the signs of resurgence are here to stay.


Concluded

අංශ ප්‍රධානීන්ගේ අස්‌වීම පාලක සභා බාරගෙන නෑ එනිසා අලුතින් ලිපි නිකුත් කරන්නත් අවශ්‍ය නෑ - උපකුලපති සම්මේලනය

දිවයින 29/07/2011

නිලන්ත මදුරාවල

අංශ ප්‍රධානීන්ගේ ඉල්ලා අස්‌වීම පාලක සභාවන් භාරගෙන නොමැති හෙයින් එම ධුරවලට යළි අලුතින් පත් කිරීම සඳහා ලිපි නිකුත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවක්‌ නොමැති බව ඊයේ (28 වැනිදා) තීරණය කළ උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය අංශ ප්‍රධාන ධුර බාර ගන්නා ලෙස විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයෙන් ඉල්ලා සිටියේය.

අංශ ප්‍රධාන ධුරවලින් ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි යළි ඉල්ලා අස්‌ කර ගැනීමට නොහැකි බව පවසන ආචාර්යවරුන්ගේ සම්මේලනය කෙසේ වුවද අද (30 වැනිදා) සවස පැවැත්වෙන එහි විධායක සභාවේදී සාකච්ඡා කර තීරණයක්‌ ගැනීමට නියමිතය.

උද්ගතව ඇති තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කිරීමට උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය ඊයේ රැස්‌ වූ අතර වෘත්තීය ක්‍රියා මාර්ගය නතර කිරීම පිළිබඳ ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයට ප්‍රසාදය පළ කිරීමේ යෝජනාවක්‌ද එහිදී අනුමත විය. අංශ ප්‍රධාන ධුර භාර ගන්නා ලෙස ආචාර්යවරුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටීමට ද සම්මේලනය තීරණය කළ බව එහි සභාපති මහාචාර්ය කේ. ඒ. නන්දසේන මහතා "දිවයින" ට පැවසීය.

උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය ගෙන ඇති තීරණය පිළිබඳව අද සාකච්ඡා කර තීරණයක්‌ ගන්නා බව ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ සභාපති ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා සඳහන් කළේය.

ආචාර්යවරුන් වෘත්තීය ක්‍රියා මාර්ගය අත්හැර සතියක කාලයක්‌ ගත වුවද මෙම ගැටලුව මත අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කිරීමට නොහැකි වී තිබේ.

Thursday, July 28, 2011

Wildlife director sacked over Govt.’s loss of votes in Wayamba

 

article_image

By Ifham Nizam

Wildlife Conservation Director General Dr. Chandrawansa Pathiraja was removed from his post yesterday by Wildlife and Agrarian Services Minister S. M. Chandrasena.

The Island learns that among the causes for the removal of Dr. Pathiraja were elephant drives and relocation, particularly in the Wayamba area.

Dr. Pathiraja took the initiative to relocate wild elephants which caused the human-elephant conflict in the Wayamba Province. This created problems to the people as the wild elephants caused more damages to lives and properties particularly farming lands.

However, the initiative resulted in irate farmers and affected persons voting against the government, officials said.

He said Dr. Pathiraja did not consider the political cost of his decision and therefore he was sacked.

Dr. Pathiraja was on the chief mover in obtaining experts from the US and India for the forthcoming elephant census in August.

Ministry sources said that the changes were done to streamline the administrative processes.

Despite numerous efforts, Minister Chandrasena and Dr. Pathiraja were not available for comment.

Dr. Pathiraja was appointed as the Wildlife Conservation Department Director-General on November 22, 2010. He was the 28th Director-General of the Department which was established on October 01, 1949.

A past pupil of Maliyadeva College, Kurunegala, he followed higher studies at the Peradeniya University and the Medical Research Institute, Singapore.

Dr. Pathiraja, who is presently also a Director General of the Economic Development Ministry, played a leading role in making the NLDB a profit making company when he was its Chairman, within a period of three years.

Restraining order against UGC, University heads extended

The Island, 28/07/2011, By Chitra Weerarathne


The Court of Appeal yesterday extended till August 05, 2011, the restraining order, issued earlier, against the University Grants Commission, the Chancellor, Vice Chancellors, and the Heads of Departments, of the Ruhuna, Wayamba and Sri Jayewardenepura Universities.


The stay order restrained the UGC the Chancellor and the Vice Chancellors, from accepting the letters of resignation submitted by the Heads of Department. The same stay order restrained the Heads of Departments from submitting letters of resignation and keeping away from official duties.


Groups of students from the three universities had complained to the Court of Appeal that the Heads of Department handed over letters of resignation, and kept away from academic functions and thereby, the academic work of the undergrads had been interrupted. They requested the Court to prohibit the authorities from accepting the letter of resignation.


The Bench comprised Justices Sriskandarajah and Nalin Perera.


Faiz Mustapha, PC and Sanjeewa Jayawardena appeared of the petitioner students.


M. A. Sumanthiran appeared for the Heads of Department.

An Academic Spring in Sri Lanka?

The Island 28/07/2011

By Camena Guneratne and
Harini Amarasuriya
Open University of Sri Lanka

The Federation of University Teachers Association (FUTA) has called off the trade union action it launched more than two months ago, somewhat unexpectedly. The blogsphere is buzzing with comments, reactions and analyses of the suspension of the trade union action. This reaction itself shows the degree to which FUTA had succeeded in mobilising university teachers. It now appears that the FUTA membership may have been a few steps ahead of the FUTA leadership; thus, the unexpected suspension of the union action, without sufficient consultation with the sister unions has created a storm. The intention of this article is not to analyse FUTA’s decision or the reaction to it, but rather, to offer a perspective on the recent mobilisation of university teachers which evolved during more than two months of university wide trade union action.

Although the FUTA trade union action originated in a demand that the government honour its undertaking to increase salaries, it has metamorphosed amongst the membership into a movement of much greater significance. After decades of invisibility the academic community is now asserting its place in Sri Lankan civil society. Emboldened by the strength and commitment of its membership FUTA’s platform has also broadened from the original demand of a salary package to ‘attract, recruit and retain’ academics within the state university system. Today the academic community is not merely demanding a salary increase and other emoluments but is questioning the fate of higher education in Sri Lanka, university autonomy, academic freedom, student rights and the need to protect democratic spaces. This signals something more than the anger of a disgruntled, under paid and unappreciated professional body, but also an awakening of a sense of social awareness and responsibility. This movement has brought together university academics from different universities, disciplinary backgrounds and political affiliations in ways not seen in recent times. FUTA suspending the trade union action when many of these demands including that of salary have not been satisfactorily addressed, has certainly shocked many university teachers who supported the union action passionately.

This activism and resurgence among the academic community has been compared to the awakening of a sleeping giant, of academics proving that they have vertebrae, of a community emerging from a long, largely self imposed silence. This suggests that prior to the events and activities of the past two months, Sri Lankan academics (by and large) have been not just asleep but somewhat irrelevant for society. University teachers who have spoken out in the recent past have done so based on political party affiliation. We have not been making ourselves heard as independent social commentators and analysts in our own right. But the signs are there that this is now changing. Picking up a newspaper in Sri Lanka during the past few weeks or browsing the web, it was evident that academics had (and will continue to have) plenty to say on a range of issues. Our intention in this article is to consider the role of the country’s academic community in this broader context and to try and understand the recent activism as well as the past silence of Sri Lankan university teachers. The changes that we have observed in our community recently, we hope, signals a reawakening that will lead us towards a critical reflection of our role in society and the establishment of the kind of university culture that would help us fulfil this role.

Role of Higher Education

If we follow the recent ‘official’ discourse on the role of higher education in Sri Lanka, one may be forgiven for believing that the sole purpose of higher education (and therefore of academics) is to solve the unemployment problem in the country. In other words, what we are expected to do is to create ‘employable graduates’. Universities and academics are under enormous pressure to produce ‘marketable’ graduates and programmes. However, this is an extremely narrow and short sighted vision of higher education. According to the Bonn Declaration adopted at the UNESCO World Conference on Education for Sustainable Development 2009, higher education has three core functions:

1. Research,

2. Teaching

3. Service of the community


Service of the community includes generating knowledge and advancing the understanding of issues that challenge the sustainable development of society. Our core function of teaching relates to producing ethical citizens who are committed to the values of peace, human rights and democracy. This clearly is a much broader vision of higher education than that envisaged by successive Higher Education authorities in Sri Lanka recently. The suppression (at times with the complicity of academics) of this broader mission for higher education is what has also kept Sri Lankan academics asleep and in exile during the past few decades.

The importance of academic freedom and university autonomy needs to be considered within this broader understanding of the role of higher education. In order to be able to fulfil our core functions with responsibility, universities and university teachers need to be independent and critical. They must develop the kind of culture which encourages debate and discussion, rewards academic rigour and intellectual curiosity and, most importantly, a sense of social responsibility. If we understand the role of higher education and the responsibilities of those involved in higher education in this context, then the role of academics is far removed from the mere pursuit of knowledge. Research cannot be only for the sake of promotions and career development. Teaching cannot be merely about regurgitating notes that have circulated for years among students. Our role calls for an active engagement with society, especially with our students; in fact, it calls for academics to take the lead in speaking out on issues concerning wider society. Academic freedom and university autonomy are rights that the university community enjoys in order to fulfil its social obligations in a responsible manner. We cannot fulfil our core functions if we are restrained and kept under control.

Autonomy & independence

The academic community in Sri Lanka today has recognised the need to fight for its autonomy and independence and its relevance in civil society. However, we will not be successful in our efforts to do so, if we imagine that this fight is only with external forces. This fight has to also take place within our universities. Just as much as we call upon the authorities to refrain from undermining our freedom and autonomy, we need to reflect on university culture in contemporary Sri Lanka and attempt to understand how and why we silenced ourselves and contributed to our irrelevance during the last several years. How did we get into a situation where different political regimes were able to interfere in our institutions with such impunity or politically controlled Vice Chancellors and the University Grants Commission could influence our academic spaces to the extent that they do now?

This is where it is important to consider how we should continue to mobilise and remain active outside of trade union activity. While FUTA gave us a spur, the changes we seek cannot be achieved through it—or certainly not through FUTA in its current shape and form. We need to reform our institutions, including FUTA to be in line with this broader agenda. Firstly, we need to reflect on our past silence and inaction. University culture often reflects broader cultural and political contexts; they present us with a microcosm of life outside the universities. And the politicisation of institutions as well as the growing authoritarian nature of governance systems, which has taken place in other institutions in Sri Lanka, certainly did not spare the university system. However, in this article, we would like to consider another factor which contributed to the erosion of university autonomy and academic freedom.


To be continued tomorrow


If we follow the recent ‘official’ discourse on the role of higher education in Sri Lanka, one may be forgiven for believing that the sole purpose of higher education (and therefore of academics) is to solve the unemployment problem in the country. In other words, what we are expected to do is to create ‘employable graduates’. Universities and academics are under enormous pressure to produce ‘marketable’ graduates and programmes. However, this is an extremely narrow and short sighted vision of higher education. According to the Bonn Declaration adopted at the UNESCO World Conference on Education for Sustainable Development 2009, higher education has three core functions:


Read Part II

Dons await fresh letters of appointment

Dailymirror 28/07/2011

By Lakna Paranamanna

The university academics said yesterday they would not withdraw the resignation letters which they submitted to university authorities and were awaiting the Vice Chancellors to issue fresh letters of appointments for the academics who resigned from their voluntary posts. 

Federation of University Teachers’ Associations (FUTA) President Nirmal Ranjith Dewasiri told Daily Mirror that they had been advised by their lawyers to refrain from withdrawing the resignation letters. Contd. from A1

“We have been advised that if we withdraw the resignation letters, it would impact negatively on the trade union action we carried out. The letters were submitted about two and a half months ago and withdrawing them now would certainly weaken the legality of our trade union action,” Dr. Dewasiri said. 

He said the FUTA was talking to Vice Chancellors with the intention of resolving this matter and resuming work at the voluntary posts held earlier.

“In spite of suspending our trade union activities, the universities are still unable to resume to academic or administrative activities,” he added. 

The university academics resigned from voluntary administrative positions on May 3 as part of a series of trade union action to urge the government to grant them an adequate salary increase. The action brought to a standstill the administrative functions in all the universities. Last Thursday the academics decided to suspend their trade union action after the government agreed to accept their interim proposal.

අංශ ප්‍රධාන ගැටලුව ගැන තීරණයක්‌ ගැනීමට උපකුලපතිවරු අද රැස්‌වෙති

දිවයින 28/07/2011

නිලන්ත මදුරාවල

විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අංශ ප්‍රධාන තනතුරු සම්බන්ධයෙන් උද්ගතව ඇති ගැටලු සහගත තත්ත්වය පිළිබඳ තීරණයක්‌ ගැනීම සඳහා උප කුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය අද (28 වැනිදා) රැස්‌වෙයි.

අංශ ප්‍රධාන තනතුරුවලින් ඉල්ලා අස්‌වී සිටින ආචාර්යවරුන් යළි එම තනතුරුවලට පත් කිරීම සඳහා අලුතින් ලිපි නිකුත් නොකිරීමට උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනය තීරණය කර ඇත්තේ කරුණු කිහිපයක්‌ පදනම්වය. විශ්වවිද්‍යාල පනතට අනුව අංශ ප්‍රධාන තනතුරකට පත්වීම් දිය යුත්තේ වසර තුනක්‌ සඳහාය. මේ වන විට ඉල්ලා අස්‌ වී සිටින ආචාර්යවරුන් අතර වසර තුනකට ආසන්න කාලයක්‌ අංශ ප්‍රධාන ධුර දරන ආචාර්යවරුද සිටිති. ඔවුන් සඳහා යළි පත්වීම් ලිපියක්‌ නිකුත් කරන්නේ නම් එය වසර තුනකට බලපැවැත්විය යුතුය. එවිට අංශ ප්‍රධාන ධුරයට පත්වීමට අපේක්‍ෂාවෙන් සිටින ආචාර්යවරුන්ට බලවත් අසාධාරණයක්‌ යෑයි උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනයේ සභාපති රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ උපකුලපති කේ. ඒ. නන්දසේන මහතා "දිවයින" ට පැවැසීය. ඉල්ලා අස්‌වීමෙන් පසුව ඉතිරි කාලයට පමණක්‌ පත්වීම් ලිපි නිකුත් කිරීමට පනතින් කිසිදු ඉඩක්‌ නැතැයිද සභාපතිවරයා සඳහන් කළේය.

ආචාර්යවරුන්ගේ ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි කිසිදු උපකුලපතිවරයෙක්‌ භාරගෙන නොමැති හෙයින්ද ඉල්ලා අස්‌වීම පිළිබඳ මාස තුනකට පෙර දැනුම්දිය යුතු බව සඳහන් අංක 956 දරන චක්‍රලේඛය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ඉවත් කරගෙන ඇති හෙයින්ද ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි ඉවත් කර ගැනීම කිසිදු ගැටලු සහගත තත්ත්වයක්‌ නොවන බවද මහාචාර්යවරයා සඳහන් කළේය.

ආචාර්යවරුන් ප්‍රකාශ කරන ආකාරයට ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි උපකුලපතිවරුන් භාරගතහොත් ඒ සඳහා පාලක සභා අනුමැතිය ලබා ගැනීම වැනි ක්‍රියාවලියකට යායුතු යෑයිද කී සභාපතිවරයා සරල සහ හොඳම විකල්පය ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි යළි ඉල්ලා අස්‌කර ගැනීම යෑයිද සඳහන් කළේය. ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය ඒ සඳහා සූදානමක්‌ නොමැති වුවත් ඇතැම් ආචාර්යවරුන් සිය ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි මේ වන විට ඉවත් කරගෙන ඇතැයිද ඒ මහතා කීවේය.

අලුතින් පත්වීම් ලිපි නිකුත් කිරීමට නොහැකි වීමට ඇති තාක්‍ෂණික ප්‍රශ්න පිළිබඳව අද සාකච්ඡා කර ඒ සම්බන්ධයෙන් ගන්නා තීරණ උසස්‌ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට හා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට දන්වන බවත් මහාචාර්යවරයා කීවේය.

සරසවි අංශ ප්‍රධානීන්ට පැනවූ වාරණ නියෝගය දීර්ඝ කෙරේ

දිවයින 28/07/2011

සරත් ධර්මසේන

ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර, රුහුණ සහ වයඹ විශ්වවිද්‍යාල අංශ ප්‍රධානීන් සිය තනතුරුවලින් ඉවත්වීම හෝ ඉල්ලා අස්‌වීම වළක්‌වමින් අභියාචනා ධිකරණය පැනවූ වාරණ නියෝගය අගෝස්‌තු 4 වැනිදා දක්‌වා ඊයේ (27 වැනිදා) දීර්ඝ කළේය.

එම විශ්වවිද්‍යාලයේ තනතුරුවලින් ඔවුන් ඉල්ලා අස්‌වීමට තීරණය කර තිබූ අතර ඔවුන් ඉල්ලා අස්‌වුවහොත් විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය මුළුමනින්ම කඩාකප්පල් වී තමන් ඇතුළු වැඩිදුර අධ්‍යාපනය හදාරණ සිසුන් විශාල පිරිසකගේ අනාගත අපේක්‍ෂාවන් බිඳ වැටෙන බව කියමින් එම විශ්වවිද්‍යාල තුනේ සිසුන් තිදෙනකු විසින් ගොනුකර තිබූ රිට්‌ පෙත්සම් සලකා බැලීමෙන් අනතුරුව එකී වාරණ නියෝගය පනවා තිබිණි.

අංශ ප්‍රධානීන්ගෙන් ඉල්ලා අස්‌වීමේ ලිපි බාර ගැනීමෙන් වළකින්නැයි විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට හා උපකුලපතිවරුන්ට පනවා තිබූ වාරණ නියෝගයද එදින දක්‌වා දීර්ඝ කෙරිණි.

අභියාචනාධිකරණයේ සභාපති ශ්‍රී ස්‌කන්ධ රාජා සහ විනිසුරු නලින් පෙරේරා හමුවේ පෙත්සම ඊයේ (27 වැනිදා) යළි කැඳවූ අතර දෙපාර්ශ්වයේ නීතිඥවරු කියා සිටියේ සරසවි අංශ ප්‍රධානීන් තනතුරුවලින් ඉල්ලා අස්‌වීමට තීරණය කිරීමට හේතුවූ ප්‍රශ්න නිරාකරණය කර ගැනීමට අදාළ පාර්ශ්වයන් අතර සාකච්ඡා පැවැත්වෙන බවයි. එනිසා වාරණ නියෝග තවදුරටත් ක්‍රියාත්මක කරමින් පෙත්සම් යළි අගෝස්‌තු 5 වැනිදා කැඳවීමට විනිසුරු මඩුල්ල නියම කළහ.

ජනාධිපති නීතිඥ පායිස්‌ මුස්‌තාපා මහතා පෙත්සම්කරුවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි අතර අධිනීතිඥ එම්. ඒ. සුමන්තිරන් මහතා අංශ ප්‍රධානීන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේය.

Wednesday, July 27, 2011

Promises

Daily Mirror, 27/07/2011,

Withdrawing resignation letters - Dr. Nirmal Dewasiri

Academic-SL Blog,

To All those who resigned from voluntary administrative positions as a part of the FUTA trade union action,

It is the clear stand of the FUTA that its members shall not withdraw their letters of resignation and they have to be given new appointments.  Therefore I request all the former HoDs and others who resigned as a part of the TU action not to be hurry to withdraw resignation letters.


Thanks


Nirmal Dewasiri
President/ FUTA 

UGC Circular No. 956 has not been removed

25/07/2011
The uteachers blog wishes to bring to the notice of the University academics that UGC Circular No. 956 has not been removed yet.

Note added on 27/07/2011

A letter by the Vice Chairman of the UGC has been faxed to the Vice Chancellors stating that UGC Circular No. 956 has been removed. However that letter is not a UGC circular and does not specify the effective date.

උපකුලපතිවරුන්ගේ තීරණයක්‌ නිසා සරසවි කටයුතු යළි අවුල් වෙයි

දිවයින 27/07/2011
නිලන්ත මදුරාවල

අංශ ප්‍රධානී තනතුරුවලින් ඉවත් වූ ආචාර්යවරුන් යළි එම තනතුරුවලට පත් කිරීම සඳහා අලුතින් ලිපි නිකුත් කිරීම උපකුලපතිවරුන් විසින් ප්‍රතික්‍ෂේප කරනු ලැබ ඇත.

මෙම තත්ත්වය යටතේ අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කිරීම තවදුරටත් කල් යනු ඇතැයි ආචාර්යවරු පවසති.

එම ධුරවලින් ඉවත් වීම සඳහා ආචාර්යවරුන් කලින් ලබා දුන් ලිපි ඉවත් කර ගත යුතු බව උපකුලපතිවරුන් ප්‍රකාශ කරන නමුත් එම ලිපි ඉවත් කර ගැනීමට ආචාර්යවරුන් සූදානම් නැත. ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය හා උසස්‌ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්න මහතා අතර පසුගිය සතියේ පැවැති සාකච්ඡාවේදී මේ සම්බන්ධයෙන් එකඟතාවක්‌ පැවැති අතර එහිදී අලුතින් ලිපි නිකුත් කිරීමට උපකුලපතිවරුන්ට උපදෙස්‌ දෙන බව ලේකම්වරයා ප්‍රකාශ කර තිබිණි. එහෙත් අලුතින් ලිපි නිකුත් නොකිරීමට තීරණය කර ඇත්තේ උපකුලපතිවරුන්ගේ සම්මේලනයේදී බව උප කුලපතිවරයෙක්‌ "දිවයින"ට පැවැසීය.

මේ අතර ආචාර්යවරුන්ට අදාළව නිකුත් කර තිබූ අංක 956 දරණ චක්‍රලේඛය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ඊයේ (26 වැනිදා) ඉවත් කරගෙන ඇත. එම චක්‍රලේඛය ඉවත් කරන ලෙස ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය ඉල්ලා තිබිණි.



එමෙන්ම තවමත් නොවිසඳී පවතින ගැටලු කිහිපයක්‌ පිළිබඳව සම්මේලනයේ නියෝජිතයන් හා මුදල් අමාත්‍යාංශ ලේකම් ආචාර්ය පී. බී. ජයසුන්දර මහතා අතර ඊයේ පෙරවරුවේ හදිසි සාකච්ඡාවක්‌ පැවැත්විණි. මෙම මාසයේ සිට රජයේ සේවකයන්ට ලැබෙන රුපියල් හයසියයක ජීවන වියදම් දීමනාව ආචාර්යවරුන්ට ද වෙනමම ලබා දීමට එම සාකච්ඡාවේදී එකඟතාව පළවී ඇත. කලින් මෙම දීමනාව ආචාර්යවරුන්ගේ වැඩි වන වැටුපට එකතු කර තිබිණි. එවිට ආධුනික කථිකාචාර්යවරුන්ට වැඩිවන්නේ රුපියල් දෙදහසකටත් අඩු මුදලක්‌ හෙයින් ඔවුන් වෙනුවෙන් ජීවන වියදම් දීමනාව අමතරව ලබා ගැනීමට සම්මේලනයේ නියෝජිතයෝ ලේකම්වරයා සමඟ සාකච්ඡා කළහ.

මීට අමතරව තාවකාලික කථිකාචාර්යවරුන් සඳහා සියයට දහයක වැටුප් වැඩිවීමක්‌ ලබාදෙන ලෙසද සම්මේලනයෙන් මෙහිදී ඉල්ලා ඇත.

Tug o’ war on technicalities delay Unis returning to normal

The Island 27/06/2011

By Dasun Edirisinghe

Academic activities in universities, which had been put on hold due to the trade union action by the teachers, will not commence soon despite the dons suspending their protest, university sources said yesterday.

The impasse had been caused by a decision taken by the vice chancellors of the universities not to issue fresh letters reappointing university lecturers to the voluntary posts from which they had resigned as part of their trade union action, sources said.

The university teachers who had resigned from the posts of heads of departments in the campuses demand that they be given new letters of appointment. The Vice chancellors have rejected this demand and have suggested that the teachers must withdraw their letters of resignation instead.

President of the Federation of University Teachers Associations, Dr Nirmal Ranjith Devasiri told The Island that their members would not withdraw the letters of resignation.

During the most recent discussion between the FUTA and the Secretary to the Ministry of Higher Education Dr Sunil Jayantha Navaratne where the university teachers had agreed to suspend their union action, it was also agreed that the ministry would take action to get VCs to offer new letters of appointment.

However, the VCs who met in a separate meeting have decided not to issue letters re-appointing former heads of departments but to entertain the academics to withdraw their letters of resignation, Dr Devasiri said.

Meanwhile, the University Grants Commission had revoked Circular No 956 it had issued earlier as demanded by the FUTA.

A hastily summoned meeting was held between FUTA members and the Treasury Secretary Dr P. B. Jayasundera yesterday morning.

At this meeting the Treasury Secretary had agreed to provide the Rs 600 cost of living allowance, paid to the public servants, to university teachers too. One of the demands of the FUTA was to pay this allowance separately without adding it to the basic salary of the teachers, Finance Ministry sources said.

The FUTA has also demanded, at that meeting, that the salaries of all probationary lecturers be increased by ten percent, FUTA sources said adding that the Treasury Secretary’s approval was pending.

Tuesday, July 26, 2011

Let us express FUTA’s unity in one voice despite our criticisms of our own action

Criticisms have been levelled by sister unions and individual members of sister unions about the decision taken by the FUTA executive committee to suspend the trade union action and the manner in which the decision has been taken and is carried out. In my view, such criticisms highlight that the sister unions and individual members are constantly on their guard in safe guarding the interests of FUTA, its sister unions and individual members, which is a healthy sign for the future of FUTA.

However, I suggest that it is time we take the discussion back to the FUTA executive committee and work together to resolve all the issues within the executive committee and emerge in one voice and assure thousands of members of sister unions and the country that we will not allow FUTA to be divided.

Kumudu Kusum Kumara
Arts Faculty Teachers’ Association, University of Colombo

Kafka’s Dream and My Dreams

“Mahththaya kohaatada ?” I was awoken by the “friendly” interrupt of the bus conductor. It took me few more seconds to realize that I was dreaming in a jam packed bus from Kandy to Penideniya, which was travelling at a speed bit faster than a snail in the heavy traffic. Although, I managed to give an
answer to satisfy the conductor, I am still trying to find an answer to that question. “Mahaththaya kohaatada ?” or where are we heading as academics.

Just before falling sleep, I had been reading the interesting article by Prof. Sumanasiri Liyanage on 05/06/2011 island titled “Kafka’s Dream”. In fact, I was trying to figure out the real meaning of the note by Kafka “The myth tries to explain the unexplainable. As it comes out of a ground of truth, it must end again in the unexplainable". Can I find an answer here to the unexplainable behavior of FUTA during last few days of a dedicated struggle for more than two months?

In one of my bus dreams, I was at the trial of Josef K explained in Prof. Liyanage’s article. Just after the verdict was given (at which point the Prof. Liyanage left the hall) there was a huge roar in the audience. Everyone started shouting for justice, as they felt that Josef K was arrested unlawfully and arbitrarily. Some has even gone to the extent of shouting that “We all go to the prison against this injustice”. The enthusiasm demonstrated by the audience was so high that the judge who was a monstrous insect-like creature seemed to be slowly transforming into its original form, the travelling salesman. He was able to finally mutter the words, “Ok, let’s negotiate on the fate of Josef K”. Then the long awaited process of negotiation began. At this juncture, Junger Habermas appeared on the negotiation table and insisted on using the so called Habermaian principle of communicative rationality [Habermas, J. (1992). Themes in post- metaphysical thinking (W. Hohengarten, Trans.). In Post-metaphysical thinking: Philosophical essays (pp. 28-57). Cambridge, MA: MIT Press.]. Over
a glass of whiskey, Habermas tells the travelling salesman, “Macho, We understand your problems of removing the death sentence on Josef K”. On hearing this travelling salesman had a hard time trying to hide his grin. “Ok macho, then we assure you that Josef K will not be killed as a dog (as initially planned). So, we can discuss different ways of killing him”. Thankfully, it was at this juncture I was interrupted by the conductor which prevented me from witnessing another appalling event.

In my next dream, I was in the battle field of Wadamarachchi in 1980s as a soldier. My immediate commander was ordering us to go forward without looking back. Dead bodies were piling up all around the place and the rusty earth wass getting soaked with red blood (irrespective of whether it was
ours or theirs). But the thought that we were getting closer to Jaffna, moved us forward. We were almost at the end of war, when Sun Tzu appears in the battle field and ordered us to retract. He had seen the astonishment on my face and came near me. He whispered to me, “Putha, strategy was not
planning in the sense of working through an established list, but rather that it requires quick and appropriate responses to changing conditions”. Suddenly, a shell had hit me and I could feel a severe pain from my forehead, when I heard someone shouting “Who gave a license to this mad driver ?”. Then, only I realized that the driver has suddenly applied the brakes and everybody in the bus were shouting at the poor soul. It is not only the drivers get blamed for applying sudden brakes. Isn’t it?

After getting down from the bus at Penideniya, while walking towards the faculty, I had my last dream. In that dream I was in the nineteen forties next to Vyacheslav Molotov, who was Soviet foreign minister. He was a shrewd man and a hard bargainer but worked for Joseph Stalin, who was the Boss. He was talking to Stalin by trans-Atlantic telephone during the course of some very intricate negotiations with the West. He said, "Yes, Comrade Stalin," in quiet tones, then again, "Yes, Comrade Stalin, and then, after a considerable wait, "Certainly, Comrade Stalin. Suddenly he was galvanized
into emotion. "No, Comrade Stalin," he barked, "No. That's, no. Definitely, no. A thousand times, no!" Everyone in the room started whispering to each other "This man has real guts ! How can he disagree with Stalin like that". Within couple of seconds he became a hero to us.

After a while, he quieted and it was "Yes, Comrade Stalin," again. I was so excited by the fact that even Molotov was daring to oppose the dictator on at least one point. So, I approached Molotov and said as calmly as possible, Secretary Molotov, I could not help but hear you say at one point, "No, Comrade Stalin. May I know how you get courage to say no to Staling like that" With a grin on his face Moltov replied. "My dear child, Comrade Stalin asked me if there was anything which he had said with which I disagreed".

I was awoken from this dream (and in fact all the dreams that I was having during last two months), when I was splashed with mud thrown by one of the fleet of vehicles escorting a provincial council member, who was once a trade union leader fighting for social justice.

Janaka Wijayakulasooriya

Also Read:

Kafka's Dream

FUTA to resume TU action unless …

Island, 26/07/2011, By Dasun Edirisinghe


article_image

Dr. Devasiri


by Dasun Edirisinghe


University teachers who suspended their trade union action last Thursday warned the government yesterday that unless their demands were granted as promised, they would be compelled to resume their protest.


President of the Federation of University Teachers Associations (FUTA) Dr. Nirmal Ranjith Devasiri, addressing a press conference in Colombo yesterday, said that they were well aware of the government’s way of handling trade union issues. "We are not ready to let them take us for a ride this time," he said.


Dr. Devasiri claimed that the government had a history of reneging on promises it made to university teachers since 2008. But, this time around, it would not be able to take them for a ride, he said.


According to FUTA, the government has agreed to appoint a committee to evolve lasting solutions to the university teachers’ salary issues and cancel a circular issued by the University Grants Commission preventing university dons from resigning from the posts held by them voluntarily, without giving three-months notice.


The government had also agreed to discuss the issues such as university teachers’ Research and Development Allowance and FUTA had therefore decided to suspend its trade union action, Dr. Devasiri said. FUTA wants that allowance made part of the teachers’ salaries.


He said FUTA agreed to the government’s proposal to increase the salary of a senior professor to Rs. 115,000, but it would be only Rs. 101,000 without that allowance.


Dr. Devasiri said there were only 38 senior professors in the country.


FUTA asked for a ten per cent salary increment for probationary lecturers, but the government had granted a pay hike of only 6.25 per cent. There had been no pay hikes for demonstrators, FUTA chief said.


University teachers resorted to trade union action to pressure the government to rectify their salary anomalies, with a token strike on March 15, 2011. They resigned from university administrative posts on May 09.

වැටුප් අරගලය පාවාදුන්නැයි සරසවි ඇදුරන් අතර මත ගැටුම් උග්‍රවෙයි

Divaina, 26/07/2011, නිලන්ත මදුරාවල

වැටුප් ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් ආණ්‌ඩුව සමග අන්තර්කාලීන විසඳුමකට එකඟ වීම පිළිබඳව ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ සාමාජිකත්වය අතර දැඩි මතභේදකාරී තත්ත්වයක්‌ උද්ගත වී තිබේ.

සම්මේලනයේ නියෝජිතයන් වැටුප් අරගලය පාවා දුන් බවට ඇතැම් සාමාජිකයන් චෝදනා කිරීමට පටන් ගෙන ඇති අතර ජයග්‍රාහී ලෙස විස¹ගත හැකිව තිබූ ප්‍රශ්නයක්‌ මෙම එකඟතාව මත බිඳ වැටී ඇතැයි යන්න ඔවුන්ගේ අදහස වී තිබේ. 

ආණ්‌ඩුවේ පොරොන්දු ක්‍රියාවට නංවන කාලරාමුවක්‌ පිළිබඳ එකඟතාවක්‌ ඇති කර නොගැනීමද සම්මේලනයට එල්ල වී ඇති තවත් චෝදනාවක්‌ වන අතර පසුගිය 21 වැනිදා උසස්‌ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්න මහතා සමග පැවැති සාකච්ඡාවේ එකඟතා කිසිවක්‌ මෙතෙක්‌ ක්‍රියාත්මක වී නැත. ආචාර්යවරුන් අංශ ප්‍රධානී තනතුරුවලින් ඉවත් වීමට අදාළව විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව නිකුත් කළ අංක 956 දරන චක්‍රලේඛය ඉවත් කරන බව ලේකම්වරයා ලිතව දුන් පොරොන්දුව ද ඊයේ වන විටත් ඉටු කර නොතිබිණි. අංශ ප්‍රධානී තනතුරුවලින් ඉවත් වීම සඳහා ආචාර්යවරුන් ලබා දුන් ලිපි ඉවත් කර ගැනීමට සම්මේලනය සූදානම් නැත. හිටපු අංශ ප්‍රධානීන්ට එම තනතුරු යළි භාර ගන්නා ලෙස ලිපි නිකුත් කරන්නැයි අමාත්‍යාංශය උපකුලපතිවරුන්ට උපදෙස්‌ ද ලබා දී නැත. මෙම තත්aත්වය යටතේ කිසිදු විශ්වවිද්‍යාලයක අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කිරීමට ද මෙතෙක්‌ හැකි වී නැත.

වර්ජනය නතර කළද මෙවැනි තත්ත්වයක්‌ උද්ගත වීමට හේතු වී ඇත්තේ සම්මේලනයේ නියෝජිතයන් ක්‍රමවත් එකඟතාවක්‌ ඇති කර නොගත් හෙයින් යෑයි ද ඇතැම් ආචාර්යවරු චෝදනා කරති. 

දැනට ඇතිකරගෙන තිබෙන එකඟතාවට සම්මේලනයේ විධායක සභාවේ බහුතරයකගේ අනුමැතිය ලැබුණද ආධුනික කථිකාචාර්යවරුන්ට එමගින් සහනයක්‌ ලැබී නැතැයිද ඔවුහු සඳහන් කරති.



Also Read:

University Teachers' Trade Union Actions: FAQs

Monday, July 25, 2011

පොරොන්දු එක්ක සෙල්ලම් එපා-කල්දීම අයවැය දක්වා පමණයි

අද දෙරණ 25/07/2011

තමන්ට දුන්නු පොරොන්දු සමග සෙල්ලම් නොකළ යුතු යැයි විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය ආණ්ඩුවට අවධාරණය කරයි. 

ආණ්ඩුව සමග දිගින් දිගටම කරන ලද සාකච්ඡාවක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස තමන්ට ලැබුණේ ප්‍රමාණවත් නොවන විසඳුමක් වුවද එකී විසඳුම වුව ක්‍රියාත්මකවීම පිළිබඳ සැකයක් පවතින බව විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනයේ සභාපති ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා පවසයි. 

තම වෘත්තීය සමිති ක්‍රියා මාර්ගය අත්හැරීමට විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ සමිති සම්මේලනය තීරණය කරනු ලැබුවේ ඒකමතිකව නොවන බවත්,බොහෝ මත ගැටුම් මධ්‍යයේ බහුතරයකගේ කැමැත්ත මත එම තීරණය ගත් බව ඔහු කියා සිටියේ අද(25)කොළඹ පැවති මාධ්‍ය හමුවකදීය. 

එබැවින් විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන් අතර එම තීරණය පිළිබඳ පැවතුණු මත ගැටුම් තවමත් පවතින බවත් ඔහු අවධාරණය කළේය. 

ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයෙකුගේ වැටුප රුපියල් එක්ලක්ෂ 15,000 ක් ලෙස ගෙවීමට මුලදී රජයේ නියෝජිතයින් එකඟ වුවද පසුව එකී වැටුපට ‍එහිම කොටසක් ලෙස පර්යේෂණ දීමනාවද ඇතුළත් කර ඇති බවද දේවසිරි මහතා පෙන්වා දුන්නේය. 

එහෙත් තමන් ඉදිරිපත් කළ මූලික කොන්දේසි අතර ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයෙකු‍ගේ වැටුප එක්ලක්ෂ 15,000 ක් කරනු ලබන්නේනම් පර්යේෂණ දීමනාව වෙනම ගෙවිය යුතු බව පෙන්වාදුන් බවත්,එසේ නොමැතිව පර්යේෂණ දීමනාවද එක්ලක්ෂ 15,000 ක වැටුපේම කොටසක් බවට තීරණය කරනු ලබන්නේනම් අදාළ පර්යේෂණ දීමනාව වෙනුවෙන් රජය විසින් පනවා ඇති කොන්දේසි ඉවත් කළ යුතු බවත් ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා සඳහන් කරයි. 

එසේ නොකළහොත් අදාළ වැටුප් වැඩිවීම සිදුවූයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයෙකු‍ගේ වැටුප එක්ලක්ෂ 15,000 ක් වන ලෙස බව රජය කියා සිටියද සැබවින්ම වැටුප් වැඩිවීම සිදුවූයේ එක්ලක්ෂ 1,000 න් බව පිළිගන්නට සිදුවන බවද ඔහු ‍පැවසීය. 

ආණ්ඩුව විසින් මෙම කරුණු දෙකෙන් එකක් තෝරාගත යුතු බවත්,එසේ වුවද මේවන තුරු මෙම කාරණයට අදාළව ආණ්ඩුවේ අනුමැතිය ලැබී නොමැති බවත් දේවසිරි මහතා කියා සිටියි. 

එසේ වුවද විශ්ව විද්‍යාල ගැටලු හා උසස් අධ්‍යාපන අර්බුදය පිළිබඳ සෙවීමට කමිටුවක් පත් කළ යුතු බවට කරනු ලැබූ ඉල්ලීමටත්,අංශාධිපතිවරුන් වෙත යවනු ලැබූ අංක 956 දරණ චක්‍රලේඛය අහෝසි කරන ලෙස කරනු ලැබූ ඉල්ලීමටත් ලිඛිත පොරොන්දුවක් ලැබුණු බවත් ඔහු සිහිපත් කළේය. 

ආණ්ඩුවට කල් ලබාදෙන්නේ ඉදිරි අයවැය තෙක් පමණක් බවත්,ඒවන විට දුන් පොරොන්දු ඉටු කරන්නට ආණ්ඩුව විසින් කටයුතු කරනු නොලැබුවහොත් යළිත් දැවැන්ත වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගයකට අවතීර්ණවන බවත් ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා වැඩිදුරටත් කියා සිටියේය.

POSITION OF ITUMAT

The ITUMAT at its SGM held on July 25th at University of Moratuwa unanimously agreed to suspend the TUA and resolved to bring to the attention of FUTA  the Executive Committee, the following:
(a)               The ITUMAT members  totally disagree with the conditions attached to the proposed R&D allowance as it is counted as a   part of the salary.  This allowance should not be governed by any conditions .  The ITUMAT severely condemn the unauthorised submission of  “Amended conditions made to R&D” which is prepared by one of sister unions. Those relaxed conditions are still unknown to FUTA Exco members and their constituents. The main slogan of the FUTA’s struggle throughout the trade union action was diluted and abandoned and we may not anymore able to demand in cancelling conditions attached to R&D.

(b)              The proposed salary of Probationary Lecturers should be increased from 37.5% to  60% to address the scarcity of highly qualified Graduates and  to attract and retrain them in  the University system .

(c)          The salary scales  proposed after negotiations do not meet the FUTA demands. The salary structure proposed by FUTA in it’s interim proposal should be fully executed within the time frame agreeable to FUTA. 

(d)         The Proposed housing loan should be granted with the same interest rates and the payback period applicable to public sector employees. 

The ITUMAT exhibits  it’s displeasure about rapid abandon of the trade union action without achieving determined goals while having several powerful strategies such as A/L marking etc in hand.

NEW PROPOSAL
  It has been noted that Engineering Teaching Assistants (ETAs) have been overlooked in this proposal even though the demonstrators have been considered for a salary increase. ETAs perform duties of University teachers as per their letters of appointment and they are also members of sister unions of FUTA. Further the ETAs are a permanent carder performing more academic duties than the demonstrators who are a temporary carder
The ITUMAT therefore proposes that FUTA undertakes the issue of increasing ETA salary approximately 60% on reasonable grounds.